Lotus 102

Lotus 102 – zaprojektowany przez Franka Derniego samochód Formuły 1, którym Team Lotus ścigał się w sezonach 1990–1992.

Lotus 102

Kategoria	Formuła 1
Konstruktor	Lotus
Projektant	Frank Dernie Enrique Scalabroni
Dane techniczne
Nadwozie	monocoque z włókna węglowego
Silnik	Lamborghini 3512 V12 Judd EV V8 Ford HB V10
Skrzynia biegów	Lotus, półautomatyczna, 6 biegów + wsteczny
Paliwo	BP
Opony	Goodyear
Historia
Debiut	Grand Prix Stanów Zjednoczonych 1990
Kierowcy	11. Derek Warwick 11. Mika Häkkinen 12. Martin Donnelly 12. Johnny Herbert 12. Julian Bailey 12. Michael Bartels
Używany	1990–1992
Wyścigi	36
Wygrane	0
Pole position	0
Najszybsze okrążenie	0
Lotus 101 Lotus 107

Lotus 102A

Lotus 102 był ewolucją modelu 101 i wziął udział w 37 Grand Prix. Używając jako podstawy właśnie modelu 101, Dernie umieścił w nim silnik Lamborghini V12, z którego w sezonie 1989 korzystały samochody Lola. Głównymi wadami tego silnika były rozmiar, waga i zużycie paliwa, miano jednak nadzieję, że jego moc zrekompensuje te niedostatki. Wielkość silnika oznaczała, że należało go umieścić w dolnej części nadwozia, które powinno być zaprojektowane do największych dopuszczalnych wymiarów w celu umieszczenia większych zbiorników paliwa. Ponadto ze względu na masę silnika każdy komponent samochodu musiał zostać dokładnie przebadany, czy nie da się zredukować jego masy.

Kierowców z poprzedniego sezonu, Nelsona Piqueta i Satoru Nakajimę, zastąpiono Derekiem Warwickiem i Martinem Donnellym. Byli oni wysocy, tak więc samochód musiał być wyższy, niż tego pożądali technicy.

Menadżer Lotusa, Rupert Mainwarring, zapowiadał, że w sezonie 1990 Lotus zdobędzie 40 punktów, jednakże kierowcy zdołali zdobyć zaledwie 3 punkty, co pozostało najgorszym wynikiem od sezonu 1958. W związku z tym Camel zaprzestał sponsorowania zespołu, ale w grudniu 1990 Peter Collins i Peter Wright stanęli na czele konsorcjum, które kupiło zespół. Mimo to nie zdołali oni pozyskać sponsorów. Z powodu potrzeby ograniczenia przez zespół kosztów w wyścigach nie wziął udziału zaprojektowany przez Derniego nowy model, 103, zamiast tego rozwijano model 102.

Lotus 102B

W stosunku do 102A, model 102B miał około 800 nowych części, nie różnił się jednakże znacznie od poprzednika.

Ciężkie silniki Lamborghini zastąpiono silnikami Judd V8. Zmienili się także kierowcy, którymi zostali Mika Häkkinen i Julian Bailey. Było oczywistym, że samochód nie będzie tak szybki, jak McLaren MP4/6 czy Williams FW14, co ujawniło się już w pierwszym wyścigu, o Grand Prix Stanów Zjednoczonych. Z powodu niezakwalifikowania się do wyścigu o Grand Prix Monako Bailey został zwolniony, a zastąpił go kierowca testowy, Johnny Herbert. Z powodu uczestnictwa w Formule 3000 Herbert nie mógł wziąć udziału w czterech wyścigach; zastąpił go w nich Michael Bartels, ale nie zdołał zakwalifikować się do żadnego z nich.

Lotus ponownie zakończył sezon, uzyskując 3 punkty.

Lotus 102C

Lotus 102C był modelem, który miały napędzać silniki Isuzu. Projekt ten jednak nigdy nie doszedł do skutku^[1].

Lotus 102D

Z powodu opóźniającego się debiutu modelu 107, na początku sezonu 1992 ścigał się nadal model 102, oznaczony jako 102D. Model wyparł planowanego Lotusa 103 po tym, gdy Team Lotus został przejęty przez Horsta Schubela^[1]. Podobny do 102B, posiadał silnik Forda.

Wyniki

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Sezon	Zespół	Silnik	Opony	Kierowcy	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	Pkt.	Msc.
1990	Lotus	Lamborghini	G		USA	BRA	SMR	MCO	CND	MEX	FRA	GBR	DEU	HUN	BEL	ITA	POR	ESP	JPN	AUS	3	8
				Derek Warwick	NU	NU	7	NU	6	10	11	NU	8	5	11	NU	NU	NU	NU	NU
				Martin Donnelly	NW	NU	8	NU	NU	8	12	NU	NU	7	12	NU	NU	NW
				Johnny Herbert															NU	NU
1991	Lotus	Judd	G		USA	BRA	SMR	MCO	CND	MEX	FRA	GBR	DEU	HUN	BEL	ITA	POR	ESP	JPN	AUS	3	10
				Mika Häkkinen	13	9	5	NU	NU	9	NZ	12	NU	14	NU	14	14	NU	NU	19
				Julian Bailey	NZ	NZ	6	NZ
				Johnny Herbert					NZ	10	10	14			7		NU		NU	11
				Michael Bartels									NZ	NZ		NZ		NZ
1992	Lotus	Ford	G		ZAF	MEX	BRA	ESP	SMR	MCO	CND	FRA	GBR	DEU	HUN	BEL	ITA	POR	JPN	AUS	13	5
				Mika Häkkinen	9	6	10	NU	NZ
				Johnny Herbert	6	7	NU	NU

Przypisy

1. Mattijs Diepraam, Uechtel, Rafael Reyna, Leo Breevoort: Grand Prix cars that never raced. autosport.com, 2010-03-02. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).

Linki zewnętrzne

• Wyniki modeli: 102, 102B i 102D
• Statystyki modeli: 102, 102B i 102D