Kokocko

Kokocko – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie chełmińskim, w gminie Unisław przy drodze wojewódzkiej nr 550.

Kokocko

wieś
Kościół pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Powiat	chełmiński
Gmina	Unisław
Liczba ludności (III 2011)	462[1]
Strefa numeracyjna	56
Kod pocztowy	86-260[2]
Tablice rejestracyjne	CCH
SIMC	0849818
Położenie na mapie gminy Unisław Kokocko
Położenie na mapie Polski Kokocko
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego Kokocko
Położenie na mapie powiatu chełmińskiego Kokocko
53°15′45″N 18°19′20″E[3]

Rozlewiska Wisły w Kokocku

W latach 1939 - 1942 dotychczasową nazwą wsi (i znajdującego się tam majatku) było Kokotzko, lecz po przeprowadzonej zamianie nazw miejscowości w Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie, w latach 1942 - 1945 nazywała się Kökschufer^[4].

Podział administracyjny

Na przełomie XVI i XVII wieku należało do dóbr stołowych biskupów chełmińskich^[5].

W latach 1939–1945 położona była w okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie, w rejencji bydgoskiej (Regierungsbezirk Bromberg)^[6], w powiecie Chełmno (Kreis Kulm)^[4].

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kokocko. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.

Demografia

Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 462 mieszkańców^[1]. Jest czwartą co do wielkości miejscowością gminy Unisław.

Obiekty zabytkowe

W Kokocku znajduje się dawny kościół ewangelicki pw. Zbawiciela, zbudowany w 1834 r., odbudowany po powodzi w 1862 r., drewniany konstrukcji szkieletowej, z emporami. Od 1945 r. kościół filialny pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny parafii rzymskokatolickiej w Starogrodzie.

Na terenie wsi znajduje się nieczynny cmentarz mennonicko-ewangelicki^[7].

Według rejestru zabytków NID^[8] na listę zabytków wpisane są:

• zbór ewangelicki, obecnie kościół rzymskokatolicki filialny pw. Niepokalanego Serca NMP, szachulcowy, z 1829, nr rej.: A/245 z 12.05.1982
• cmentarz, założony prawdopodobnie w XVII w. jako mennonicki, od XIX w. używany jako ewangelicki, nr rej.: A/493 z 1.06.1987.

W ewidencji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków znajdują się m.in. następujące obiekty^[9]:

• dawny dom mieszkalny pastora, poł. XIX w.
• budynek dawnej poczty, pocz. XX w.
• dawny dwór, ok. 1880 r.
• drewniany dom mieszkalny, XIX w.
• budynek szkoły, pocz. XX w.
• budynek dawnej mleczarni, pocz. XX w.
• budynek dawnej karczmy, koniec XIX w.

• 
  Kościół pw. Niepokalanego Serca NMP
• 
  Cmentarz ewangelicki