Konwencja w sprawie dyskryminacji w zatrudnieniu i wykonywaniu zawodu

Konwencja w sprawie Dyskryminacji w Zatrudnieniu i Wykonywania Zawodu – konwencja nr 111 Międzynarodowej Organizacji Pracy.

Została uchwalona przez Konferencję Ogólną MOP 25 czerwca 1958 roku w Genewie. Weszła w życie 15 czerwca 1960 roku^[1]. Zarejestrowana przez Sekretariat ONZ 17 czerwca 1960^[2] zgodnie z art. 102 Karty ONZ. Jest jedną z ośmiu fundamentalnych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy^[3]. Konwencja zobowiązuje państwa członkowskie do opracowania i prowadzenia polityki krajowej zmierzającej do likwidacji wszelkich form dyskryminacji w zatrudnieniu oraz wprowadzającej w życie zasadę równych szans i równego traktowania na rynku pracy^[4].

Konwencja została ratyfikowana przez 173 ze 187 państw członkowskich MOP^[5]. Nie ratyfikowały jej: Birma, Brunei, Japonia, Malezja, Malediwy, Oman, Singapur, Wyspy Marshalla, Wyspy Salomona, Surinam, Tajlandia, Timor Wschodni, Tuvalu i Stany Zjednoczone^[6]. Polska ratyfikowała Konwencję 8 maja 1961 roku^[7].

Uzupełnieniem jest Konwencja nr 156 dotycząca równości szans i traktowania pracowników obu płci mających obowiązki rodzinne z 1981 r.^[8]

Zobacz też

• Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet
• Konwencja w sprawie równego wynagrodzenia

Linki zewnętrzne

• Konwencja Nr 111 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotycząca dyskryminacji w zakresie zatrudnienia i wykonywania zawodu przyjęta w Genewie 25 czerwca 1958 roku (Dz.U. z 1961 r. nr 42, poz. 218)
• Międzynarodowa konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej otwarta do podpisu w Nowym Jorku 7 marca 1966. bezuprzedzen.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-25)]. (Dz.U. z 1969 r. nr 25, poz. 187)