Loading AI tools
australijski rugbysta Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lachie Turner (ur. 11 maja 1987 w Sydney) – australijski rugbysta występujący na pozycji skrzydłowego ataku w zespole Reds, reprezentant kraju, zdobywca brązowego medalu podczas Pucharu Świata w Rugby 2011, mistrz świata U-19 z 2006 roku oraz srebrny medalista igrzysk Wspólnoty Narodów.
 | |||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Lachlan David Turner | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
189 cm | ||||||||||||||||||||||
| Masa ciała |
94 kg | ||||||||||||||||||||||
| Rugby union | |||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[infobox 1] | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| Reprezentacja narodowa[infobox 2] | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Trenował w juniorskich klubach Beecroft Cherrybrook Junior Rugby Club[1][2], Epping Rams[3] i Gordon Juniors[4]. Idąc w ślady ojca w latach 2000–2005 uczęszczał do Newington College[5][6], którego był – jednym z niewielu – potrójnym reprezentantem, przez trzy lata grał bowiem w pierwszej drużynie rugby, przez dwa występował w zespołach krykietowym i lekkoatletycznym, będąc kapitanem wszystkich trzech w ostatnim roku nauki[7]. Grał na pozycji obrońcy[8] i został wybrany do reprezentacji szkół zrzeszonych w Great Public Schools[5][9]. Był również szkolnym mistrzem w lekkoatletyce w czterech kategoriach wiekowych[5], startował również w zawodach na szczeblu stanowym[10][11], a jego rekord w biegu na 110 metrów przez płotki utrzymał się przez pięć lat[12]. Dwa lata z rzędu otrzymywał natomiast wyróżnienie dla najbardziej wszechstronnego sportowca szkoły[5].
Po ukończeniu szkoły związał się z lokalnym klubem Eastwood, w miarę możliwości pojawiając się w jego składzie również w późniejszych latach[13][14][15][16][17], wygrywając z zespołem Shute Shield w roku 2011[18]. W tym samym czasie rozpoczął treningi w Akademii Waratahs i występował w drużynie „A” Nowej Południowej Walii, a postawa, którą w nich wykazał, przyniosła mu w kwietniu 2006 roku Chris Whitaker Aspiring Waratah Award[19]. W drugiej połowie tego roku zadebiutował w barwach Waratahs z ławki rezerwowych w drugiej rundzie Australian Provincial Championship przeciwko Reds, po czym już w podstawowym składzie zagrał w trzeciej, ostatniej kolejce z Western Force[20]. Następnie wziął udział w posezonowej wyprawie zespołu na Wyspy Brytyjskie[21], podczas której wystąpił we wszystkich czterech spotkaniach, pełniąc również rolę kopacza[20][22]. Wysoka forma dała mu tzw. rookie contract na kolejny sezon[20].
Rok 2007 rozpoczął ponownie występami w zespole Akademii[23], otrzymał jednak szansę debiutu w Super 14, pojawił się bowiem w wyjściowym składzie w meczu ze Stormers[24][25][26]. Utrzymał się w podstawowej piętnastce do końca sezonu i łącznie w ośmiu spotkaniach zdobył trzy przyłożenia, które uczyniły go liderem zespołu w tej klasyfikacji[27][28][29]. Próbką jego możliwości było przyłożenie z meczu z Crusaders, gdy w solowym rajdzie w pokonanym polu zostawił takich zawodników jak Rico Gear, Stephen Brett i Leon MacDonald[25][30]. Postawa, którą wykazał w meczach Super 14, przyniosła mu nagrodę dla objawienia tych rozgrywek (Rookie of the Year)[31][32][33]. Pomiędzy sierpniem a październikiem tego roku wziął udział w jedynym rozegranym sezonie rozgrywek Australian Rugby Championship będąc przydzielony do zespołu Western Sydney Rams[34][35]. Zagrał w nim w ośmiu meczach, a jego zespół po zajęciu pierwszego miejsca w fazie grupowej doznał porażki w półfinale – a sam Turner pełnił w trakcie sezonu rolę kapitana występując także na pozycji obrońcy[36][37]. Pomimo jeszcze rocznego obowiązywania dotychczasowej umowy z Waratahs, podpisał już wówczas nowy, w pełni zawodowy kontrakt ważny do końca 2011 roku[20][30].
Rok 2008 rozpoczął od występów w roli kopacza w meczach przedsezonowych[38], zaś już w pierwszym meczu sezonu zdobył dwa przyłożenia. Znalazł się w wyjściowym składzie zespołu we wszystkich trzynastu spotkaniach fazy zasadniczej oraz obu meczach fazy play-off[39][40]. Sezon zakończył zaś tak, jak rozpoczął – dwoma przyłożeniami w finale rozgrywek, jednak Waratahs ulegli Crusaders 12–20[41][42]. Wystąpił też we wszystkich spotkaniach kolejnych trzech sezonów, w pierwszym z nich przekraczając barierę 50 punktów[43], w drugim 50 meczów w Super 14[44], w trzecim zaś przymierzany był także do gry na pozycji środkowego ataku[45][46][47][48].
W 2011 roku przedłużył kontrakt z zespołem na kolejne dwa sezony[49], jednak jego passa 67 spotkań z rzędu w Super Rugby zakończyła się, na początku lutego 2012 roku zerwał bowiem ścięgna prawej nogi w przedsezonowym meczu przygotowawczym z Samoa[50][51]. Pomimo zapowiedzi opuszczenia całego sezonu, po operacji i kilkumiesięcznej rehabilitacji powrócił do zespołu na dwie ostatnie rundy rozgrywek[52][53][54]. Podobna sytuacja miała miejsce również w kolejnym sezonie – ponownie wystąpił tylko w dwóch spotkaniach Super Rugby, bowiem grając dla Eastwood złamał prawą nogę[55][56].
Operacja, w czasie której wstawiono mu w nogę śruby, trudna rehabilitacja, kończący się kontrakt i perspektywa walki o miejsce w składzie z Israelem Folau i powracającym do Waratahs Kurtleyem Beale spowodowała, iż zaczął rozważać opcję odejścia, mimo iż uważał się za „zawodnika jednego klubu”[57][58]. Odrzucił wartą 300 tysięcy AUD ofertę irlandzkiego Munster[57] i podpisał dwuletni kontrakt z Reds, mając zastąpić w tym zespole odchodzących Digby Ioane i Luke’a Morahana[59][60]. Był to pierwszy tak spektakularny transfer z Nowej Południowej Walii do Queensland od czasu Chrisa Lathama sprzed piętnastu lat[57].
Trener Reds, Richard Graham, mając do dyspozycji takich skrzydłowych jak Dom Shipperley, Chris Feauai-Sautia i Rod Davies, postanowił wypróbować umiejętności Turnera na pozycji obrońcy[61].
Był stypendystą ogólnokrajowego programu Australian Institute of Sport[62]. W 2003 roku został wybrany do stanowego zespołu U-16[4][63], zaś dwa lata później do drużyny U-18[9][64], z którą zdobył mistrzostwo kraju w tej kategorii wiekowej[65][66]. Pociągnęło to za sobą powołanie do kadry Australian Schoolboys i wystąpił we wszystkich sześciu testmeczach rozegranych w 2005 roku[67] – trzech w kraju[68][69][70] i trzech podczas tournée do Europy[71][72][73]. Rok później znalazł się w australijskiej reprezentacji U-19[74], która zwyciężyła w rozegranych w Dubaju mistrzostwach świata w tej kategorii wiekowej[75]. Na tym turnieju zagrał w czterech z pięciu spotkań zdobywając dziewiętnaście punktów[76][77][78][79][80]. Z wyjazdu na mistrzostwa świata z kadrą U-21 dwa miesiące później wyeliminowała go kontuzja kostki[81].
Dobre występy w lidze dały mu szansę na pierwszy kontakt z seniorskim poziomem reprezentacyjnym, który nastąpił w kadrze A podczas Pucharu Narodów Pacyfiku edycji 2007[25][82]. Wystąpił wówczas w trzech z pięciu spotkań[83], w debiucie przeciw Tonga zdobył trzy przyłożenia[31][84], kolejne dołożył w meczu z Fidżi[85], dzięki czemu zwyciężył wraz z Ryanem Crossem w tej klasyfikacji[86]. Pojawiły się wówczas opinie o możliwym, zupełnie niespodziewanym powołaniu zawodnika na Puchar Świata w Rugby 2007[87].
Na początku czerwca 2008 roku Robbie Deans ogłosił skład Wallabies po raz pierwszy umieszczając w nim Turnera[88]. Zawodnika ominęły jednak pierwsze dwa testmecze, występował bowiem ponownie w kadrze A zaliczając dwa mecze w Pucharze Narodów Pacyfiku 2008[40][83] przeciw Tonga[89] i Fidżi[90]. Trzy przyłożenia w tym turnieju dały mu ex aequo czwartą lokatę w tej klasyfikacji, a łącznie z siedmioma zajmuje czwarte miejsce w historii tych zawodów[86]. postawa, którą zaprezentował grając w kadrze A, zaowocowała umieszczeniem go w meczowym składzie pierwszej reprezentacji w zastępstwie za kontuzjowanego Lote Tuqiri[91][92][93] i zaliczył debiut w zamykającym pierwszą część sezonu spotkaniu przeciw Francji zostając 826. reprezentantem Australii[40][94]. Nie znalazł się w składzie na Puchar Trzech Narodów 2008, lecz pod koniec roku wyleciał z kadrą do Europy, gdzie wystąpił w spotkaniu z Włochami[95] oraz rozegranym na Wembley meczu przeciw Barbarians[96] upamiętniającym turniej rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1908 w obydwu zdobywając po przyłożeniu[29][94].
Powołany na kolejny sezon reprezentacyjny[97] rozpoczął go występem przeciw Barbarians goszczącym po raz pierwszy w Australii[98], a następnie we wszystkich trzech czerwcowych testmeczach – dwóch z Włochami[99][100] i jednym z Francją[101]. Stuprocentową obecność zaliczył także w Pucharze Trzech Narodów 2009[102][103], jednak podczas kończącego sezon tournée zagrał jedynie w dwóch spotkaniach przeciw brytyjskim zespołom Gloucester[104] i Cardiff Blues[105].
Został pominięty w składzie na rozegrane w czerwcu 2010 roku cztery testmecze z powodu obecności takich zawodników jak Digby Ioane, Drew Mitchell, Adam Ashley-Cooper i James O’Connor[106], wystąpił jednak w obu meczach Australian Barbarians z Anglikom[107][108]. Mający problemy z motywacją zawodnik[109] mimo wyjazdu ze składem do RPA[110] pojawił się jednak w barwach Wallabies po roku przerwy dopiero w ostatnim spotkaniu Pucharu Trzech Narodów z powodu kontuzji Petera Hynesa i Camerona Shepherda[111][112] i przeciw Nowej Zelandii zdobył wyróżnienie dla gracza meczu[113]. Wyjechał następnie na listopadową wyprawę do Europy[114], gdzie prócz testmeczów z Włochami[115] i Francją[116], ponownie zagrał w dwóch spotkaniach przeciw drużynom klubowym – Leicester Tigers[117] i Munster[118].
W tym samym roku został wytypowany do australijskiej reprezentacji rugby siedmioosobowego w perspektywie zbliżającego się turnieju rugby 7 na Igrzyskach Wspólnoty Narodów 2010[106][119]. Ostatnim sprawdzianem kadry przed tym turniejem były Mistrzostwa Oceanii w Rugby 7 Mężczyzn 2010[120], w których zwyciężyli pokonując w finale ówczesnych triumfatorów IRB Sevens World Series, Samoańczyków[121][122]. W Nowym Delhi Australijczycy odnieśli historyczny sukces zdobywając srebrny medal, złoto przypadło zaś triumfatorom wszystkich dotychczasowych edycji rugby 7 na Igrzyskach Wspólnoty Narodów, Nowozelandczykom[123][124].
Mimo powołania do kadry na pierwszą część sezonu 2011[125] nie pojawił się na boisku w żadnym ze spotkań, choć podróżował z zespołem i znajdował się w meczowych składach[126][127]. Wystąpił natomiast w meczu Australian Barbarians przeciwko Kanadzie[128][129]. Początkowo nie znalazł się także w gronie trzydziestu zawodników wybranych przez Robbiego Deansa na Puchar Świata 2011[130][131], dołączył jednak do składu po kontuzji Drew Mitchella[132][133], choć nie pojawił się następnie w żadnym meczu[134] zakończonego na trzeciej pozycji turnieju[135]. Sezon zakończył wyjazdem na dwumeczowe minitournée do Europy[136] – Australijczycy pokonali zarówno Walijczyków, jak i Barbarians, a Turner w meczach tych zdobył trzy przyłożenia[59][137][138].
Pomimo powołań na zgrupowania kadry nie znalazł się w meczowych składach w sezonie 2012[139][140][141], zaś rok później nie figurował nawet w szerokim składzie reprezentacji[142].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
