Liceum Ogólnokształcące im. Kazimierza Wielkiego w Kole
szkoła ponadpodstawowa w Kole Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Liceum Ogólnokształcące im. Kazimierza Wielkiego w Kole – szkoła ponadpodstawowa w Kole, położona na terenie osiedla Przedmieście Warszawskie. Jest najstarszą szkołą średnią w mieście – swoją historią sięga końca XIX wieku.
| ponadpodstawowa | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Blizna 37, Koło |
| Data założenia |
11 września 1879 |
| Patron | |
| Dyrektor |
Romuald Adamek |
| Wicedyrektorzy |
Katarzyna Prądzyńska |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kolskiego  | |
Położenie na mapie Koła  | |
 52°12′15,664″N 18°38′04,639″E | |
| Strona internetowa | |
Do 1879 roku w Kole istniały tylko dwie placówki oświatowe, szkoła elementarna oraz szkoła niedzielno-rzemieślnicza. Miejscowe władze uznały, że jest to za mało dla liczącego 12 tysięcy mieszkańców miasta powiatowego, dlatego też w lipcu 1879 roku powołano spośród obywateli powiatu kolskiego komitet, który zajął się zbieraniem funduszy na otwarcie 4-letniej szkoły realnej w Kole[1]. W składzie komitetu znaleźli się hrabia Aleksander Cyprian von Kreutz z Kościelca, naczelnik powiatu kolskiego Frydryks, Aleksander Kłobukowski, kupiec Schuppe, Leonard Zaleski, rejent, fabrykanci Teichfeld i Lindemann, kupiec Jan Trojanowski i Saubermann[2][3]. W czwartek, 11 września 1879 roku miało miejsce oficjalne otwarcie 4-klasowej Szkoły Realnej w Kole. Pierwszym dyrektorem został kandydat nauk matematycznych Antoni Osuchowski[4]. Naukę w szkole rozpoczęło wtedy 50 uczniów[3]. Pierwsi absolwenci opuścili szkołę w 1883 roku[4].
Szkoła Realna była utrzymywana przez prywatne towarzystwo, z dobrowolnych składek oraz organizowanych przez towarzystwo koncertów, przedstawień i zabaw tanecznych[3][5]. Szkoła początkowo mieściła się w prywatnym domu Niewolskiego przy ulicy Okólnej[4]. Na początku 1883 roku towarzystwo zakupiło plac w okolicach klasztoru bernardynów, a już w kwietniu rozpoczęto budowę nowego gmachu szkoły[5][6].
Budynek był jednopiętrowy, na parterze mieściło się 5 sali lekcyjnych, a w pozostałych dwóch urządzono kancelarię i bibliotekę szkolną (liczącą ponad 1000 woluminów). Połowę piętra zajmowało mieszkanie dla przełożonego szkoły, składające się z 4 pokoi i kuchni oraz mieszkanie dla jednego, nieżonatego nauczyciela. W drugiej połowie piętra mieściły się sala i dwa pokoje przeznaczone na uroczystości szkolne. Nowy budynek szkolny oddano do użytku 10 maja 1884, budowa kosztowała 17 tysięcy rubli, a głównym wykonawcom był Tyrakowski, który zginął na budowie 19 czerwca 1883[6]. Przeniesienie szkoły do nowego budynku nastąpiło 14 maja 1884 roku[6][7]. Przed budynkiem szkoły wybudowano skwer, nazwany później imieniem hr. Aleksandra von Kreutza oraz plac do ćwiczeń gimnastycznych[8]. W ciągu pierwszych dziesięciu lat działalności szkoły pracowało w niej 33 nauczycieli i pobierało naukę 285 uczniów[9].
W 1885 roku dyrektorem szkoły został historyk Mieczysław Rawita−Witanowski, funkcję tę pełnił do 1898[9]. Po odejściu ze szkoły Rawity−Witanowskiego szkoła popadła w kryzys, związany z częstymi zmianami w kadrze pedagogicznej i obniżeniem się poziomem nauczania. W 1904 roku Szkoła Realna została zlikwidowana[10].
W 1904 roku budynek po Szkole Realnej przejęła szkoła kupiecka K. Andrzejczaka, przekształcona następnie w 4-klasową Szkołę Handlową[11]. Kierownikiem szkoły był K. Andrzejczak, a przewodniczącym Rady Opiekuńczej Władysław Klimaszewski, który w 1904 osobiście wyjechał do Petersburga, gdzie uzyskał zatwierdzenie statutu dla szkoły na prawach rządowych i językiem polskim wykładowym[11]. Podczas rewolucji 1905 roku uczniowie Szkoły Handlowej rozpoczęli strajk i 7 marca 1905 roku złożyli do władz oświatowych petycję, w której żądali wprowadzenia języka polskiego jako języka wykładowego i administracyjnego. W pierwszych dniach września tego samego roku Rada Opiekuńcza zrzekła się praw szkoły miejskiej i wprowadziła język polski jako wykładowy[12]. Po tym wydarzeniu, strajkująca młodzież z innych kolskich szkół zaczęła masowo przepisywać się do Szkoły Handlowej, doszło również do wybicia szyb w domach kierowników innych szkół oraz w samych gmachach szkolnych[13]. W 1911 roku szkoła miała zostać zlikwidowana z powodu braku funduszy, zapobiegła temu jednak zbiórka pieniędzy wśród mieszkańców[10]. Szkoła Handlowa została zamknięta w 1914[14][15].
W 1915 roku staraniem proboszcza kolskiego, ks. Wojciecha Gniazdowskiego i grona obywateli powiatu kolskiego reaktywowano Szkołę Realną. Powstała wtedy 8-klasowa Szkoła Realna Obywateli miasta Koła pod kierownictwem inż. Stanisława Kwasieborskiego[15]. W 1916 roku przekształconą ją natomiast w 7-klasową Szkołę Realną[16]. Szkoła funkcjonowała w dzierżawionym budynku przy ulicy Włocławskiej[10]. W 1917 roku podjęto starania o zwrot gmachu szkolnego obok klasztoru, który od początku wojny zajmowały niemieckie władze wojskowe. W 1918 roku w szkole uczyło się 185 uczniów[15]. W 1919 roku szkoła powróciła do poprzedniego budynku[17].
W 1921 roku kolska Szkoła Realna przyjęła profil matematyczno-przyrodniczy, jednak dwa lata później powrócono do profilu humanistycznego[18]. Do 1922 roku szkołą kierował chemik Stanisław Kwasieborski, po nim przejściowo nauczyciel wychowania fizycznego Juliusz Kosiński, a po nim polonista z Włocławka Józef Rachwał[18]. Od 6 listopada 1923 roku szkołą kierował Teodor Szumski, po nim, od jesieni 1924 roku Jan Moczarski[17][19].
W 1924 roku Sejmik Kolski przeznaczył kwotę 30 tys. zł na rzecz kolskiej szkoły średniej, co umożliwiło rozpoczęcie budowy nowego budynku dla szkoły na placu Wolności (dzisiejsza Szkoła Podstawowa nr 1)[19][20]. W 1926 roku szkoła uzyskała status szkoły państwowej, popadła jednak też w kłopoty finansowe[20]. W 1928 roku zadłużenie szkoły sięgnęło kwoty 22 tysięcy złotych[21]. W tym samym roku prawnym właścicielem szkoły zostało Towarzystwo „Oświata”, którego prezesem został Leonard Zuchowicz, pod którego przewodnictwem udało się uratować szkołę od upadku[22]. Na przełomie 1927 i 1928 roku, po zamknięciu gimnazjów w Dąbiu i Sompolnie Gimnazjum „Oświata” w Kole stało się jedynym świeckim gimnazjum w powiecie kolskim[21].
W 1928 roku szkołą przejściowo kierował Lachowski, a następnie matematyk Kazimierz Bączyński. W 1931 dyrektorem został Stanisław Woyna-Gwiaździński, funkcję tę pełnił do 1939 roku[21]. W 1937 roku powiat kolski przekazał gminie miejskiej Koło gmach szkoły na placu Wolności, otrzymując w zamian budynek im. Marszałka Józefa Piłsudskiego oraz budynki Szkoły Powszechnej nr 1[23]. W 1938 roku do budynku szkolnego dobudowano salę gimnastyczną i sanitariaty, w tym samym roku otwarto również liceum koedukacyjne[24].
1 lutego 1945 roku rozpoczęto naukę w szkołach podstawowych i średnich w Kole[25]. 10 lutego 1945 roku Jan Oliskiewicz mianował nowym dyrektorem wieloletniego nauczyciela Stanisława Bajera. W związku z tym, że w dotychczasowym budynku szkoły mieścił się radziecki szpital wojskowy, na cele dydaktyczne przekazano Gimnazjum i Liceum „Oświata” poniemiecki, drewniany barak przy ulicy Toruńskiej 58 (zaraz obok gmachu Szkoły Podstawowej nr 3)[26]. W związku z tym, że w otrzymanym baraku nie było żadnego wyposażenia, pierwsi uczniowie przynosili ze sobą do szkoły własne stołki i stoliki, a role tablic odgrywały połamane blaty stołów[25].
10 marca 1945 roku w obecności przedstawicieli władz państwowych, samorządowych i wojska nastąpiło oficjalne otwarcie gimnazjum. Rozpoczęto też wtedy starania o upaństwowienie gimnazjum[27]. 1 września 1946 roku rozpoczęto zajęcia w dawnym budynku liceum, gmach ten nie był jednak jeszcze wyremontowany, posiadał powstałe w wyniku ostrzału dziury w ścianach i zawalone dachy[28]. W 1946 roku udało się umeblować i wyposażyć szkołę, zakupiono wtedy ławki szkolne, tablice, wieszaki, mikroskopy, mapy, tablice biologiczne i sprzęt gimnastyczny[29]. Liceum zostało upaństwowione 1 lutego 1949 roku[30].
W 1966 roku nadano szkole imię Kazimierza III Wielkiego[31]. Niespełna 10 lat później szkoła otrzymała własny sztandar.
Z początkiem lat 80. XX wieku rozpoczęto działania zmierzające do wybudowania nowego gmachu dla szkoły na placu w sąsiedztwie ulicy Bliznej. Bezpośrednim inwestorem było Kuratorium Oświaty w Koninie, a inwestorem zastępczym Spółdzielnia Mieszkaniowa w Kole. Wykonawcą była natomiast firma „Szurgot” z Koła. W 1993 roku oddano do użytku pierwszą część nowego budynku. Były to 24 sale lekcyjne wraz z salą gimnastyczną. W późniejszym okresie przekazano do użytku halę sportową, salę do gimnastyki, natryski, sanitariaty i szatnie[31]. W 2008 roku sektor żywnościowy szkoły adaptowano na część multimedialną i bibliotekę[32].
Stanowisko dyrektora w 2006 roku objęła[33] i sprawowała do 2013 roku Dorota Wiśniewska, nauczyciel geografii. 18 września 2009 szkoła uroczyście obchodziła 130. rocznicę powstania, na którą zaproszenie zostali wszyscy dotychczasowi profesorowie i absolwenci. Absolwenci, którzy dokonali wybitnych osiągnięć naukowych, otrzymali odznaczenie Primus Inter Pares.
10 czerwca 2011 roku nastąpiło otwarcie kompleksu boisk typu Orlik, które zakończyło etap budowy gmachu liceum. W 2013 kolejnym dyrektorem placówki został Waldemar Koligot, nauczyciel wychowania fizycznego[34].
24 czerwca 2022 roku w auli liceum odsłonięto tablicę pamiątkową upamiętniającą autorów muralu przedstawiającego zabytki kolskiej starówki – Wojciecha Bukowieckiego i Jacka Chodorowskiego[35].
W maju 2023 roku, w związku z nieprzedłużeniem kadencji dyrektora Waldemara Koligota, pod siedzibą starostwa powiatowego w Kole odbył się protest zorganizowany przez uczniów i nauczycieli liceum żądających wstrzymania procedury konkursowej[36][37]. W proteście oprócz uczniów i nauczycieli brali także udział absolwenci szkoły, rodzice uczniów i mieszkańcy miasta[38]. Protestujący uważali, że władze powiatu kolskiego uniemożliwiają dotychczasowemu dyrektorowi ponownie ubiegać się o tę funkcję[39]. Wzywano również do ponownego rozpatrzenia oceny pracy dyrektora, gdyż, według protestujących, członek komisji dokonującej oceny poświadczył nieprawdę, a ocena została zaniżona[39][38][40]. Od września 2023 roku dyrektorem szkoły jest Romuald Adamek[41].
W marcu 2024 roku na terenie szkoły odsłonięto przeniesione z dawnego budynku tablice pamiątkowe, upamiętniające istnienie szkoły oraz uczniów poległych podczas II wojny światowej[42].
Liceum posiada bibliotekę i czytelnię z zapleczem multimedialnym. Zajęcia odbywają się w salach przystosowanych do wykładanego przedmiotu, dzięki czemu są tu m.in. pracownie: fizyczna, chemiczna, biologiczna, polonistyczne i katechetyczna[43].
Szkoła posiada salę z pełnowymiarowym boiskiem do koszykówki, a także salę gimnastyki i siłownię. Na zewnątrz usytuowane jest boisko do piłki nożnej, koszykówki, siatkówki plażowej, skocznia w dal i bieżnia wybudowane w latach 2010-2011 w ramach rządowego projektu Orlik 2012.
W budynku liceum swoją siedzibę ma także Wydział Zamiejscowy łódzkiej Społecznej Akademii Nauk, w którym wykłady prowadzone w wybrane weekendy.
Szkoła wyposażona jest m.in. w dwie drukarki 3D[44] oraz czujnik stanu powietrza[45].
- Dziecinada to impreza przeznaczona dla dzieci ze wszystkich przedszkoli i ośrodków szkolno – wychowawczych w Kole, odbywająca się na początku czerwca. Licealiści organizują festyn na boisku szkolnym, dzieci uczestniczą w różnych konkurencjach sportowych, sprawnościowych, mających charakter zabawowy. Spotkanie wieńczy inscenizacja bajki. Dziecinada odbywa się w kolskim LO od 2004 roku[46]. Pomysłodawcami akcji są nauczycielki Iwona Kędzierska i Bożena Zduńczyk[47].
- Jarmark Kreatywności odbywa się z okazji pierwszego dnia wiosny. Wydarzenie ma propagować talenty i pasje uczniów szkoły[48]. Po raz pierwszy imprezę zorganizowano w 2008 roku.
- Dni Frankofońskie odbywają się na wiosnę, podczas nich odbywają się m.in. występy artystyczne, pokazy mody i poczęstunek daniami francuskimi[49].
- Rok szkolny 2024/2025[50]
- politechniczno-informatyczny (matematyka, fizyka, informatyka)
- prawniczy (historia i język polski)
- lekarski (biologia, chemia, język angielski)
- psychologiczno-pedagogiczny (język polski, język angielski, biologia)
- Rok szkolny 2022/2023[51]
- politechniczny (matematyka i fizyka)
- prawniczy (język polski i historia)
- lekarski (biologia, chemia, język angielski)
- biomedyczny z elementami ratownictwa (biologia i chemia)
- informatyczny (matematyka, informatyka, język angielski)
- ekonomiczny (matematyka, geografia, język angielski)
- psychologiczno-pedagogiczny (język angielski, biologia, język polski
- Antoni Osuchowski (1879–1885)
- Mieczysław Rawita–Witanowski (1885–1898)
- Eugeniusz Kiernożycki (1989−1903)
- Stanisław Kwasieborski (1915–1922)
- Juliusz Kosiński (1922)
- Józef Rachwał (1922–1923)
- Teodor Szumski (1923–1924)
- Jan Moczarski (1924–1928)
- Lachowski (1928)
- Kazimierz Bączyński (1928–1931)
- Stanisław Wojna-Gwiaździński (1931–1939)
- Stanisław Bajer (1945–1947)
- Edward Zięciak (1947–1949)
- Janusz Kornaszewski (1949–1950)
- Zygmunt Krzycki (1950–1966)
- Edmund Jaśkiewicz (1966–1968)
- Bolesław Śliwicki (1968–1969)
- Michał Karwacki (1969–1975)
- Zbigniew Kapelusiak (1975–1980)
- Sylwia Kukawka (1980–1984)
- Tadeusz Kurzepa (1984–2006)
- Dorota Wiśniewska (2006–2013)
- Waldemar Koligot (2013–2023)
- Romuald Adamek (od 2023[41])
- Irena Hernik – nauczycielka języka polskiego, bibliotekarka
- Kazimierz Kasperkiewicz – nauczyciel języka niemieckiego
- Leon Leja
- Józef Stanisław Mujta – nauczyciel historii
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
