Loading AI tools
polski podpułkownik piechoty Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Ziobrowski (ur. 7 sierpnia 1905 w Warszawie, zm. 9 czerwca 1946) – podpułkownik piechoty Polskich Sił Zbrojnych.
Ludwik Ziobrowski w stopniu majora | |
podpułkownik piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
7 sierpnia 1905 |
---|---|
Data śmierci |
9 czerwca 1946 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1923–1946 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
6 Pułk Piechoty Legionów |
Stanowiska |
dowódca kompanii |
Główne wojny i bitwy |
II wojna światowa |
Odznaczenia | |
Ludwik Ziobrowski urodził się 7 sierpnia 1905 w Warszawie[1][2]. Był synem Waleriana[3].
Od 12 września 1923 do 1 lipca 1924 był uczniem 54. klasy Szkoły Podchorążych, a w latach 1924–1926 uczniem Oficerskiej Szkoły Piechoty w Warszawie[4]. 27 lipca 1926 Prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1926 i 37. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a minister spraw wojskowych wcielił do 6 pułku piechoty Legionów w Wilnie[5][6]. 15 sierpnia 1928 został awansowany na porucznika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1928 i 62. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7][8]. 27 czerwca 1935 został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 i 224. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9][10]. W 1939 dowodził 3. kompanią[11]. Według Stanisława Truszkowskiego była to najlepsza kompania w 6 pp Leg. „To ona miała przywilej noszenia sztandaru pułku i ona maszerowała na czele podczas uroczystości wojskowych”[12]. Wspomnianą kompanią dowodził także w kampanii wrześniowej.
Od 1940 był więziony w Obozie NKWD w Griazowcu[3]. Po uwolnieniu pełnił służbę 13 pułku piechoty. 15 grudnia 1941 został awansowany na majora[13]. Od 25 marca 1942 był zastępcą dowódcy tego oddziału. 25 października tego roku został dowódcą 10 batalionu strzelców. W marcu 1943 został zastępcą dowódcy 13 Wileńskiego batalionu strzelców. Od listopada 1943 był dowódcą 14 Wileńskiego batalionu strzelców[14][15]. W tym czasie został awansowany na stopień podpułkownika[1]. Uczestniczył w bitwie o Monte Cassino[16].
Zmarł tragicznie 9 czerwca 1946[17]. Został pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Bolonii (miejsce 16-F-5, ekshumowany)[1][18].
Według Stanisława Truszkowskiego popełnił samobójstwo dochodząc do „wniosku, że późniejsze jego czyny bojowe nie równoważą dostatecznie fatalnej decyzji, powziętej nad Bugiem w nocy z 9 na 10 września 1939”[12].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.