Lloyd Austin
amerykański generał Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lloyd James Austin III (ur. 8 sierpnia 1953 w Mobile) – amerykański dowódca wojskowy, sekretarz obrony Stanów Zjednoczonych w latach 2021-2025, generał United States Army, dowódca Centralnego Dowództwa USA (w latach 2013–2016), zastępca szefa sztabu U.S. Army w latach 2012–2013, od 2010 do 2011 dowódca sił zbrojnych Stanów Zjednoczonych w Iraku.
 Lloyd Austin (2023) | |
| Data i miejsce urodzenia |
8 sierpnia 1953 |
|---|---|
| 28. Sekretarz obrony Stanów Zjednoczonych | |
| Okres |
od 22 stycznia 2021 |
| Poprzednik |
David Norquist (p.o.) |
| Następca | |
 | |
 | |
 generał | |
| Data i miejsce urodzenia |
8 sierpnia 1953 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1975–2016 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
82 Dywizja Powietrznodesantowa |
| Stanowiska |
dowódca CENTCOM |
| Główne wojny i bitwy |
wojna w Iraku, |
| Odznaczenia | |
                          | |
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Młodość i wykształcenie
Urodził się 8 sierpnia 1953 w Mobile w Alabamie[1], natomiast dorastał w Thomasville[2]. W 1975 roku ukończył United States Military Academy at West Point[2]. Zdobył tytuł Master of Arts na Auburn University i Master of Business Administration na Webster University[3]. Ukończył studia podyplomowe na United States Army War College i United States Army Command and General Staff College[4].
Kariera wojskowa
Wczesna kariera
Po ukończeniu West Point Lloyd Austin został mianowany na stopień podporucznika[4]. Został przydzielony do 3 Dywizji Piechoty[4]. Następnie został przydzielony do 82 Dywizji Powietrznodesantowej (dowodził kompanią wsparcia), ponadto dowodził 508 Regimentem Piechoty[4].
Od września 2005 do października 2006 pełnił funkcję szefa sztabu Centralnego Dowództwa Stanów Zjednoczonych[4]. W lutym 2008 roku został dowódcą Sił Wielonarodowych w Iraku[5]. Od sierpnia 2009 roku do sierpnia 2010 pełnił funkcję przewodniczącego Kolegium Połączonych Szefów Sztabów[4]. Od września 2010 roku do zakończenia operacji „Operacji Nowy Świt” w grudniu 2011 Lloyd Austin dowodził siłami zbrojnymi Stanów Zjednoczonych w Iraku[6][4]. Od stycznia 2012 do marca 2013 roku był zastępcą szefa sztabu U.S. Army[4].
Dowódca CENTCOM
22 marca 2013 Lloyd Austin objął funkcję dowódcy Centralnego Dowództwa Stanów Zjednoczonych[7]. W związku z małą liczbą wystąpień publicznych Lloyda Austina podczas prowadzonej wojny z samozwańczym Państwem Islamskim dziennik „The New York Times” nazwał go „niewidzialnym generałem”[8][9]. Po zdobyciu Mosulu w czerwcu 2014 roku Austin nadzorował realizację i opracowywanie planu kampanii wojskowej mającej na celu zwalczanie ISIS[10][11]. 5 kwietnia 2016 w Joint Base Myer–Henderson Hall odbyła się ceremonia przejścia Austina na emeryturę[12].
Praca w sektorze prywatnym
W kwietniu 2016, po fuzji z United Technologies Corporation, Lloyd Austin dołączył do zarządu Raytheon Technologies[13]. 18 września 2017 został członkiem rady dyrektorów Nucor[14]. 29 maja 2018 został dyrektorem niezależnym Tenet Healthcare[15].
Sekretarz obrony Stanów Zjednoczonych
8 grudnia 2020 Joe Biden nominował Lloyda Austina na stanowisko sekretarza obrony Stanów Zjednoczonych[10]. 22 stycznia 2021 Senat Stanów Zjednoczonych stosunkiem głosów 93–2 zatwierdził nominację Lloyda Austina na to stanowisko[16]. Tego samego dnia został zaprzysiężony[17], stając się pierwszym w historii USA czarnoskórym sekretarzem obrony[18].
21 marca 2021 Austin spotkał się z prezydentem Afganistanu Aszrafem Ghanim[19]. Po opuszczeniu Afganistanu przez Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych, rozpoczęła się ofensywa talibów[20]. Lloyd Austin brał udział w tajnym spotkaniu, które odbyło się w White House Situation Room i prowadził rozmowy dotyczące ofensywy talibów z innymi członkami gabinetu[21]. W sierpniu 2021 władzę w kraju przejęli talibowie[22].
12 maja 2021 Lloyd Austin w rozmowie telefonicznej z Benim Gancem potępił ataki rakietowe nieuznawanej przez Stany Zjednoczone za państwo Palestyny na terytorium Izraela, oraz poinformował o „żelaznym poparciu Departamentu Obrony dla uzasadnionego prawa Izraela do obrony”[23].
Odznaczenia
- Order Księcia Jarosława Mądrego II klasy (2022)[24]
- Wielki Krzyż Orderu „Za Zasługi dla Litwy” (Litwa, 2023)[25]
- Order Krzyża Ziemi Maryjnej II Klasy (Estonia, 2024)[26]
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.