Loading AI tools
polski neurofarmakolog Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Tadeusz Wędzony (ur. 20 lutego 1955 w Krakowie, zm. 19 listopada 2016 tamże) – polski neurofarmakolog i neurobiolog, profesor nauk medycznych, autor niemal stu pięćdziesięciu publikacji naukowych, organizator życia naukowego, członek Polskiej Akademii Umiejętności, w latach 2007–2016 dyrektor Instytutu Farmakologii PAN w Krakowie.
W 1980 roku ukończył studia na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Jagiellońskiego[2].
Całe swoje życie zawodowe i pracę naukową związał z Instytutem Farmakologii Polskiej Akademii Nauk w Krakowie[2]. Tam w 1987 roku uzyskał stopień doktora, a następnie w 1998 roku stopień doktora habilitowanego[2]. W 2001 roku został kierownikiem Pracowni Farmakologii i Biostruktury Mózgu Zakładu Farmakologii, a w latach 2003–2006 był zastępcą dyrektora Instytutu Farmakologii PAN do spraw naukowych. Od 2008 był kierownikiem Zakładu Farmakologii[2]. Był członkiem Rady Naukowej Instytutu[3].
W 2006 roku uzyskał tytuł profesora nauk medycznych[2].
Od 2007 roku aż do nagłej śmierci w 2016 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Farmakologii PAN[2]. W ocenie jego współpracowników, Krzysztof Wędzony „przyczynił się w istotny sposób do rozwoju Instytutu”[2]. Pod jego kierunkiem Instytut pozyskał grant badawczy Depresja–Mechanizmy–Terapia (DEMETER), przyznany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, a finansowany ze środków Unii Europejskiej[2]. Krzysztof Wędzony był również współautorem wniosku, na podstawie którego przyznano Instytutowi status Krajowego Naukowego Ośrodka Wiodącego[2]. Doprowadził do utworzenia i finansowania międzywydziałowego, interdyscyplinarnego studium doktoranckiego (MOLMED)[2]. Dzięki „jego staraniom Instytut uzyskał duży grant na cele inwestycyjne i remontowe, dzięki któremu powstało w nim pięć innowacyjnych pracowni badawczych i przeprowadzono kapitalny remont jego infrastruktury”[2].
Swoje badania prowadził w szeregu ośrodków naukowych w różnych krajach, m.in. w Instytucie Badań Mózgu w Amsterdamie (Holandia), Instytucie Medycyny Doświadczalnej Maxa Plancka w Getyndze (Niemcy), Instytucie Farmakologii Doświadczalnej i Klinicznej Uniwersytetu we Freiburgu (Niemcy), Zakładzie Psychologii Uniwersytetu Tuftsa w Bostonie (USA) oraz Ośrodku Badawczym Centralnego Układu Nerwowego firmy farmaceutycznej Boehringer-Ingelheim w Mediolanie (Włochy)[2].
Opublikował jako autor lub współautor niemal sto pięćdziesiąt oryginalnych prac badawczych w recenzowanych czasopismach naukowych, m.in. Journal of Neuroscience, European Journal of Neuropsychopharmacology, European Journal of Neuroscience, Neuroscience[2]. W pracy badawczej zajmował się głównie mechanizmem działania leków przeciwdepresyjnych, neurobiologii i farmakoterapii schizofrenii oraz farmakologii antagonistów receptorów dla pobudzających aminokwasów (NMDA)[2].
Był członkiem Komitetu Neurobiologii Polskiej Akademii Nauk oraz Komitetu Nauk Fizjologicznych i Farmakologicznych PAN[2], członkiem Rady Naukowej Instytutu Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im. M. Mossakowskiego PAN oraz Rady Naukowej Instytutu Biologii Doświadczalnej im. M. Nenckiego PAN w Warszawie[2], przewodniczącym Rady Redakcyjnej czasopisma naukowego Pharmacological Reports[2]. W 2011 roku został wybrany na członka korespondenta Polskiej Akademii Umiejętności[2].
Był promotorem w czterech przewodach doktorskich[1][2].
Udzielał się społecznie jako wiceprzewodniczący Fundacji im. Jadwigi i Janusza Supniewskich przy Instytucie Farmakologii PAN[1]
Zmarł 19 listopada 2016. Został pochowany 25 listopada 2016 na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie[4].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.