Krzysztof Gawkowski

Krzysztof Kamil Gawkowski (ur. 11 kwietnia 1980 w Warszawie^[1]) – polski polityk, działacz samorządowy i pisarz, doktor nauk humanistycznych, poseł na Sejm IX i X kadencji (od 2019), przewodniczący KKP Lewicy (2019–2023), wiceprzewodniczący SLD (2016–2018) i Nowej Lewicy (od 2021), wiceprezes Rady Ministrów i minister cyfryzacji w trzecim rządzie Donalda Tuska (od 2023).

Krzysztof Gawkowski

Krzysztof Gawkowski (2022)
Data i miejsce urodzenia	11 kwietnia 1980 Warszawa
Wiceprezes Rady Ministrów
Okres	od 13 grudnia 2023
Przynależność polityczna	Nowa Lewica
Minister cyfryzacji
Okres	od 13 grudnia 2023
Przynależność polityczna	Nowa Lewica
Poprzednik	Marlena Maląg (p.o.)
Przewodniczący KKP Lewicy
Okres	od 12 listopada 2019 do 12 grudnia 2023
Przynależność polityczna	Nowa Lewica
Następca	Anna Maria Żukowska

Życiorys

Wykształcenie i działalność zawodowa

Wychowywał się w Wołominie. Absolwent technikum kolejowego. Pracował na warszawskim Jarmarku Europa, później prowadził firmę reklamową^[2][3].

Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim^[3], nie kończąc tego kierunku. W 2006 uzyskał magisterium z politologii w Wyższej Szkole Komunikowania i Mediów Społecznych w Warszawie^[4]. W latach 2007–2008 był nauczycielem akademickim prowadzącym zajęcia z prawa administracyjnego w Wyższej Szkole Bezpieczeństwa i Ochrony w Warszawie. W 2011 uzyskał na Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce na podstawie rozprawy pt. Prawo wyborcze do samorządu terytorialnego w III RP na tle europejskim^[5]. Promotorem jego pracy był Leszek Moczulski^[3]. Został wykładowcą Uczelni Techniczno-Handlowej im. Heleny Chodkowskiej w Warszawie^[5].

Autor powieści kryminalnych Piętno prawdy (2010), Cień przeszłości (2018) i Odnowa (2021)^[6]. Wraz z Leszkiem Millerem napisał wstęp do Niezbędnika historycznego lewicy (2013)^[3].

Działalność polityczna

Działał w Federacji Młodych Socjaldemokratów^[7]. W 2000 wstąpił do Sojuszu Lewicy Demokratycznej^[1]. W wyborach samorządowych w 2002 i 2006 wybierany był na funkcję radnego rady miejskiej w Wołominie^[1][3]. W wyborach samorządowych w 2010 uzyskał mandat radnego Sejmiku Województwa Mazowieckiego IV kadencji, który wykonywał do 2014^[1]. W wyborach parlamentarnych w 2011 bezskutecznie ubiegał się o mandat poselski z pierwszego miejsca na liście SLD w okręgu wyborczym nr 16 (Płock). Był członkiem władz krajowych SLD, w 2012 został sekretarzem generalnym partii^[3]. W 2014 nie ubiegał się o reelekcję w wyborach wojewódzkich.

Ze strony SLD był odpowiedzialny za negocjacje przeprowadzone w siedzibie OPZZ przed zawarciem koalicji wyborczej Zjednoczona Lewica (zawiązanej przed wyborami parlamentarnymi w 2015 przez SLD, TR, PPS, UP oraz Partię Zieloni^[2]). W wyborach tych bezskutecznie ubiegał się o mandat w okręgu wyborczym nr 4 (Bydgoszcz)^[1]. W grudniu 2015 podczas krajowej konwencji SLD został ogłoszony jednym z dziesięciu kandydatów ubiegających się o funkcję przewodniczącego SLD^[8]. W wyborach powszechnych w partii zajął trzecie miejsce z poparciem 22%^[9]. 23 stycznia 2016 przestał piastować funkcję sekretarza generalnego SLD, został natomiast wybrany na wiceprzewodniczącego partii^[10].

W wyborach samorządowych w 2018 bez powodzenia kandydował ponownie do Sejmiku Województwa Mazowieckiego^[1]. 6 listopada tego samego roku złożył rezygnację z członkostwa w SLD^[11]. Dziesięć dni później ogłosił rozpoczęcie współpracy z Robertem Biedroniem w celu tworzenia struktur jego nowej partii^[12]. W 2019 zaangażował się w działalność partii Wiosna, zostając sekretarzem jej zarządu^[13] oraz kandydatem do Parlamentu Europejskiego (nie uzyskał mandatu).

W wyborach parlamentarnych w 2019 został wybrany do Sejmu IX kadencji z ramienia SLD (w ramach porozumienia partii lewicowych), otrzymując w okręgu bydgoskim 30 859 głosów^[14]. W Sejmie został członkiem Komisji Cyfryzacji, Innowacyjności i Nowoczesnych Technologii^[4]. W listopadzie 2019 powołany na przewodniczącego klubu Lewicy^[15]. W czerwcu 2021, po rozwiązaniu Wiosny, został członkiem Nowej Lewicy; w październiku tego samego roku objął funkcję wiceprzewodniczącego tej partii^[16].

W wyborach w 2023 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję (z wynikiem 21 831 głosów)^[17]. Na czele Koalicyjnego KP Lewicy stał do 12 grudnia 2023, kiedy to zastąpiła go Anna Maria Żukowska^[18]. Tego samego dnia Sejm X kadencji wybrał go na urzędy wicepremiera i ministra cyfryzacji w trzecim rządzie Donalda Tuska^[19][20]. Następnego dnia został przez prezydenta RP Andrzeja Dudę powołany na te stanowiska^[21].

Życie prywatne

Deklaruje się jako katolik^[22][23]. Żonaty, ma dwie córki i syna^[24].

Wyniki wyborcze

Wybory	Komitet wyborczy		Organ	Okręg	Wynik
2002		Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy	Rada Miejska w Wołominie	nr 2	197 (3,04%) [25]
2006		Lewica i Demokraci			259 (6,07%) [26]
2010		Sojusz Lewicy Demokratycznej	Sejmik Województwa Mazowieckiego III kadencji	nr 4	10 957 (3,60%)[27]
2011			Sejm VII kadencji	nr 16	5503 (1,99%)[28]
2015		Zjednoczona Lewica	Sejm VIII kadencji	nr 4	12 956 (3,46%)[29]
2018		SLD Lewica Razem	Sejmik Województwa Mazowieckiego V kadencji	nr 7	12 609 (2,64%)[30]
2019		Wiosna	Parlament Europejski IX kadencji	nr 4	1845 (0,13%)[31]
2019		Sojusz Lewicy Demokratycznej	Sejm IX kadencji	nr 4	30 859 (6,59%)[14]
2023		Nowa Lewica	Sejm X kadencji		21 831 (4,09%)[17]

Publikacje

Naukowe i publicystyczne

• Administracja samorządowa w teorii i praktyce, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2017, ISBN 978-83-8019-757-2^[32]
• Cyberkolonializm, Helion, Gliwice 2018, ISBN 978-83-283-4801-1^[33][34]
• Obudzić państwo, Warszawska Firma Wydawnicza, Warszawa 2015, ISBN 978-83-7805-339-2^[35]
• Nowe Państwo, Bookplan.pl, Warszawa 2023, ISBN 978-83-960681-2-5

Powieści

• Cień przeszłości, Warszawska Firma Wydawnicza, Warszawa 2018, ISBN 978-83-7805-359-0
• Odnowa@, Rozpisani.pl, Warszawa 2021, ISBN 978-83-96068101
• Piętno prawdy, Warszawska Firma Wydawnicza, Warszawa 2010, ISBN 978-83-61748-44-1^[36]