Krzysztof Gawlikowski

Krzysztof Michał Gawlikowski (ur. 11 sierpnia 1940 w Międzyrzecu Podlaskim, zm. 2 marca 2021^[1] w Warszawie^[2]) – polski sinolog i politolog, badacz chińskiej klasycznej myśli strategicznej, profesor zwyczajny nauk humanistycznych, założyciel i kierownik Pracowni Dziejów Azji i Afryki Północnej XIX i XX w. w Instytucie Historii PAN, wykładowca na wielu uniwersytetach w Europie i w Azji, założyciel Centrum Badań Azji Wschodniej w Instytucie Studiów Politycznych PAN, założyciel Centrum Cywilizacji Azji Wschodniej Uniwersytetu SWPS.

Krzysztof Gawlikowski

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	11 sierpnia 1940 Międzyrzec Podlaski
Data i miejsce śmierci	2 marca 2021 Warszawa
Profesor doktor habilitowany nauk społecznych
Specjalność: nauki polityczne, psychologia międzykulturowa, cywilizacja chińska, myśl i problemy społeczno-polityczne Chin
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1971 Uniwersytet Warszawski
Habilitacja	24 października 1977 – historia Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk
Profesura	16 czerwca 2015
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny
Stanowisko	Profesor uczelni

Życiorys

Był absolwentem Wydziału Psychologii na Uniwersytecie Warszawskim (1966), gdzie też studiował sinologię, językoznawstwo, filozofię, socjologię i etnologię. Na Uniwersytecie Pekińskim studiował język chiński i historię Chin (1964–1966). W 1971 doktoryzował się na UW, a w 1977 - habilitował w dziedzinie historii w Instytucie Historii PAN. W IH PAN kierował Pracownią Dziejów Azji i Afryki Północnej XIX i XX w. (od 1977). Od 1981 pozostawał na emigracji w Europie Zachodniej. Przez wiele lat wykładał na uniwersytetach w Europie i w Azji, m.in.w: Istituto Universitario Orientale w Neapolu (największym centrum studiów orientalistycznych we Włoszech), École Pratique des Hautes Études (Sorbona) w Paryżu (prowadził seminarium doktoranckie o chińskiej myśli wojskowej), Renmin University of China w Pekinie, Waseda w Japonii, Chenchih w Tajpej, Thammasat w Bangkoku. W l. 80. i 90. XX w. współpracował z paryską „Kulturą”. W 1995 powrócił do Polski. Przez wiele lat pracował w Instytucie Studiów Politycznych PAN, gdzie założył i redagował  czasopismo „Azja-Pacyfik: Społeczeństwo-Polityka-Gospodarka” (Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń, od 1998)^[3], Założył też Centrum Cywilizacji Azji Wschodniej Uniwersytetu SWPS, później kierował Katedrą Studiów Azjatyckich na Uniwersytecie SWPS. Na nowo utworzonym kierunku studiów - Studia azjatyckie – Chiny i Azja Wschodnia - prowadził zajęcia z zakresu klasycznej myśli chińskiej, religii Azji Wschodniej oraz odmienności kulturowych cywilizacji konfucjańskiej od zachodniej. Od 2014 organizował, a często także prowadził, otwarte dla publiczności, comiesięczne Debaty Azjatyckie w Bibliotece Publicznej m.st. Warszawy (przy ulicy Koszykowej 26/28), transmitowane na żywo w Internecie. W 2015 (w Instytucie Studiów Politycznych PAN) otrzymał tytuł profesora nauk społecznych^[4].

Prócz badań naukowych, sporządzał rozmaite ekspertyzy dla władz państwowych różnych krajów, w tym dla wielkich mocarstw (m.in. dla Chin), zajmował się także doradztwem dla biznesu.

Zajmował się klasyczną chińską myślą społeczno-polityczną, a szczególnie strategiczną, i kulturą wojskową, społecznymi i politycznymi tradycjami Azji Wschodniej oraz ich oddziaływaniem na współczesne przemiany, religijnością Azji Południowo-Wschodniej, badaniami porównawczymi tradycji zachodnich i wschodnioazjatyckich, a także problemami dialogu między cywilizacjami. Swym obszarem zainteresowań obejmował nie tylko Chiny, ale również Wietnam oraz Birmę. Ważniejsze studia poświęcił chińskiej myśli klasycznej, a szczególnie traktatowi Sunzi i klasycznej myśli strategicznej (były publikowane w języku chińskim i cytowane w literaturze naukowej w ChRL oraz na Tajwanie). Obszerne jego teksty na ten temat ukazały się także w monumentalnej pracy Science and Civilisation in China pod red. Josepha Needhama, Cambridge University Press (1994, t. V, cz. 6, s. 10-99), tłumaczonej również na język chiński.

Był autorem wielu innych prac naukowych, publikowanych także w językach angielskim i chińskim.

Syn Konstantego i Zofii^[2]. Pochowany na starym cmentarzu na Służewie.