Kościół Matki Bożej Dobrej Rady w Krakowie

Kościół Matki Bożej Dobrej Rady – zabytkowy rzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się w Krakowie, w dzielnicy XII Bieżanów-Prokocim przy ulicy Prostej 35, w Prokocimiu.

Kościół Matki Bożej Dobrej Rady

nr rej. Gminna ewidencja zabytków – Kraków[1]
kościół parafialny
Kościół po ukończeniu budowy wieży z hełmem, 2020
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miejscowość	Kraków
Adres	ul. Prosta 35
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Parafia Matki Bożej Dobrej Rady
Wezwanie	Matki Bożej Dobrej Rady
Wspomnienie liturgiczne	26 kwietnia
Historia Data rozpoczęcia budowy 1932 Data zakończenia budowy 1957 Data poświęcenia 24 listopada 1957 Aktualne przeznaczenie kościół parafialny
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 2 Liczba naw 3
Położenie na mapie Krakowa Kościół Matki Bożej Dobrej Rady
Położenie na mapie Polski Kościół Matki Bożej Dobrej Rady
Położenie na mapie województwa małopolskiego Kościół Matki Bożej Dobrej Rady
50°01′13″N 19°59′18″E

Kościół przed wybudowaniem wieży, 2011

Kościół po pierwszym etapie budowy wieży, 2016

Historia

W 1909 Anna Jerzmanowska, wdowa po Erazmie Jerzmanowskim sprzedała zakonowi augustianów majątek znajdujący się w Prokocimiu (ówcześnie podkrakowskiej wsi). W 1911 augustianie, za zgodą biskupa krakowskiego Jana Duklana Puzyny otwarli tu poświęcili kaplicę. 1 stycznia 1917 erygowano w Prokocimiu parafię – wydzielono ją z parafii w Bieżanowie. Opiekę duszpasterską sprawowali augustianie, a nabożeństwa odbywały się w kaplicy Najświętszej Marii Panny (obecnym kościele św. Mikołaja z Tolentino). Pierwszym proboszczem został Wilhelm Gaczek^[2].

Budowę obecnego kościoła parafialnego rozpoczęto w 1932 według projektu Zygmunta Gawlika. 6 maja 1934 roku arcybiskup krakowski Adam Stefan Sapieha poświęcił kamień węgielny nowego kościoła. Prace przy budowie kościoła zatrzymano w 1938, do tego czasu zbudowane zostało jedynie jego prezbiterium z zakrystią i kaplica. Prace przy budowie wznowiono w 1948 według nowego projektu Adolfa Szyszko-Bohusza. W 1950 opiekę nad parafią przejęli księża diecezjalni. Budowę świątyni zasadniczo ukończono w 1957 i 24 listopada tego roku arcybiskup Eugeniusz Baziak poświęcił kościół. Nadal jednak trwały prace związane z wykończeniem i ozdobieniem budowli, a w 1964 poświęcono ołtarz główny^[2].

W latach 1969–1971 budowano niewielką plebanię przy alei Adolfa Dygasińskiego 44. W 1998 ukończono pierwszą część, a w 2006 drugą nowej plebanii przy alei Adolfa Dygasińskiego 44a^[2]. W 2017 ukończono budowę wieży kościelnej^[3].

Budynek

Wnętrze kościoła

Budowę rozpoczęto według projektu Zygmunta Gawlika i Izydora Stella-Sawickiego. Od 1948 kontynuowano ją według zmienionego projektu Adolfa Szyszko-Bohusza^[4].

Jest to trójnawowy, orientowany, halowy budynek w stylu modernistycznym. Trójlistnie zamknięte prezbiterium przykryte jest ażurową konstrukcją. Fasada z arkadowym portykiem, nad którym znajduje się okrągły witraż z Matką Bożą Dobrej Rady, jest zwieńczona trójkątnym szczytem. Po południowej stronie fasady znajduje się wieża^[4].

Wnętrze projektowali Wiktor Zin (jego projektu jest ołtarz główny, witraże w prezbiterium za ołtarzem i w okrągłych oknach naw bocznych, jak również okrągły witraż na fasadzie) oraz Zdzisław Pabisiak. W nawach bocznych znajdują się stacje drogi krzyżowej, płaskorzeźby wykonane przez Karola Muszkieta, a w oknach witraże^[4].