MIDAS 11

MIDAS 11 (ang. Missile Defense Alarm System) – amerykański satelita obrony przeciwrakietowej zbudowany w ramach programu MIDAS. Zadaniem należącego do US Air Force satelity było wykrywanie startujących wrogich rakiet balistycznych. Wraz z nim wyniesiono także satelity SECOR 7 i ERS 15. Satelita znany był także jako RTS-1 2 (Research Test Series 1). Misja satelity zakończyła się sukcesem i przyczyniła się do powstania nowej generacji satelitów wczesnego ostrzegania typu DSP (Defense Support Program).

MIDAS 11

Inne nazwy	RTS-1 2, MIDAS-RTS-1, AFP-461
Indeks COSPAR	1966-077A
Indeks NORAD	S02403
Zaangażowani	US Air Force, ARPA
Rakieta nośna	Atlas SLV-3 Agena D
Miejsce startu	Vandenberg, USA
Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum	3659 km
Apogeum	3707 km
Okres obiegu	167,4 min
Nachylenie	89,9°
Czas trwania
Początek misji	19 sierpnia 1966[1]  19:26 UTC
Wymiary
Masa całkowita	2000 kg

Budowa i działanie

Start rakiety Atlas Agena D z satelitą MIDAS 11 na pokładzie.

Bazując na doświadczeniach zdobytych przy budowie wcześniejszych satelitów z serii MIDAS, firma Aerojet opracowała zmodernizowaną serię satelitów tego typu. Nowe satelity zostały opracowane z myślą o wykrywaniu wrogich pocisków wystrzeliwanych z okrętów podwodnych i pocisków balistycznych średniego zasięgu. Cele te w porównaniu do pocisków dalekiego zasięgu emitowały mniej ciepła, przez co były trudniejsze do wykrycia. W celu polepszenia właściwości detekcyjnych, MIDAS 10 otrzymał nowy teleskop wykrywający emisję podczerwieni pracujących silników rakietowych, w skład którego wchodziły m.in. nowe filtry optyczne i 442 detektory podczerwieni z siarczku ołowiu. Nowy teleskop dzięki zmianom, miał w porównaniu do starszych satelitów MIDAS, lepszą rozdzielczość, wynoszącą 30 sekund kątowych^[2] .

Misja

Misja rozpoczęła się 19 sierpnia 1966 roku, kiedy rakieta Atlas Agena D wyniosła z kosmodromu Vandenberg na niską orbitę okołoziemską 11. satelitę z serii MIDAS. Po znalezieniu się na orbicie MIDAS 11 otrzymał oznaczenie COSPAR 1966-077A^[3] . Po znalezieniu się na planowanej orbicie, wszystkie systemy satelity działały poprawnie i przystąpił on do testów swoich urządzeń do wykrywania startów pocisków balistycznych. Satelita przekroczył planowany sześciomiesięczny czas działania na orbicie, funkcjonując przez 11 miesięcy. Wraz z bliźniaczym satelitą MIDAS 12, wykrywał wszystkie starty pocisków balistycznych mające miejsce w polu widzenia swojego teleskopu. Łącznie oba satelity wykryły 139 startów rakiet balistycznych i 4 radzieckie stanowiska startowe^[4].

Satelita pozostaje na relatywnie stabilnej orbicie o parametrach 3672 km w perygeum i 3713 km w apogeum^[5] .

Przypisy

1. MIDAS ↓.
2. RTS-1 1,2,3 ↓.
3. Trajectory details 1966 77A ↓.
4. Missile defence alarm ↓, s. 34.
5. OPS 0856 (MIDAS 11) ↓.

Bibliografia

• Missile defence alarm: The genesis of space-based infrared early warning. NRO history. [dostęp 2021-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-21)]. (ang.).
• Gunter Krebs: RTS-1 1, 2, 3 (MIDAS-RTS-1 1, 2, 3 / AFP-461). Gunter's Space Page. [dostęp 2021-05-16]. (ang.).
• Mark Wade: MIDAS. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2021-05-16]. (ang.).
• Jonathan McDowell: Master Launch Log. Jonathan's Space Home Page. [dostęp 2021-05-16]. (ang.).
• Trajectory details 1966 77A. [w:] NSSDCA Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2021-05-16]. (ang.).
• OPS 0856 (MIDAS 11). n2yo. [dostęp 2021-04-25]. (ang.).