Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Stanisława w Kałuszynie

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i świętego Stanisława w Kałuszynie – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu mińskiego Narodzenia NMP diecezji warszawsko-praskiej.

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Stanisława w Kałuszynie

nr rej. 157/75 z dnia 1.09.1975[1]
kościół parafialny
widok od strony prezbiterium
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Kałuszyn
Adres	ul. Mickiewicza 2 05-310 Kałuszyn
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kałuszynie
Wezwanie	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny św. Stanisława
Historia Data rozpoczęcia budowy 1889 Data zakończenia budowy 1893
Dane świątyni Styl neogotyk Architekt Józef Pius Dziekoński Świątynia • materiał bud. • cegła Liczba naw 3 Organy • liczba głosów • liczba manuałów 12[2] 2
Położenie na mapie Kałuszyna Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Stanisława w Kałuszynie
Położenie na mapie Polski Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Stanisława w Kałuszynie
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Stanisława w Kałuszynie
Położenie na mapie powiatu mińskiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Stanisława w Kałuszynie
Położenie na mapie gminy Kałuszyn Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Stanisława w Kałuszynie
52°12′33,59″N 21°48′37,94″E

Świątynia została wzniesiona w stylu neogotyckim w latach 1889-1893 według projektu architekta Józefa Piusa Dziekońskiego. Jest to kościół typu bazylikowego. Od frontu znajduje się wieża.

W 1887 roku na wniosek ks. Adolfa Żebrowskiego postanowiono wznieść trójnawowy kościół w stylu neogotyku bałtycko-wiślańskiego według projektu Józefa Piusa Dziekońskiego. Budowa kościoła pw. Wniebowzięcia NMP mogącego pomieścić 3000 osób trwała od 1889 do 1897 roku. Poświęcenie świątyni odbyło się 27 października 1893 roku, a konsekrował ją abp Teofil Chościak Popiel 14 sierpnia 1897 roku^[3].

W świątyni znajdują się organy wybudowane przez Jana Szymańskiego z Warszawy w 1901 roku. Posiadają 12 głosów, 2 klawiatury, mechaniczne: trakturę gry i trakturę rejestrów. Dodatkowymi urządzeniami są: połączenie manuału I z manuałem II, połączenie pedału z manuałem I, wypuszczanie wiatru i kalikant^[4].

Ołtarz główny

Do wyposażenia budowli należą m.in.: znajdujący się w ołtarzu głównym obraz "Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny" namalowany przez Michała Elwira Andriollego oraz obrazy pochodzące z XIX stulecia znajdujące się w nawach bocznych^[5].

Po wojnie ks. Zygmunt Dejciński, przeprowadził gruntowny remont kościoła. W końcu lat sześćdziesiątych wyremontowano organy i wstawiono witraże. W latach osiemdziesiątych, staraniem ks. Czesława Bednarczyka, wymieniono dach na kościele i odnowiono wnętrze.

W ścianę kościoła wmurowana jest macewa pochodząca z nowego kirkutu w Kałuszynie. Nad nagrobkiem jest umocowana tablica z napisem: "Kałuszyn 1939 - Polaków 3000, Żydów - 6500". Macewa i tablica została umieszczona w 1990 roku dzięki staraniom księdza proboszcza Czesława Bednarczyka^[6].