Lulkowo (gmina)

Lulkowo (od 1973 Łysomice) – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1934–1954^[2] w woj. pomorskim^[3]/bydgoskim (dzisiejsze woj. kujawsko-pomorskie). Siedzibą władz gminy było Lulkowo.

Lulkowo

gmina wiejska
1934–1954[1]
Państwo	Polska
Województwo	1934–39: pomorskie 1945–50: pomorskie 1950–54: bydgoskie
Powiat	toruński
Siedziba	Lulkowo
Szczegółowy podział administracyjny (1952)
Liczba gromad 11
brak współrzędnych

Gmina zbiorowa Lulkowo została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie toruńskim w woj. pomorskim z dotychczasowych jednostkowych gmin wiejskich: Lulkowo, Papowo Toruńskie, Świerczyny i Wrzosy (oraz z obszarów dworskich położonych na tych terenach lecz nie wchodzących w skład gmin)^[4]. 1 kwietnia 1938 roku część gminy Lulkowo (część gromady Różankowo) włączono do Torunia^[5].

Po wojnie gmina zachowała przynależność administracyjną. 6 lipca 1950 roku zmieniono nazwę woj. pomorskiego na bydgoskie^[6]. 1 stycznia 1951 roku część gminy Lulkowo (gromadę Wrzosy oraz części gromad Różankowo i Katarzynka) włączono do Torunia^[7]. Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 11 gromad: Kowróz, Lulkowo, Łysomice, Ostaszewo, Papowo Toruńskie, Piwnice, Różankowo, Świerczyny, Tylice, Wytrębowice i Zakrzewko^[8]. Gmina została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin^[9]. Jednostki nie przywrócono 1 stycznia 1973 roku po reaktywowaniu gmin^[10], natomiast utworzono gminę Łysomice z obszarów dawnych gmin Lulkowo i Turzno.

Przypisy

1. W czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską.
2. Od 1 sierpnia 1934 do 28 września 1954
3. Zarówno w woj. pomorskim z siedzibą w Toruniu (1919–39) jak i woj. pomorskim z siedzibą w Bydgoszczy (1945–50)
4. Dz.U. z 1934 r. nr 68, poz. 606
5. Dz.U. z 1938 r. nr 19, poz. 150
6. Dz.U. z 1950 r. nr 28, poz. 255
7. Dz.U. z 1950 r. nr 48, poz. 436
8. Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
9. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
10. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312