Loading AI tools
Konrad Tadeusz Szaciłowski (ur. 1971 w Krakowie[2]) – polski chemik, profesor nauk chemicznych, wykładowca Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, współautor ponad stu prac badawczych w recenzowanych czasopismach naukowych.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1971 |
| profesor nauk chemicznych | |
| Specjalność: chemia nieorganiczna, inżynieria materiałowa | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
16 listopada 2000[1] – chemia |
| Habilitacja |
24 kwietnia 2008[1] – chemia |
| Profesura |
17 lipca 2015[1] |
| Nauczyciel akademicki | |
| centrum badawcze |
Akademickie Centrum Materiałów i Nanotechnologii AGH |
| Stanowisko |
profesor |
| Okres zatrudn. |
od 2008 |
| Uczelnia |
Uniwersytet Jagielloński; Wydział Chemii; Zakład Chemii Nieorganicznej |
| Stanowisko |
adiunkt |
| Okres zatrudn. |
od 2000 |
Działalność naukowa
W 1995 r. ukończył studia magisterskie na Wydziale Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 2000 r. uzyskał na macierzystym wydziale stopień doktora nauk chemicznych na podstawie pracy Nowe aspekty procesów zachodzących w układzie [Fe(CN)5NO]2− - tiol, której promotorką była Zofia Stasicka. W 2008 r. uzyskał na tym samym wydziale stopień doktora habilitowanego nauk chemicznych[1][3]. W 2015 r. otrzymał tytuł profesoranauk chemicznych[1][3][4].
Wśród jego zainteresowań znalazły się: chemia nieorganiczna, fotochemia, biochemia, elektronika, styk nauk chemicznych z teorią informacji i elektroniką. Określa się jako twórca infochemii – gałęzi nauki łączącej elementy chemii i inżynierii materiałowej z elektroniką i teorią informacji[5].
Przebywał na stażu naukowym na Wayne State University w Detroit[2] oraz na Uniwersytecie w Erlangen[5]. Od 2000 r. pracował naukowo w Zakładzie Chemii Nieorganicznej Wydziału Chemii UJ. W 2008 r. został zatrudniony w Akademii Górniczo-Hutniczej (AGH)[6], gdzie najpierw pracował w Katedrze Fizykochemii i Metalurgii Metali Nieżelaznych na Wydziale Metali Nieżelaznych AGH[1][7], a obecnie (stan na maj 2024 r.) jest zatrudniony na stanowisku profesora w Akademickim Centrum Materiałów i Nanotechnologii AGH[1].
Opublikował jako autor lub współautor ponad sto prac badawczych w recenzowanych czasopismach naukowych[8]. Wypromował siedmioro doktorów, w tym Przemysława Kwolka[1].
Prowokacja naukowa
Konrad Szaciłowski ok. 2023–2024 opublikował trzy artykuły z zakresu teologii katolickiej[9]. Zostały one celowo przygotowane w sposób budzący duże zastrzeżenia warsztatowe i merytoryczne, a mimo to przeszły proces recenzji i zostały opublikowane w wysoko punktowanych czasopismach naukowych, np. Filumenistyczne hobby Jana Pawła II[10] we „Wschodnim Roczniku Humanistycznym” (za 100 pkt)[11][12][13][14] czy Rola katolickich rozgłośni radiowych w kształtowaniu postaw moralnych młodzieży w „Fides Ratio et Patria Studia Toruńskie” oraz God's Omnipotence Versus the Pauli Principle. Philosophical and Scientific Inquiry into the Limits of Divine Power and the Fundamental Nature of Reality. Part 1 (pol. Boska wszechmoc a reguła Pauliego. Filozoficzny i naukowy wgląd w granice boskiej mocy i fundamentalną naturę rzeczywistości. Część 1) w „Roczniku Teologii Katolickiej” (za 200 pkt)[9]. W dwóch artykułach jako współautora podał nieistniejącego muzykologa Kapelę Abdulayeva Pilakę z Turkmenistanu[9][11]. Szacuje się, że publikacje sygnowane nazwiskiem Pilaki uzyskały łącznie 660 punktów[9].
Konrad Szaciłowski napisał, że publikacje te wynikają z jego osobistych zainteresowań. Wyjaśnił, iż tego rodzaju działalność wzięła się z jego wątpliwości wobec istniejącego systemu punktowania publikacji, recenzowania ich i tworzenia na tej podstawie ocen dorobku naukowego badaczy, zaś jego celem było ukazanie niedoskonałości tego systemu[9][15]. Zaznaczył, że nie zgłaszał tych publikacji do dorobku AGH i nie miały one wpływu na ewaluację dyscyplin uprawianych na tej uczelni[15]. Podkreślił, iż jego akcja nie była wycelowana w środowiska katolickie. Spośród około 15 wysłanych przez niego tekstów dotyczących różnych dziedzin nauk (m.in. prawnych, humanistycznych i technicznych) akurat w tych trzech czasopismach jego teksty zostały dopuszczone do publikacji. W pozostałych zgłoszone przez niego teksty zostały odrzucone[9][15]. Konrad Szaciłowski zauważył, że ten aspekt jego działalności spotkał się z dużo większym zainteresowaniem i dotarł do szerszego grona czytelników niż artykuły dotyczące chemii[9].
Redakcja „Wschodniego Rocznika Humanistycznego” zdecydowanie potępiła tę działalność prof. Szaciłowskiego, natomiast władze AGH uznały ją cenną[16][17][18].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
