Leon Stasiak

Leon Stasiak (ur. 23 czerwca 1915 w Częstochowie, zm. 26 listopada 2000 w Warszawie) – polski polityk i działacz partyjny.

Leon Stasiak

Data i miejsce urodzenia	23 czerwca 1915 Częstochowa
Data i miejsce śmierci	26 listopada 2000 Warszawa
Poseł I kadencji Sejmu PRL
Okres	od 20 listopada 1952 do 20 listopada 1956
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia

Grób Leona Stasiaka na cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie

Życiorys

Miał pochodzenie żydowskie, był synem Edwarda i Elżbiety. W 1931 został sekretarzem Komitetu Dzielnicowego Komunistycznego Związku Młodzieży Polski. W 1934 działał w Komunistycznej Partii Polski na obszarze Radomska.

W czasie II wojny światowej był więźniem KL Auschwitz- Birkenau, numer obozowy 68677, gdzie przebywał pod nazwiskiem Leiser Sylman^[1], jeden z członków ruchu oporu w Buna-Monowitz^[2][3], więzień Buchenwaldu^[4].

Po zakończeniu działań wojennych wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej i od marca 1945 pracował w Wydziale Propagandy Komitetu Wojewódzkiego PPR w Katowicach, a następnie, od lutego 1948 jako kierownik tego wydziału^[5]. W okresie od 31 lipca 1950 do 30 czerwca 1952 był I sekretarzem KW PZPR w Łodzi. Od 28 czerwca 1952 był I sekretarzem KW PZPR w Poznaniu, po wydarzeniach czerwcowych – 13 lipca 1956 – został zdymisjonowany przez KW PZPR w Poznaniu^[6]. Od 12 sierpnia do 21 listopada 1956 był zastępcą kierownika Wydziału Propagandy i Prasy KC PZPR, od 21 listopada 1956 do 5 kwietnia 1960 zastępcą kierownika Wydziału Propagandy i Agitacji KC PZPR, od 5 stycznia do 5 kwietnia 1960 p.o. kierownika Wydziału Propagandy i Agitacji KC PZPR. Od 20 czerwca 1964 do 16 listopada 1968 był zastępcą członka KC PZPR w Warszawie.

Ponadto był członkiem Zarządu Głównego ZBOWiD^[7], TPPR, Ogólnopolskiego Komitetu Obrońców Pokoju, Miejskiego Komitetu Lewicy Związkowej w Częstochowie^[5].

W latach 1952–1956 pełnił mandat posła na Sejm PRL I kadencji^[8].

Był mężem Erny z domu Kostka (1923–2008). Oboje są pochowani na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera S-I-11,12-5-14)^[9].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1964)^[10]
• Srebrny Krzyż Zasługi (18 stycznia 1946)^[11]
• Krzyż Oświęcimski (1985)^[12]
• Medal im. Ludwika Waryńskiego (1986)^[13]
• Honorowa odznaka Zrzeszenia Studentów Polskich (1962)^[14]
• Medal "Bojownikom przeciwko faszyzmowi 1933-1945" (Niemiecka Republika Demokratyczna, 1960)^[15]