Remove ads
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Magda Olivero (ur. 25 marca 1910 w Saluzzo, zm. 8 września 2014 w Mediolanie)[1] – włoska śpiewaczka operowa, sopran, jedna z legend sceny operowej, śpiewająca od lat 30. do wczesnych 80., na scenach europejskich i amerykańskich.
Urodzona jako Maria Maddalena Olivero[1].
Zadebiutowała na scenie operowej w 1932 roku w Turynie w oratorium Nino Cattozzy (1886–1961) I misteri dolorosi. Śpiewała do roku 1941, kiedy to wyszła za mąż i wycofała się ze sceny. Powróciła 10 lat później aby na prośbę kompozytora Francesca Cilei zaśpiewać tytułową rolę w jego operze Adriana Lecouvreur. Od 1951 roku śpiewała w teatrach operowych na całym świecie. Wykreowała takie role jak m.in. Gildę, Traviatę, Toskę, Fedorę, Adrianę Lecouvreur, Manon Lescaut, Medeę, Iris, Madame Butterfly, Mimi, Liu, Minnie, Wally. Śpiewała też w prawykonaniach i dziełach kompozytorów współczesnych: Gian Francesca Malipiera, Renza Rosselliniego, Angela Costaguty, Flavia Testiego.
W 1967 roku zaśpiewała tytułową Medeę w operze Cherubiniego w Dallas.
Magda Olivero śpiewała u boku kilku pokoleń największych artystów swoich czasów (Beniamino Gigli, Franco Corelli, Mario del Monaco, Daniele Barioni, Plácido Domingo, Luciano Pavarotti, Giulietta Simionato, Fedora Barbieri). Miała niesłychanie charakterystyczny głos[2], z bardzo swobodną górą. W śpiewie nie obawiała się używać nowoczesnych, pozawokalnych aktorskich środków wyrazu, niezwykle angażowała się w kreowaną na scenie postać[3]. Rodolfo Celleti uważał Magdę Olivero za jedną z największych aktorek na scenie operowej XX wieku (obok Marii Callas i Claudii Muzio)[4].
W wieku 65 lat, po blisko 4 dekadach śpiewania zadebiutowała w Metropolitan Opera w Nowym Jorku, rolą Toski.
Jej ostatnie występy odbyły w marcu 1981 roku w Weronie (Głos człowieczy Francisa Poulenca). Od tej pory Magda Olivero śpiewała i nagrywała okazjonalnie.
Zmarła w Mediolanie w wieku 104 lat.
Po Magdzie Olivero pozostało niewiele oficjalnych nagrań. W 1938 Magda Olivero wzięła udział w pierwszej pełnej rejestracji opery Turandot Pucciniego (u boku Giny Cigny) dla wytwórni Cetra. W 1969 roku, dla Dekki, zarejestrowała Fedorę (z udziałem Maria del Monaco i Tita Gobbiego, pod dyrekcją Lamberto Gardellego i fragmenty Franceski da Rimini Riccarda Zandonaia (z udziałem Maria del Monaco pod dyrekcją Nicoli Rescigno)[5]. W 1970 ukazał się album z ariami sakralnymi Quando il canto è preghiera, wydany przez wytwórnię Ariston. W 1993 roku, z towarzyszeniem fortepianu, nagrała pełną partię Adriany Lecouvreur.
Przetrwało natomiast wiele niekomercyjnych nagrań jej występów, dlatego też, obok Leyli Gencer, Magda Olivero nazywana jest Królową Piratów[6].
Nagrania studyjne:
Nagrania występów
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.