Korzecko

Korzecko – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Chęciny^[5][3].

Korzecko

wieś
Panorama wschodniego krańca Korzecka
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Powiat	kielecki
Gmina	Chęciny
Liczba ludności (2011)	701[1]
Strefa numeracyjna	41
Kod pocztowy	26-060[2]
Tablice rejestracyjne	TKI
SIMC	0234206[3]
Położenie na mapie Polski Korzecko
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Korzecko
Położenie na mapie powiatu kieleckiego Korzecko
Położenie na mapie gminy Chęciny Korzecko
50°48′01″N 20°25′23″E[4]

Do 1954 roku istniała gmina Korzecko. W latach 1954–1957 wieś należała i była siedzibą władz gromady Korzecko, po jej zniesieniu w gromadzie Chęciny. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Integralne części wsi

Integralne części wsi Korzecko^[5][3]

SIMC	Nazwa	Rodzaj
1016977	Zarośle	przysiółek
1016983	Zatropie	przysiółek

Położenie

Wieś leży ok. 3 km na zachód od Chęcin. Zabudowania ciągną się pasem wzdłuż północnych podnóży grzbietu Grzyw Korzeczkowskich, w części zachodniej wzdłuż drogi nr 762 Małogoszcz - Chęciny (przysiółki Zarośle i Zatropie), w części wschodniej wzdłuż lokalnej drogi, łączącej w/w. drogę 762 z Podzamczem Chęcińskim^[6].

Historia

Korzecko w wieku XIX opisano jako wieś w powiecie kieleckim, gminie Korzecko, parafii Chęciny. W Liber beneficiorum Łaskiego (t. I, s. 586), Korzecko nazwane jest „Korzeczek”. Wieś położona 8 wiorst na zachód od Chęcin, w wąskiej dolinie u stóp pasma wyniosłości zwanych górami korzeczkowskimi. W 1883 posiada szkołę początkową, urząd gminny, kopalnie wapienia triasowego, używanego jako marmur żółty^[7].

Europejskie Centrum Edukacji Geologicznej

Według spisu miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z 1827 była to wieś rządowa, posiadała 28 domów i 160 mieszkańców.

W 2015 w Korzecku otwarto Europejskie Centrum Edukacji Geologicznej – ośrodek naukowo-badawczy Wydziału Geologii Uniwersytetu Warszawskiego^[8].

Zabytki

Drewniana kuźnia, w zagrodzie nr 81 z XIX w., wpisana do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.265 z 6.08.1976)^[9].

Turystyka

Przez wieś przechodzi żółty szlak turystyczny z Wiernej Rzeki do Chęcin.

Przypisy

1. Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 12 [dostęp 2022-03-12]
2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 508 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
3. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2014-10-21].
4. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 58669
5. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-10-21].brak numeru strony
6. JacekJ. Korpak JacekJ., JoannaJ. Olender JoannaJ. (red.), Góry Świętokrzyskie. Mapa turystyczna 1 : 60 000, wyd. VII, Kraków: Compass, 2016, ISBN 978-83-7605-622-7 (pol.). Brak numerów stron w książce
7. Korzecko, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 433.
8. W Chęcinach otwarto Europejskie Centrum Edukacji Geologicznej UW. naukawpolsce.pap.pl, 19 października 2015. [dostęp 2018-04-22].
9. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 23 [dostęp 2015-11-02].