Marlena Maląg

Absolwentka Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie, gdzie ukończyła pedagogikę na Wydziale Humanistycznym. Ukończyła również studia podyplomowe w zakresie matematyki i informatyki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz w zakresie zarządzania instytucjami oświatowymi na Politechnice Poznańskiej i w Bałtyckiej Wyższej Szkole Humanistycznej w Koszalinie^[2]^[3].

Pracowała jako nauczycielka. W latach 1999–2002 pełniła funkcję dyrektora Gimnazjum nr 2 w Ostrowie Wielkopolskim, następnie przez 9 lat kierowała Zespołem Szkół Spółdzielni Oświatowej w tym samym mieście. Przekształciła samorządową szkołę, tworząc spółdzielnię oświatową w celu uspołecznienia zarządzania w oświacie^[4]. Utworzyła poprzez tę instytucję Publiczne Gimnazjum im Papieża Jana Pawła II i Liceum Ogólnokształcące Spółdzielni Oświatowej w Ostrowie Wielkopolskim. Według informacji „Dziennika Gazety Prawnej” w trakcie pełnienia przez nią funkcji prezesa spółdzielni i dyrektora liceum ogólnokształcącego w placówce tej dochodziło do naruszania przepisów prawa pracy dotyczących zawierania z tym samym pracownikiem maksymalnie dwóch kolejnych umów na czas określony^[5]^[6].

W wyborach samorządowych w 1998 bezskutecznie ubiegała się o mandat radnej Ostrowa Wielkopolskiego z listy Akcji Wyborczej Solidarność^[7]. W 2002 została wybrana do rady miasta z ramienia komitetu Mirosława Kruszyńskiego^[8]. W 2006 po raz pierwszy wybrana do rady powiatu ostrowskiego z listy Prawa i Sprawiedliwości. Uzyskiwała reelekcję w wyborach w 2010 i 2014. Do 2012 pełniła funkcję naczelnika wydziału edukacji w ostrowskim urzędzie miejskim. Trzykrotnie uzyskała ogólnopolskie wyróżnienie „Samorządowy Lider Edukacji”, wdrażała w szkołach programy edukacyjne i prozdrowotne, w tym finansowane ze środków Unii Europejskiej. Nadzorowała wprowadzenie karty dużej rodziny w Ostrowie Wielkopolskim^[2]. Była wiceprzewodniczącą rady powiatu ostrowskiego^[3]. W 2012 powołana na stanowisko zastępcy prezydenta Ostrowa Wielkopolskiego z rekomendacji Prawa i Sprawiedliwości (zajmowała je do 2014^[3]). W administracji miejskiej odpowiadała za sprawy społeczne, oświatę i kulturę^[9]. Zajmowała się m.in. wdrażaniem ostrowskiego programu mieszkaniowego^[10].

W grudniu 2015 objęła stanowisko wicestarosty powiatu ostrowskiego^[4]; funkcję tę pełniła do 11 stycznia 2016, kiedy to została powołana na stanowisko wicewojewody wielkopolskiego przez prezesa Rady Ministrów Beatę Szydło^[11]. Jako wicewojewoda zajmowała się m.in. polityką prorodzinną^[3], w 2016 została przewodniczącą działającej przy wojewodzie wielkopolskim Rady Rodziny^[12]. W tym samym roku zainicjowała konkurs promujący politykę prorodzinną w samorządach pod nazwą „Wielkopolska Gmina Przyjazna Rodzinie”^[12]. W Wielkopolskim Urzędzie Wojewódzkim nadzorowała wydziały zajmujące się w szczególności infrastrukturą, polityką społeczną i zdrowiem, a także zajmowała się edukacją w ramach nadzoru nad kuratorem oświaty^[13]. W wyborach samorządowych w 2018 zdobyła mandat radnej sejmiku wielkopolskiego (otrzymała 46 763 głosy, co stanowiło drugi indywidualny wynik wśród kandydatów na radnych)^[14]. W grudniu tego samego roku zrezygnowała z funkcji wicewojewody^[11].

20 grudnia 2018 została powołana przez premiera Mateusza Morawieckiego na stanowisko prezesa zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych^[15]. W lutym 2019 minister inwestycji i rozwoju powołał ją w skład Rady Dostępności^[16]. W trakcie zarządzania przez nią funduszem wdrożono m.in. programy: „Door-to-door” (granty dla samorządów na przewóz osób niepełnosprawnych, szkolenia pracowników transportu zbiorowego)^[17], nowy program rehabilitacji kompleksowej^[18], projekt „Aktywni Plus” (obejmujący trzy programy zwiększenia zatrudnienia osób z niepełnosprawnościami: „Absolwent”, „Stabilne zatrudnienie” oraz „Praca-Integracja”, prowadzone m.in. we współpracy z przedsiębiorstwami Enea, PKN Orlen i PKO BP^[19]^[20]^[21] oraz poprzez staże w administracji rządowej^[22]), programy dotyczące dofinansowania zakupu wózków inwalidzkich o napędzie elektrycznym oraz dofinansowania inwestycji na rzecz niwelowania barier architektonicznych w budynkach wielorodzinnych^[23].

W wyborach parlamentarnych w 2019 została wybrana do Sejmu IX kadencji, kandydując w okręgu kaliskim i otrzymując 25 695 głosów^[24]. 8 listopada 2019 została wskazana jako kandydatka na nowego ministra rodziny, pracy i polityki społecznej^[25]. Urząd ten objęła 15 listopada, wchodząc w skład drugiego rządu Mateusza Morawieckiego^[26]. Zastąpiła na tym stanowisku Bożenę Borys-Szopę. 6 października 2020 w wyniku rekonstrukcji rządu objęła urząd ministra rodziny i polityki społecznej^[27]. W sierpniu 2021, po odwołaniu z rządu Jarosława Gowina, w skład jej resortu (pozostawiając dotychczasową nazwę ministerstwa) włączono sprawy pracy^[28].

W wyborach w 2023 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję (z wynikiem 109 870 głosów)^[29]. 27 listopada 2023 powołana na urząd ministra rozwoju i technologii w trzecim gabinecie Mateusza Morawieckiego^[30]; powierzono jej również pełnienie obowiązków ministra cyfryzacji^[31]. Z administracji rządowej odeszła 13 grudnia 2023. W 2024 z ramienia PiS wystartowała w wyborach do Parlamentu Europejskiego z okręgu nr 7; uzyskała mandat eurodeputowanej X kadencji z wynikiem 115 670 głosów^[32]. W PE zasiadła w Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych oraz Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia^[33].

Wybory		Organ	Okręg	Wynik
2019	Prawo i Sprawiedliwość	Sejm IX kadencji	nr 36	25 695 (5,60%)^[24]
2023		Sejm X kadencji	nr 36	109 870 (20,26%)^[29]
2024		Parlament Europejski X kadencji	nr 7	115 670 (11,25%)^[32]

Życiorys

Wyniki w wyborach ogólnopolskich

Życie prywatne

Przypisy

Wikiwand - on