Klasztor Sióstr Sacré Coeur w Pobiedziskach

Klasztor Sióstr Sacré Coeur w Pobiedziskach – klasztor, dawniej ze szkołą i internatem dla dziewcząt, założony w 1921 roku przez Zgromadzenie Najświętszego Serca Jezusa w Polskiej Wsi, znajdujący się w granicach Pobiedzisk w województwie wielkopolskim. W latach 1945–1955 oraz od 1980 roku do szkoły tej uczęszczali także chłopcy^[1]. W gmachu szkoły, zamkniętej w 2011 roku, siostry Sacré Coeur prowadzą dom rekolekcyjny, specjalizujący się w rekolekcjach ignacjańskich^[2].

Szybkie fakty Państwo, Miejscowość ...

W 1921 roku zgromadzenie zakupiło w Polskiej Wsi rozległą posiadłość z dworkiem, który został przeznaczony na klasztor. Obok zaczęto budowę dużej szkoły z internatem, wg projektu Juliana Putermana-Sadłowskiego. W styczniu 1922 roku zaczęła funkcjonować 8-klasowe gimnazjum, które cztery lata później otrzymało uprawnienia państwowe. Budynek ukończono w 1930 roku. Po reformie polskiego systemu edukacji (zapoczątkowanej w 1932 roku), szkołę przekształcono w 4-letnie gimnazjum i 2-letnie liceum, do której uczęszczało ok. 100 uczennic, prawie wszystkie mieszkające w internacie. Jednocześnie Zgromadzenie prowadziło Prywatne Kursy Gospodarstwa Domowego dla ok. trzydziestu ubogich dziewcząt z okolicznych wsi^[3].

Podczas II wojny światowej przełożona generalna przysłała do tego klasztoru kilka zakonnic niemieckich, by reprezentowały go wobec hitlerowców i ochroniły posiadłość przed zniszczeniami wojennymi. W latach 1940–1945 w budynku funkcjonował szpital niemiecki, w którym pracowały siostry z zakonu, dzięki czemu wspólnota przetrwała okres okupacji^[3].

Po zakończeniu działań wojennych w kwietniu 1945 roku siostry wznowiły funkcjonowanie gimnazjum, do którego uczęszczali również chłopcy (na prośbę kardynała Augusta Hlonda^[1]), choć w internacie mieszkały tylko dziewczynki. W kolejnym roku otwarto 2-letnią Szkołę Rolniczą (która istniała do 1950 roku), aby objąć nauczaniem jak najwięcej młodzieży. Podyktowane to było faktem, że podczas wojny w Wielkopolsce nie było rozwiniętego systemu tajnego nauczania. W kolejnych latach szkoła przeobrażała się zgodnie z reformą szkolnictwa polskiego: 11-latka, potem 4-letnie liceum, 3-letnie gimnazjum i 3-letnie liceum. Dyrekcja co roku musiała ubiegać się o przyznanie praw państwowych, ale mimo trudności przetrwała czasy socjalistyczne i komunistyczne jako jedna z dziewięciu prywatnych polskich szkół żeńskich prowadzonych przez zgromadzenia zakonne w Polsce^[3] i jedyna w Wielkopolsce^[4]. Równolegle w latach 1957–1963 zakonnice prowadziły także szkołę Gospodarstwa Domowego^[3].

Okres stalinizmu był dla szkoły najtrudniejszy, ale ówczesna dyrektorka Matka Gertruda Żurawska (1945–1967) walczyła o utrzymanie szkoły, prawa państwowe, nabór do szkoły oraz katolickie wychowanie uczennic, choć program szkolny był ściśle nadzorowany przez władze oświatowe^[3]. Siostry zapraszały do szkoły na wykłady wybitnych prelegentów (np. Stefana Świeżawskiego^[5]).

Z klasztorem w Pobiedziskach byli związani także wybitni księża, m.in. Jan Kątny^[6] oraz abp Józef Glemp, późniejszy prymas Polski^[7], którzy byli kapelanami sióstr Sacré Coeur.

Ze względu na niż demograficzny i coraz trudniejszy nabór do szkoły^[8], szkoła ostatecznie została zamknięta 31 sierpnia 2011 roku^[3]. W klasztorze pozostało kilka sióstr, które prowadzą dom rekolekcyjny (rekolekcje ignacjańskie, warsztaty i sesje rekolekcyjne, dni skupienia i rekolekcje w milczeniu)^[2].

Klasztor Sióstr Sacré Coeur w Pobiedziskach

Historia

Absolwentki i absolwenci szkoły przy klasztorze Sacré Coeur

Przypisy

Linki zewnętrzne

Wikiwand - on