Komenda Rejonu Uzupełnień Sosnowiec

Komenda Rejonu Uzupełnień Sosnowiec (KRU Sosnowiec) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie^[2].

Komenda Rejonu Uzupełnień Sosnowiec

Powiatowa Komenda Uzupełnień
Sosnowiec

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1919
Rozformowanie	1939
Tradycje
Rodowód	PKU Będzin XXII PKU 11 pp w Będzinie PKU Będzin w Sosnowcu[1] PKU Sosnowiec
Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja	Sosnowiec
Podległość	DOGen. „Kielce” DOK V
Skład	PKU typ I, IV

Komendy rejonów uzupełnień OK V

Historia komendy

27 grudnia 1918 roku minister spraw wojskowych ustanowił XXII Powiatową Komendę Uzupełnień w Będzinie obejmującą powiaty: będziński i olkuski oraz dąbrowski z siedzibą w Dąbrowie Górniczej^[3]. XXII PKU w Będzinie znajdowała się na terenie Okręgu Generalnego „Kraków” i podlegała Okręgowej Komendzie Uzupełnień w Krakowie^[4].

Komenda, jako władza zaciągowa pierwszej instancji realizowała zadania i wykonywała obowiązki wynikające z Tymczasowej ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej, która weszła w życie 29 października 1918 roku^[5]. Ponadto komenda przejęła zadania dotychczasowych Głównych Urzędów Zaciągu do Wojska Polskiego w zakresie: przyjmowania zgłoszeń ochotników do wojska i agitacji werbunkowej, przyjmowanie podań o przyjęcie do wojska wnoszonych przez oficerów i żołnierzy byłych I, II i III Korpusów Polskich w Rosji oraz armii austriackiej, rosyjskiej i niemieckiej, przyjmowanie podań o przyjęcie do szkół podoficerskich i szkół podchorążych, a także przyjmowanie podań o przyjęcie na kursy żandarmerii^[6].

Organami pomocniczymi i wykonawczymi PKU byli oficerowie ewidencyjni. Wspomniani oficerowie realizowali zadania PKU w powierzonym im powiecie. Każdy oficer ewidencyjny miał do pomocy jednego pisarza i jednego szeregowego (ordynansa kancelaryjnego)^[6].

15 lipca 1919 roku minister spraw wojskowy zniósł urząd Oficera Ewidencyjnego w Dąbrowie z uwagi na to, że „Tymczasowe przepisy o organizacji urzędów powiatowych” nie przewidywały istnienia odrębnego powiatu dąbrowskiego. Powiat będziński obejmował teren powiatu dąbrowskiego^[7].

18 listopada 1924 roku weszła w życie ustawa z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej^[8], a 15 kwietnia 1925 roku rozporządzenie wykonawcze ministra spraw wojskowych do tejże ustawy, wydane 21 marca tego roku wspólnie z ministrami: spraw wewnętrznych, zagranicznych, sprawiedliwości, skarbu, kolei, wyznań religijnych i oświecenia publicznego, rolnictwa i dóbr państwowych oraz przemysłu i handlu^[9]. Wydanie obu aktów prawnych wiązało się z przejęciem przez władze cywilne (administracji I instancji) większości zadań związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem poboru^[10][11]. Przekazanie większości zadań władzom cywilnym umożliwiło organom służby poborowej zajęcie się wyłącznie racjonalnym rozdziałem rekruta oraz ewidencją i administracją rezerw. Do tych zadań dostosowana została organizacja wewnętrzna powiatowych komend uzupełnień i ich składy osobowe. Poszczególne komendy różniły się między sobą składem osobowym w zależności od wielkości administrowanego terenu^[12].

Zadania i nowa organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej^[10]. W skład PKU Sosnowiec wchodziły dwa referaty: I) referat administracji rezerw i II) referat poborowy^[10]. Nowa organizacja i obsada służby poborowej na stopie pokojowej według stanów osobowych L. O. I. Szt. Gen. 3477/Org. 25 została ogłoszona 4 lutego 1926 roku. Z tą chwilą zniesione zostały stanowiska oficerów ewidencyjnych^[13][14][15].

12 marca 1926 roku została ogłoszona obsada personalna Przysposobienia Wojskowego, zatwierdzona rozkazem Dep. I L. 6000/26 przez pełniącego obowiązki szefa Sztabu Generalnego gen. dyw. Edmunda Kesslera, w imieniu ministra spraw wojskowych. Zgodnie z nową organizacją pokojową Przysposobienia Wojskowego zostały zlikwidowane stanowiska oficerów instrukcyjnych przy PKU, a w ich miejsce utworzone rozkazem Oddz. I Szt. Gen. L. 7600/Org. 25 stanowiska oficerów przysposobienia wojskowego w pułkach piechoty^[16].

Od 1926 roku, obok ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność PKU Sosnowiec normowała „Tymczasowa instrukcja służbowa dla PKU”, wprowadzona do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.^[17]

Z dniem 1 stycznia 1927 roku, z części gmin powiatu będzińskiego, został utworzony nowy powiat zawierciański z siedzibą władz powiatowych w Zawierciu^[18].

Z dniem 1 października 1927 roku powiat zawierciański został podporządkowany nowo powstałej PKU Zawiercie^[19].

W marcu 1930 roku PKU Sosnowiec nadal podlegała Dowództwu Okręgu Korpusu Nr V i administrowała powiatem będzińskim^[20]. W grudniu tego roku PKU Sosnowiec posiadała skład osobowy typ I^[17].

31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian^[21].

Z dniem 1 września 1931 roku minister spraw wojskowych utworzył PKU Będzin, która w sprawach poborowych administrowała powiatem będzińskim z wyłączeniem obszaru miasta Sosnowiec, który pozostał obszarem administracyjnym PKU Sosnowiec. Równocześnie PKU Sosnowiec otrzymała skład osobowy typu IV^[22].

1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Sosnowiec została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Sosnowiec przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku^[23], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym^[24]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Sosnowiec normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień^[25] .

Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr V, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował miasto Sosnowiec^[2].

Obsada personalna

Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU i KRU Sosnowiec, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938 roku.

Komendanci
Stopień, imię i nazwisko	Okres pełnienia funkcji	Kolejne stanowisko (dalsze losy)
płk piech. Alfons Babich	I – IX 1919[26]
ppłk Wacław Poważe	IX – 19 XI 1919[26][27].	Stacja Zborna Oficerów w Warszawie
mjr Stanisław Ostrowski	XI 1919 – IX 1920[26]
ppłk piech. Teodor Obraczay	IX 1920 – III 1921[28][26]	dyspozycja dowódcy OGen. „Kielce”
ppłk piech. Karol Blok	III 1921[28][26] – 31 XII 1928[29]	stan spoczynku
ppłk art. Feliks Harasimowicz	III[30][31] – XII 1929[32]	dyspozycja dowódcy OK V
ppłk piech. Ludwik Franciszek Trznadel	wyznaczony w III 1930	stanowiska nie objął[33][34]
ppłk art. Antoni Glanz[uwaga 1]	VI 1930[39] – XII 1931[40]	dyspozycja dowódcy OK V
ppłk piech. Franciszek Smelkowski	III 1932[41] – 1938	stan spoczynku
ppłk piech. Franciszek II Studziński	1939[42]	w konspiracji ZWZ/AK

Obsada personalna XXI PKU w dniu 27 grudnia 1918 roku[4]
komendant	wakat
zastępca komendanta	kpt. Juliusz Strumieński
oficer ewidencyjny w Będzinie	ppor. Ludwik Dorner
oficer ewidencyjny w Dąbrowie Górniczej	ppor. Władysław Sujkowski
oficer ewidencyjny w Olukszu	urzędnik ewidencyjny w randze kapitana Kacper Baczocha

Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1921–1925[43][44]
I referent	por. piech. Stanisław Mielicki	1923 – II 1926	kierownik II referatu
II referent	urzędnik wojsk. XI rangi Józef Bartoszek	1923
	por. piech. Czesław Tadeusz Grzeszko	I 1925[45] – II 1926	referent
oficer instrukcyjny	por. piech. Henryk Nitecki	1923 – III 1926	75 pp[46]
oficer ewidencyjny Będzin	urzędnik wojsk. XI rangi Adolf Czerpiński vel Czepička[uwaga 2]	1923
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1926–1938[49][50]
kierownik I referatu administracji rezerw i zastępca komendanta	mjr san. Dionizy Hermanowski	II – IX 1926[51]	I referent PKU Kraków Miasto
	kpt. kanc. Franciszek Rejkowski	od X 1926[52]
	mjr gosp. Ottokar Wilhelm Patoczka	do II 1929[53]	dyspozycja dowódcy OK V
	mjr dypl. piech. Jan Kornaus	III[54] – XII 1929[55]	szef sztabu 20 DP
	kpt. sap. / gosp. Izydor Kotarba	p.o. VII 1929[56] – XI 1930[57]	płatnik 3 psp
	kpt. art. Eugeniusz Piotrowski	? – XI 1932[58]	dyspozycja dowódcy OK V
	kpt. art. Wawrzyniec Rzepka	XII 1932[59] – VI 1938	kierownik I referatu KRU
kierownik II referatu	por. piech. Stanisław Mielicki	II 1926 – XII 1929[60]	kierownik II referatu PKU Tarnopol
	kpt. art. Eugeniusz Piotrowski	od XII 1929[61] – ?	kierownik I referatu
	por. kanc. / piech. Zygmunt Filip Kozubal[uwaga 3]	był w 1932 i w VI 1935
referent	por. piech. Czesław Tadeusz Grzeszko	II 1926 – VII 1927	referent w PKU Zawiercie[63]
	por. kanc. Zygmunt Filip Kozubal	VII 1927[64] – ?	kierownik II referatu
	kpt. piech. Kazimierz Wincenty Piotrowski[uwaga 4]	I[65] – VIII 1929[66]	dyspozycja dowódcy OK V
	por. kanc. Adam Jan Badowski	XII 1929[67] – 31 X 1930[68]	stan spoczynku
referent (etat przejściowy)	por. kanc. Zygmunt Filip Kozubal	II 1926 – VII 1927	referent
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[42][uwaga 5]
kierownik I referatu ewidencji	kpt. adm. (art.) Wawrzyniec Rzepka	był w III 1939
kierownik II referatu uzupełnień	kpt. adm. (piech.) Stanisław II Chmielowski	był w III 1939

Uwagi

1. Ppłk art. Antoni Glanz (ur. 17 stycznia 1886 w Cieszanowie). W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Artylerii Polowej Nr 102. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1915 w korpusie oficerów rezerwy artylerii polowej i górskiej^[35]. W kwietniu 1928 został przeniesiony z 8 pap w Płocku do 6 pac we Lwowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[36]. W marcu 1929 został przeniesiony do PKU Grodzisk Mazowiecki na stanowisko komendanta^[37]. W czerwcu 1930 został przeniesiony do PKU Sosnowiec na stanowisko komendanta. Z dniem 31 maja 1932 został przeniesiony w stan spoczynku^[38]. Był odznaczony Krzyżem Walecznych. 5 listopada 1935 na posiedzeniu Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucono wniosek o przyznanie mu tego odznaczenia.
2. Namiestnictwo Galicyjskie postanowieniem z 29 listopada 1919 roku udzieliło urzędnikowi ewidencyjnemu XI rangi Adolfowi Czepiczce z PKU 11 pp w Będzinie zezwolenia na zmianę nazwiska rodowego „Czepička” na „Czerpiński”^[47]. 30 października 1919 roku sierżant Adolf Czepiczka został mianowany urzędnikiem ewidencyjnym w randze XI i przydzielony do Sekcji Uzupełnień i Poboru MSWojsk^[48].
3. Zygmunt Filip Kozubal w marcu 1934 roku został przeniesiony do korpusu oficerów piechoty z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku w PKU Sosnowiec^[62].
4. kpt. piech. Kazimierz Wincenty Piotrowski ur. 7 lipca 1894.
5. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939^[69].

Przypisy

1. Almanach oficerski 1923/24 ↓, s. 36.
2. Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
3. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 14 z 30 grudnia 1918 roku, poz. 444.
4. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 14 z 30 grudnia 1918 roku, poz. 445.
5. Dz.U. z 1918 r. nr 13, poz. 28.
6. Dz. Rozp. MSWojsk. Nr 7 z 30 listopada 1918 roku, s. 144.
7. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 79 z 22 lipca 1919 roku, poz. 2694.
8. Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
9. Dz.U. z 1925 r. nr 37, poz. 252.
10. Jarno 2001 ↓, s. 169.
11. Moczyński 1928 ↓, s. 393, autor użył sformułowania „wszystkie czynności przygotowawcze do poboru, jak również jego przeprowadzenie przeszły do władz administracyjnych”, co nie odpowiadało podziałowi kompetencji władz wojskowych i cywilnych, określonych we wspomnianych aktach prawa.
12. Moczyński 1928 ↓, s. 393–394.
13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 7-20.
14. Moczyński 1928 ↓, s. 393, wg autora stanowiska oficerów ewidencyjnych, po krótkotrwałym przydzieleniu ich do władz administracyjnych, zostały zniesione w 1925 roku.
15. Jarno 2001 ↓, s. 169, autor także datuje zniesienie stanowisk oficerów ewidencyjnych na rok 1925, co stoi w sprzeczności z ogłoszoną 4 lutego 1926 roku obsadą służby poborowej na stopie pokojowej.
16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 1-10.
17. Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
18. Dz.U. z 1933 r. nr 94, poz. 725.
19. Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 28 z 14 października 1927 roku, poz. 350.
20. Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
21. Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 31 lipca 1931 roku, poz. 290.
22. Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 27 z 31 sierpnia 1931 roku, poz. 346.
23. Jarno 2001 ↓, s. 173.
24. Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
25. Historia WKU Suwałki ↓.
26. Jarno 2003 ↓, s. 52.
27. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 97 z 27 grudnia 1919 roku, poz. 4076.
28. Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 29 z 10 marca 1921 roku.
29. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 302.
30. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 102.
31. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 157.
32. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 377.
33. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 103.
34. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 237.
35. Ranglisten 1918 ↓, s. 1060, 1184.
36. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 145.
37. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 101.
38. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 16 sierpnia 1932 roku, s. 361.
39. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 210.
40. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 23 grudnia 1931 roku, s. 415.
41. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 234.
42. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 857.
43. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1479, 1553, 1555.
44. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1348.
45. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 23 stycznia 1925 roku, s. 35.
46. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 7.
47. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 8 maja 1920 roku, s. 349.
48. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 96 z 9 grudnia 1919 roku, poz. 3932.
49. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 13.
50. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 523.
51. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 39 z 24 września 1926 roku, s. 321.
52. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 47 z 28 października 1926 roku, s. 385.
53. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 79.
54. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 90.
55. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 381.
56. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 201.
57. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 23.
58. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 15 listopada 1932 roku, s. 399.
59. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 423.
60. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 382.
61. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 387.
62. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 12 marca 1934 roku, s. 87.
63. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 221.
64. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 225.
65. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 26.
66. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 sierpnia 1929 roku, s. 254.
67. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 398.
68. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 310.
69. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.

Bibliografia

• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wien: K. K. Hof und Staatsdruckerei, 1918. (niem.).
• Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”. [dostęp 2018-05-08].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24 zeszyt 2, dział III. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
• Witold Jarno: Okręg Generalny Nr III Kielce w latach 1918–1921. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2003. ISBN 83-88679-31-7.
• Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
• Jarosław Kowalewski: Historia Wojskowej Komendy Uzupełnień w Suwałkach. Wojskowa Komenda Uzupełnień w Suwałkach. [dostęp 2019-05-18].
• Henryk Moczyński: Służba poborowa. W: Dziesięciolecie Odrodzenia Polskiej Siły Zbrojnej 1918–1928. Henryk Stanisław Mościcki (red.) Włodzimierz Dzwonkowski (red.) Tadeusz Bałaban (red.). Warszawa: Tadeusz Złotnicki, 1928, s. 391–394.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.