Leszno Górne

Leszno Górne (niem. Ober Leschen^[3]) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim, w gminie Szprotawa. Wieś leży w Borach Dolnośląskich nad Bobrem, przy drodze wojewódzkiej nr 297.

Leszno Górne

wieś
Kościół Matki Bożej Królowej Polski
Państwo	Polska
Województwo	lubuskie
Powiat	żagański
Gmina	Szprotawa
Wysokość	145 m n.p.m.
Liczba ludności (2006)	ok. 1600
Strefa numeracyjna	68
Kod pocztowy	67-321[1]
Tablice rejestracyjne	FZG
SIMC	0914674
Położenie na mapie gminy Szprotawa Leszno Górne
Położenie na mapie Polski Leszno Górne
Położenie na mapie województwa lubuskiego Leszno Górne
Położenie na mapie powiatu żagańskiego Leszno Górne
51°28′37″N 15°36′53″E[2]

Remiza Ochotniczej Straży Pożarnej w Lesznie Górnym

W latach 1945–1954 siedziba gminy Leszno Górne. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Leszno Górne. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Historia

W dokumentach z 1240 zapisana jako Lesin, w 1540 kupiona przez radę miasta Szprotawy. Stary ośrodek hutnictwa żelaza, najstarsza kuźnica pracowała od ok. 1408. W 1776 wybudowano tu dwa wielkie piece, które rajcy szprotawscy sprzedali w 1884. W zabudowaniach huty powstała fabryka celulozy, a po 1945 Lubuskie Zakłady Garbarskie. W 1973 radzieccy saperzy wybudowali most na rzece Bóbr. We wsi działa Bank Spółdzielczy, znajduje się tu stacja kolejowa Leszno Górne oraz Szkoła Podstawowa im. Jana Brzechwy^[4]. W miejscowości miał swoją siedzibę klub piłkarski KS Garbarnia Leszno Górne^[5].

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest^[6]:

• budynek gospodarczy, z połowy XIX wieku

inne obiekty:

• kościół rzymskokatolicki należący do parafii Matki Bożej Królowej Polski,
• parafialna cerkiew prawosławna pod wezwaniem Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy.
• na południe od wsi przebiegają Wały Śląskie, ziemne umocnienia graniczne wzniesione na tym odcinku w XIV/XV wieku pomiędzy księstwami głogowskim a jaworskim, na wniosek Muzeum Ziemi Szprotawskiej wpisane w 2008 roku do rejestru zabytków województwa lubuskiego pod nr L-84/C^[7].