Les Stances a Sophie
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Les Stances a Sophie – studyjny jazzowy albumu Art Ensemble of Chicago nagrany w lipcu 1970, wydany w tym samym roku przez firmę Nessa. Ścieżka dźwiękowa do filmu pod tym samym tytułem.
| Wykonawca ścieżki dźwiękowej | ||||
| Art Ensemble of Chicago | ||||
| Wydany | ||||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany | ||||
| Gatunek | ||||
| Długość |
32:30 | |||
| Wydawnictwo |
EMI France (Francja), Nessa (USA | |||
| Oceny | ||||
| ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
Album ten został nagrany podczas trzyletniego pobytu Art Ensemble of Chicago w Paryżu, który w owym okresie był mekką awangardowych jazzmanów amerykańskich[4].
W początkowym okres pobytu (od maja 1969 r.) zespół był kwartetem bez perkusisty. W 1970 r. do zespołu na prawach członka doszedł również mieszkający w Paryżu perkusista Famoudou Don Moye i grupa stała się kwintetem. Ten trzyletni okres pobytu we Francji okazał się dla zespołu niezwykle owocnym. Grupa wydała wtedy ponad 15 albumów dla takich firm jak BYG, Freedom, Nessa, Arista i EMI. Zespół występował często także na licznych festiwalach jazzowych[5].
Les Stances a Sophie zostały jednak nagrane w sekstecie. Szóstym muzykiem była ówczesna żona Lestera Bowiego – rhythmandbluesowa piosenkarka i pianistka – Fontella Bass. Jej największym przebojem w latach 60. była piosenka "Rescue Me".
Dodanie perkusisty i pianistki-wokalistki zmieniło konstrukcję a nawet i samo brzmienie muzyki AEC, co szczególnie jest słyszalne w "Theme de Yoyo". Nowymi elementami w muzyce zespołu stały się stały rytm perkusji i kontrabasu. Było to nieco sprzeczne z dotychczasowymi ideami AEC: grać z nastawieniem na dźwięk nie będąc ograniczonym ogólnie przyjętymi tradycyjnymi muzycznymi formami jak np. blues czy nawet jazz.
Pomysł muzyczny albumu zrodził się, gdy zaprzyjaźniony z AEC reżyser francuski Moshe Misrahi poprosił zespół o nagranie oprawy muzycznej do filmu Les Stances a Sophie. Sam zespół także miał się pojawić w tym filmie[6]. Film jest jednak jednym z najmniej znanych dzieł francuskiej "nowej fali". Brian Olewnick – autor recenzji albumu dla All Music Guide twierdzi, że film w ogóle nie wszedł na ekrany[7].
Album nie nosi jednak piętna, że jest tylko oprawą muzyczną, do czego zapewne przyczyniło się także i to, że grupa nagrała muzykę zanim rozpoczęło się kręcenie filmu[8].
- Lester Bowie – trąbka, skrzydłówka, instrumenty perkusyjne
- Roscoe Mitchell – saksofony: sopranowy, altowy i basowy, flet, klarnet, instrumenty perkusyjne
- Joseph Jarman – saksofony: sopranowy, altowy, tenorowy, flet, instrumenty perkusyjne
- Malachi Favors Maghostut – kontrabas, gitara basowa, instrumenty perkusyjne
- Famoudou Don Moye – perkusja
- Fontella Bass – śpiew, fortepian
1. Theme de Yoyo 9:10 2. Theme de Celine 3:04 3. Variations sur un theme de Monteverdi (I) 3:03 4. Variations sur un theme de Monteverdi (II) 1:50 5. Proverbes (I) 2:39 6. Theme amour universal 3:52 7. Theme libre 8:49 8. Proverbes (II) 1:23 33:50
- Data nagrań – 22 lipca 1970
- Miejsce nagrania – Pathé Marconi Studios, Boulogne, Francja
- Czas – 32:30
- Firma nagraniowa (oryginał)
- EMI France (1970) (Francja)
- Nessa (USA)
- Firma nagraniowa (wznowienie)
- Universal Sound (2000) (WB)
- Numer katalogowy – US CD11
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
