Lubięcin

Lubięcin (niem. Liebenzig^[4]) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, w gminie Nowa Sól, 19 km na północny wschód od Nowej Soli.

Lubięcin

wieś
Wiatrak koźlak w Lubięcinie
Państwo	Polska
Województwo	lubuskie
Powiat	nowosolski
Gmina	Nowa Sól
Liczba ludności (2022)	810[1]
Strefa numeracyjna	68
Kod pocztowy	67-108[2]
Tablice rejestracyjne	FNW
SIMC	0912215
Położenie na mapie gminy wiejskiej Nowa Sól Lubięcin
Położenie na mapie Polski Lubięcin
Położenie na mapie województwa lubuskiego Lubięcin
Położenie na mapie powiatu nowosolskiego Lubięcin
51°53′22″N 15°52′33″E[3]

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Lubięcin. W latach 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy Lubięcin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Integralne części wsi Lubięcin^[5][6]

SIMC	Nazwa	Rodzaj
0912190	Drogoniów	przysiółek
0912244	Radosławice	przysiółek
0912250	Stawy	przysiółek

Historia

Wieś powstała prawdopodobnie przed 1201 rokiem.

We wsi był przystanek kolejowy Lubięcin.

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są^[7]:

• Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Lubięcinie pierwotnie ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki parafialny pod wezwaniem Serca Jezusowego, szachulcowy, salowy, zbudowany w 1747 roku, przebudowany w 1862 roku. Dawny zbór ewangelicki. Wystrój wnętrza barokowy
• plebania, drewniana, zbudowana w pierwszej połowie XIX wieku
• kościół cmentarny, dawny parafialny pod wezwaniem św. Katarzyny, drewniany, powstał w początkach XVIII w. na bazie starszego, wymienionego w źródłach w 1372 roku, przebudowany w 1820 roku
• szkoła, z pierwszej połowy XIX wieku
• domy nr 85, nr 102
• wiatrak koźlak, drewniany, z 1817 roku
• wiatrak koźlak, drewniany, z 1705 roku, przebudowany w 1879 roku
• wiatrak koźlak, drewniany, z XIX wieku

inne zabytki:

• dzwonnica z XIX wieku, dzwon z 1793 roku.