Kreatynina

Kreatynina (z gr. kreas, czyli mięso) – organiczny związek chemiczny, pochodna (bezwodnik) kreatyny występująca we krwi i moczu, produkt metabolizmu.

Kreatynina

Formy tautomeryczne kreatyniny
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 2-imino-1-metyloimidazolidyn-4-on
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C4H7N3O
Masa molowa	113,12 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	60-27-5
PubChem	26009888
DrugBank	DB11846
SMILES CN1CC(=O)N=C1N
InChI InChI=1S/C4H7N3O/c1-7-2-3(8)6-4(7)5/h2,8H,1H3,(H2,5,6) InChIKey BTXYOFGSUFEOLA-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie 8,7 g/100 g wody (16 °C; w gorącej wodzie jest znacznie lepiej rozpuszczalna)[1] w innych rozpuszczalnikach rozp. w etanolu[2] nierozp. w eterze, acetonie i chloroformie[2] Temperatura topnienia 295–296 °C[3] Temperatura rozkładu 300 °C[2] logP <−2[4] Zasadowość (pKb) pKBH+ = 4,83[5]–4,85[4]
Podobne związki
Podobne związki	kreatyna
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Kreatynina jest wydalana z organizmu przez nerki z moczem, stanowiąc oprócz mocznika jeden z głównych związków azotowych. Powstaje w organizmie w wyniku nieenzymatycznego rozpadu fosforanu kreatyny. Ilość wydalanej w ciągu doby kreatyniny zależy od masy mięśni i jest charakterystyczna dla danego organizmu. Średnio z moczem w ciągu doby wydala się od 14 do 26 mg tego związku na kilogram masy ciała.

W diagnostyce kreatynina jest jednym z markerów biochemicznych pozwalających monitorować stan nerek. Wzrost poziomu kreatyniny zwykle towarzyszy upośledzonej filtracji kłębuszkowej; jest on stale podwyższony w przewlekłej chorobie nerek.

Zobacz też

• klirens kreatyniny