Lew Poługajewski

Lew Poługajewski, ros. Лев Абрамович Полугаевский (ur. 21 listopada 1934 w Mohylewie, zm. 30 sierpnia 1995 w Paryżu) – szachista i teoretyk radziecki, arcymistrz od 1962 r., pretendent do tytułu mistrza świata w szachach.

Lew Poługajewski

Lew Poługajewski, Wijk aan Zee 1979
Data i miejsce urodzenia	21 listopada 1934 Mohylew
Data i miejsce śmierci	30 sierpnia 1995 Paryż
Obywatelstwo	ZSRR Rosja
Tytuł szachowy	arcymistrz (1962)

Kariera szachowa

Reprezentował barwy ZSRR na siedmiu olimpiadach szachowych, w latach 1966–1984. Siedmiokrotnie zdobył wraz z drużyną olimpijskie medale (6 złotych oraz 1 srebrny). Oprócz tego, trzykrotnie zdobył medale srebrne i raz brązowy za osiągnięte wyniki indywidualne. W swoim dorobku posiada również 9 złotych medali zdobytych (w latach 1961–1989) na drużynowych mistrzostwach Europy: 6 drużynowych oraz 3 indywidualne^[1]. Był dwukrotnym mistrzem ZSRR w szachach (w latach 1967 i 1968). W swojej karierze szachowej zwyciężył w kilkudziesięciu turniejach międzynarodowych, m.in. w:

• Mariánskich Láznach (1959),
• Mar del Plata (1962, 1971),
• Bad Liebenstein (1963, wspólnie z Aivarsem Gipslisem),
• Soczi (1963, 1974 oraz 1976, wspólnie z Jewgienijem Swiesznikowem),
• Sarajewie (1964, turniej Bosna, wspólnie z Wolfgangiem Uhlmannem),
• Budapeszcie (1965, wspólnie z Markiem Tajmanowem i Laszlo Szabo oraz 1975, wspólnie z Zoltanem Riblim),
• Beverwijk (1966, turniej Hoogovens),
• Belgradzie (1969, wspólnie z Milanem Matuloviciem, Svetozarem Gligoriciem i Borislavem Ivkovem),
• Amsterdamie (1970, 1972, turnieje IBM),
• Skopje (1971),
• Kisłowodzku (1972),
• Solingen (1974, wspólnie z Lubomirem Kavalkiem),
• Wijk aan Zee (1979, turniej Hoogovens),
• Manili (1982, wspólnie z Erikiem Lobronem),
• Haninge (1988),
• Reykjaviku (1990, wspólnie m.in. z Siergiejem Dołmatowem, Rafaelem Waganianem i Yasserem Seirawanem).

W latach 70. i 80. należał do ścisłej światowej czołówki, trzykrotnie kwalifikując się do meczów pretendentów oraz przez siedem cykli z rzędu biorąc udział w turniejach międzystrefowych:

Wyniki w turniejach międzystrefowych:

• Palma de Mallorca 1970, miejsce IX-X^[2]
• Petropolis 1973, miejsce II-IV, awans do meczów pretendentów (po barażu w Portoroż w 1973)^[3]
• Manila 1976, miejsce II-III, awans do meczów pretendenckich^[4]
• Ryga 1979, miejsce II, awans do meczów pretendenckich^[5]
• Toluca 1982, miejsce IV-VII^[6]
• Biel 1985, miejsce VII-IX^[7]
• Zagrzeb 1987, miejsce VIII-XI^[8]

Wyniki w meczach pretendentów:

• 1974 – w I rundzie (1/8 finału) przegrał w Moskwie 2½ – 5½ z Anatolijem Karpowem^[9]
• 1977 – w I rundzie (1/8 finału) pokonał w Lucernie 6½ – 5½ Henrique Meckinga, zaś w II rundzie (1/4 finału) przegrał w Evian-les-Bains 4½ – 8½ z Wiktorem Korcznojem^[10]
• 1980 – w I rundzie (1/8 finału) pokonał w Ałma-Acie 5½ – 2½ Michaiła Tala, zaś w II rundzie (1/4 finału) przegrał w Buenos Aires 6½ – 7½ z Wiktorem Korcznojem^[11].

Najwyższy ranking osiągnął 1 lipca 1972 r., z wynikiem 2645 punktów dzielił wówczas 3-4. miejsce (za Robertem Fischerem i Borysem Spasskim, wspólnie z Tigranem Petrosjanem) na światowej liście FIDE^[12].

Przypisy

1. OlimpBase.
2. 1970 Palma de Mallorca Interzonal Tournament.
3. 1973 Petropolis Interzonal Tournament.
4. 1976 Manila Interzonal Tournament.
5. 1979 Riga Interzonal Tournament.
6. 1982 Toluca Interzonal Tournament.
7. 1985 Biel Interzonal Tournament.
8. 1987 Zagreb Interzonal Tournament.
9. 1973-75 Candidates Matches.
10. 1976-78 Candidates Matches.
11. 1979-81 Candidates Matches.
12. FIDE rating history :: Polugaevsky, Lev.

Bibliografia

• W.Litmanowicz, J. Giżycki, „Szachy od A do Z”, tom II, Warszawa 1987, s. 931–932
• ChessBase Megabase 2008

Linki zewnętrzne

• Lew Poługajewski – wybrane partie szachowe (ang.)

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000110268340
• VIAF: 52272246
• LCCN: n79146769
• GND: 109794761
• BnF: 124292306
• SUDOC: 033425663
• SBN: CFIV132351
• NKC: mzk2003184686
• NTA: 071069259
• PLWABN: 9810617603205606
• NUKAT: n2004255579
• CONOR: 128431203