Loading AI tools
włoska aktorka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lucia Bosé, właśc. Lucia Borloni[1] (ur. 28 stycznia 1931 w Mediolanie, zm. 23 marca 2020 w Segowii[2]) – włoska aktorka, najbardziej znana z filmów okresu włoskiego neorealizmu z początku lat 50. XX wieku.
 | |
| Imię i nazwisko |
Lucia Borloni |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 stycznia 1931 |
| Data i miejsce śmierci |
23 marca 2020 |
| Zawód |
aktorka |
| Współmałżonek |
Luis Miguel Dominguín |
| Lata aktywności |
1950–2013 |
Urodziła się w Mediolanie we Włoszech. Jej rodzicami byli Francesca Bosè i Domenico Borloni[3][4]. Na życie zarabiała pracując najpierw w kancelarii adwokackiej, później jako ekspedientka w mediolańskiej cukierni Pasticceria Galli[5]. Jej życie uległo radykalnej zmianie, kiedy w 1947 została Miss Włoch, pokonując miss i wicemiss Rzymu: Giannę Marię Canale i Ginę Lollobrigidę, które zajęły odpowiednio drugie i trzecie miejsce, oraz Silvanę Mangano i Eleonorę Rossi Drago.
W 1950 zadebiutowała na kinowym ekranie jako Lucia Silvestri w dramacie Giuseppe’a De Santisa Nie ma pokoju pod oliwkami (Non c’è pace tra gli ulivi) u boku Rafa Vallone’a i jako Paola Molon Fontana w dramacie Michelangela Antonioniego Kronika pewnej miłości (Cronaca di un amore) z Massimem Girottim. Antonioni obsadził ją jeszcze w roli Clary Manni w swym kolejnym dramacie Dama bez kamelii (La signora senza camelie, 1953) z Ginem Cervi. W hiszpańskim dramacie Juana Antonia Bardema Śmierć rowerzysty (Muerte de un ciclista, 1955) wystąpiła w roli Maríi José de Castro, a we francuskim dramacie Luisa Buñuela Jutrzenka (Cela s’appelle l’aurore, 1955) z udziałem Marcela Pérèsa zagrała główną rolę kobiecą jako Clara.
Świetnie rozwijającą się karierę aktorka przerwała w 1956, aby zająć się wychowaniem dzieci. W znaczących rolach powróciła pod koniec lat 60., pojawiając się u Federico Felliniego w filmie Satyricon (1969) i u braci Tavianich w Pod znakiem skorpiona (1969).
W 1955 poślubiła hiszpańskiego matadora Luisa Miguela Dominguína. Ich małżeństwo trwało do 1967 i zakończyło się rozwodem. Mieli troje dzieci: syna Miguela Luchino Gonzáleza (ur. 1956)[6] oraz dwie córki Lucię (ur. 1957) i Paolę (ur. 1960).
Zmarła w wieku 89 lat w szpitalu w Segowii wskutek ostrego zapalenia płuc, które zostało wywołane zakażeniem koronawirusem SARS-CoV-2 podczas pandemii koronawirusa w Hiszpanii w 2020[7].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
