Ocelot argentyński[15], kot argentyński[16], kot Geoffroya (Leopardus geoffroyi) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae). Strefy hybrydyzacji stwierdzono w południowej Brazylii, gdzie zasięg L. geoffroyi pokrywa się z zasięgiem L. tigrinus[17].
Szybkie fakty Domena, Królestwo ...
Ocelot argentyński
| Leopardus geoffroyi[1] |
| (d’Orbigny & Gervais, 1844) |
|
Oceloty argentyńskie w niewoli |
| Systematyka
|
| Domena
|
eukarionty |
| Królestwo
|
zwierzęta |
| Typ |
strunowce |
| Podtyp |
kręgowce |
| Gromada |
ssaki |
| Podgromada |
żyworodne |
| Infragromada |
łożyskowce |
| Rząd |
drapieżne |
| Podrząd |
kotokształtne |
| Rodzina |
kotowate |
| Podrodzina |
koty |
| Rodzaj |
ocelot |
| Gatunek |
ocelot argentyński |
| Synonimy |
|
- Felis geoffroyi d’Orbigny & Gervais, 1844[2]
- Leopardus himalayanus J.E. Gray, 1843[3]
- Felis (Oncifelis) geoffroyi: Severtzov, 1858[4]
- Felis warwickii J.E. Gray, 1867[5]
- Felis pardoides J.E. Gray, 1867[6]
- Felis guigna: Mivart, 1881[7]
- Felis salinarum O. Thomas, 1903[8]
- Felis tigrina: Larrañaga, 1923[9]
- Felis geoffroyi macdonaldi Marelli, 1932[10]
- Oncifelis geoffroyi leucobaptus Pocock, 1940[11]
- Oncifelis geoffroyi paraguae Pocock, 1940[11]
- Oncifelis geoffroyi euxanthus Pocock, 1940[12]
- Oncifelis geoffroyi argentea Schwangart, 1941[13]
- Oncifelis geoffroyi flava Schwangart, 1941[13]
|
|
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[14] |
|
| Zasięg występowania |
 |
|
|
|
|
|
|
Zamknij
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisali w 1844 francuscy zoolodzy Alcide d’Orbigny & Paul Gervais nadając mu nazwę Felis geoffroyi[2]. Holotyp pochodził z brzegi rzeki Río Negro, w Patagonii[18].
Ostatnie analizy mikrosatelitarne i mtDNA wykazały istnienie monofiletycznej linii, co sugeruje, że L. geoffroyi zachował dużą populację panmiktyczną od czasu oddzielenia się od linii z L. pardalis[19]. Analizy filogenetyczne nie potwierdziły istnienia żadnego podgatunku[20][19]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[19].
Etymologia
- Leopardus: gr. λεοπαρδος leopardos „lampart, pantera”[21].
- geoffroyi: prof. Étienne Geoffroy Saint-Hilaire (1772–1844), francuski przyrodnik[22].
Ocelot argentyński występuje w południowej Ameryce Południowej od środkowej Boliwii po południowe Chile i południową Argentynę, włącznie z południową Brazylią, Paragwajem i Urugwajem[19].
Długość ciała (bez ogona) 43–48 cm, długość ogona 23–40 cm; masa ciała 1,8–7,8 kg; dorosłe samce są cięższe od dorosłych samic[23][24][25]. Ma delikatną budowę ciała. Futro jest barwy srebrnoszarej lub brązowej z czarnymi plamkami, które w niektórych miejscach mogą tworzyć prążki. Czarne ubarwienie jest rzadko spotykane.
Zasiedla tereny trawiaste (pampa) i luźno zalesione. Jego pokarm stanowią gryzonie, małe gady i owady. Koty te dobrze się wspinają, są dobrymi pływakami. Po ciąży trwającej 71 dni samica w grocie lub krzakach rodzi 2-3 młode.
A. d’Orbigny & P. Gervais. Nouvelle espèce de Felis. „Société Philomathique de Paris. Extraits des Procès-verbaux des Séances”. 9, s. 40, 1844. (fr.). D.A. Larrañaga: Escritos de Don Dámaso Antonio Larrañaga. Montevideo: Instituto Histórico y Geográfico del Uruguay, 1923, s. 345. (hiszp.). C.A. Marelli. Los vertebrados exhibidos en los zoológicos del Plata. „Memorias del Jardín Zoológico de La Plata”. 4, s. 38, 1932. (hiszp.). J.J. Pereira J.J., M. Lucherini & T.M.L.& T. Trigo M. Lucherini & T.M.L.& T., Leopardus geoffroyi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2021-3 [dostęp 2022-04-04] (ang.). Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 135. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.). Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 157. ISBN 83-01-14344-4. E. Eizirik, T.C. Trigo, T. Haag, T.R.O. Freitas, S.L. Bonatto, F.M. Salzano, T.G. Oliveira, D.A. Sana, L. Cullen Jr., P.G. Crawshaw Jr., R.G. Morato, W.E. Johnson & S.J. O’Brien: Conservation genetics and molecular ecology of Neotropical felids. W: J. Hughes & R. Mercer: Felid Biology and Conservation Conference 17-19 September: Abstracts. Oxford, UK: WildCRU, 2007, s. 40-41. (ang.). D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Leopardus geoffroyi. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-04-04]. A.C. Kitchener, C. Breitenmoser-Würsten, E. Eizirik, A. Gentry, L. Werdelin, LA. Wilting, N. Yamaguchi, A.V. Abramov, P. Christiansen, C. Driscoll, J.W. Duckworth, W.E. Johnson, S.J. Luo, E. Meijaard, P O’Donoghue, J. Sanderson, K. Seymour, M. Bruford, C. Groves, M. Hoffmann, K. Nowell, Z. Timmons & S. Tobe. A revised taxonomy of the Felidae : The final report of the Cat Classification Task Force of the IUCN Cat Specialist Group. „Cat News”. Special Issue (80), s. 56–57, 2017. (ang.). B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 150. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
Identyfikatory zewnętrzne:
