Madżapahit
jawajskie imperium Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
jawajskie imperium Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Madżapahit (jaw. ꦤꦒꦫꦶꦏꦫꦗꦤ꧀ꦩꦗꦥꦲꦶꦠ꧀) – hindusko-buddyjskie królestwo na Jawie założone w 1293, rozpadło się w 1527 (w wyniku presji ze strony Sułtanatu Demak)[1] lub 1550 roku[2]. Państwo to obejmowało obszar dzisiejszej Indonezji, Malezji, Filipin, Timoru Wschodniego, Singapuru i Brunei, będąc największym państwem w historii Azji Południowo-Wschodniej[1].
1293–1527/1550 | |||||
| |||||
Ustrój polityczny | |||||
---|---|---|---|---|---|
Stolica | |||||
Data powstania | |||||
Data likwidacji | |||||
Władca |
Girindrawardhana (ostatni znany, reszta nieznana) | ||||
Religia dominująca | |||||
Zasięg królestwa Madżapahitu ok. 1365 roku | |||||
Położenie na mapie świata | |||||
7°42′00,0000″S 112°30′00,0000″E |
Po obaleniu dynastii Singasari przez króla Dżajaktawanga z Kediru, Raden Widżaja jako lojalista Singhasari, został wygnany do lasu Tarik, gdzie założył państwo zwane Madżapahit od słow Madża (Klejowiec jadalny, drzewo) i Pahit (Kwaśny). Założycielem państwa był król Raden Widżaja (1293–1309), który wykorzystał chaos w regionie wywołany inwazją Kubilaj-Chana na Jawę do utworzenia własnego państwa ze stolicą w Trowulanie[2]. Dla wzmocnienia swych praw do tronu poślubił on córkę króla Singasari Kertanagary – Gajatri Radżapatni. Po jego śmierci na tron wstąpił jego syn Dżajanegara (1309–1328), który podczas swojego panowania umocnił władzę i stłumił kilka buntów. Za jego panowania spore znaczenie uzyskał Gadżah Mada, który być może był zamieszany w zabójstwo monarchy.
Niemniej Gadżah Mada pozyskał zaufanie nowej władczyni, Tribhuwany Widżajatunggadewi (1328–1350/1351). Za jej panowania Gadżah Mada i inny wybitny dowódca – Aditjawarman, powiększyli imperium m.in. o wyspę Bali. Szczyt potęgi państwo osiągnęło za panowania Hajama Wuruka (1350/1351–1389), który władał całością współczesnego Singapuru, Brunei i Timoru Wschodniego, większością obszaru dzisiejszej Indonezji oraz częścią współczesnej Malezji i Filipin[2]. Hajam Wuruk zmarł w 1389 roku, po czym podzielone między krewnych zmarłego państwo zaczęło tracić na znaczeniu[2].
Władającemu częścią państwa z Trowulanem Wikramawardhana (1389–1429) udało się zjednoczyć państwo. Nie odzyskał jednak ziem, które odłączyły się od państwa po śmierci swego poprzednika. Jeszcze mniejszym terytorium (wschodnia Jawa i południowa Sumatra) rządziła jego córka Suhita (1429–1447), która była regentką nad swym bratem Kertawidżają. Takim samym terytorium jak ona rządzili kolejni władcy państwa: Kertawidżaja (1447–1451), Radżasawardhana (1451–1453) i Girishawardhana (1456–1466), który prawdopodobnie objął rządy po trzyletnim okresie bezkrólewia[3]. Po jego śmierci wzmogły się wojny domowe, które doprowadziły do upadku państwa. Do tego przyczynił się napór ze strony państw muzułmańskich na półwyspie[2] oraz państw europejskich, takich jak Portugalia, która zdobyła Malakkę w 1511 roku.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.