Loading AI tools
Polski CubeSat zbudowany w celu zbadania możliwości wykorzystania ferrofluidu w systemach sterujących orientacją w przestrzeni Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
KRAKsat – nanosatelita klasy CubeSat, jeden z pierwszych, w których do sterowania orientacją wykorzystano ciecz magnetyczną. Jest piątym polskim satelitą, zbudowanym przez studentów Akademii Górniczo-Hutniczej oraz Uniwersytetu Jagiellońskiego we współpracy z firmą SatRevolution. Głównym zadaniem satelity było zbadanie zachowania ferrofluidu w warunkach nieważkości pod wpływem zmiennego pola magnetycznego[1].
Państwo | |
---|---|
Zaangażowani |
Akademia Górniczo-Hutnicza, Uniwersytet Jagielloński, SatRevolution |
Model satelity |
CubeSat 1U |
Rakieta nośna | |
Miejsce startu |
Mid Atlantic Regional Spaceport, USA |
Orbita (docelowa, początkowa) | |
Apogeum |
400 km |
Czas trwania | |
Początek misji |
17 kwietnia 2019 20:46 UTC |
Koniec misji |
17/18 stycznia 2022 |
Wymiary | |
Kształt |
sześcienny |
Wymiary |
10,0×10,0×10,0 cm |
Masa całkowita |
1,4 kg |
Firma Satrevolution na potrzeby misji dostarczyła platformę satelitarną SR-NANO-BUS, w skład której wchodziły m.in. moduły zasilania i komunikacji, a także konstrukcję mechaniczną satelity wraz z panelami słonecznymi[2][3][4]. Zespół studencki odpowiedzialny był za realizację eksperymentalnego ładunku użytecznego, oprogramowania i systemu stacji naziemnej oraz kontroli misji.
Satelita KRAKsat został wyniesiony na orbitę okołoziemską 17 kwietnia 2019 roku o 20:46 (UTC) z Mid-Atlantic Regional Spaceport, przy Wallops Flight Facility w USA a następnie dostarczony na ISS. Start przeprowadzono z wykorzystaniem statku Cygnus i rakiety Antares w ramach misji NG-11[5].
3 lipca 2019 roku KRAKsat został umieszczony na niskiej orbicie okołoziemskiej. Nastąpiło to o 02:55 (UTC) z wykorzystaniem specjalnego dyspensera znajdującego się w japońskim module Kibo[6].
15 sierpnia 2019 roku zespół projektu KRAKsat poinformował o awarii satelity związanej z systemem zasilania: Nasz satelita wpadł w niekończącą się pętlę restartów, w której znajduje się nieprzerwanie od kilkunastu dni. Kłopoty z dostarczeniem napięcia na baterie sprawiają, że KRAKsat ma zbyt mało energii, by przeprowadzić jakiekolwiek działania. Satelita się rozładowuje, wyłącza, następnie minimalnie ładuje, ponownie uruchamia i znów wyłącza, ponieważ samo uruchomienie zużywa całą dostępną moc
[7].
W nocy z 17 na 18 stycznia 2022 roku nastąpiła deorbitacja satelity[8].
Głównym zadaniem satelity było zbadanie możliwości wykorzystania ferrofluidu w systemach sterujących jego orientacją w przestrzeni. W tym celu stworzono mechanizm składający się z obudowy oraz cewki magnetycznej. Wewnątrz tego układu znajdował się stalowy zbiornik z 11 cm³ ferrofluidu otoczony przez osiem elektromagnesów ułożonych promieniście. Generowane przez nie pole magnetyczne miało wprawić w ruch wirowy ferrofluid, co powinno zmienić prędkość obrotową satelity w kierunku przeciwnym do kierunku ruchu ferrofluidu[2][7][9][10].
Pobocznym celem misji było dokonanie pomiarów temperatury, pola magnetycznego i natężenia światła. Wyniki eksperymentu oraz pomiarów mogły być zapisane w 8 megabajtowej pamięci flash zaimplementowanej w konstrukcji satelity[7][9].
Popełnione w trakcie realizacji projektu błędy doprowadziły do niepowodzenia misji. Przez pierwsze dwa tygodnie od momentu wystrzelenia z Międzynarodowej Stacji Kosmicznej z KRAKsatem nie było łączności; nie transmitował również automatycznego cyklicznego statusu. 16 lipca 2019 roku odezwał się po raz pierwszy, a dzień później przeprowadzono pierwszą sesję komunikacyjną, podczas której nawiązano obustronną łączność. Prawdopodobnie ze względu na złą kalkulację budżetu energetycznego, poziom energii w bateriach urządzenia nieustannie jednak malał, a problemy z pamięcią flash i skumulowane błędy projektowe uniemożliwiły przeprowadzenie eksperymentu podczas 2 tygodni poprawnego funkcjonowania satelity[11]. 30 lipca 2019 roku KRAKsat wpadł w pętlę restartów, w której pozostał do aż do deorbitacji[12]. Liczba wykonanych przez satelitę restartów wyniosła 1713728[8].
Satelita zakończył swoją misję w nocy z 17 na 18 stycznia 2022 roku i całkowicie spłonął w atmosferze ziemskiej[8].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.