Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klasztor Franciszkanów w Wejherowie − franciszkański dom zakonny, wchodzący w skład Prowincji Św. Franciszka Zakonu Braci Mniejszych w Polsce (prowincja poznańska), na terenie archidiecezji gdańskiej, w województwie pomorskim.
nr rej. A-528 z 18.06.1971 i z 19.12.2012 | |
![]() Konwent w Wejherowie | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Kościół | |
Rodzaj klasztoru |
sanktuarium, siedziba parafii |
Właściciel | |
Prowincja |
Prowincja św. Franciszka z Asyżu Zakonu Braci Mniejszych w Poznaniu |
Gwardian |
o. Dariusz Rafał Szymaniak OFM |
Typ zakonu |
męski |
Liczba zakonników (2021) |
8[1] |
Obiekty sakralne | |
Kościół | |
Kaplica |
W domu zakonnym |
Fundator |
Jakub Wejher |
Materiał budowlany |
cegła |
Data budowy |
1643 |
Data zamknięcia |
1834, 1873 |
Data reaktywacji |
1855, 1946 |
Położenie na mapie Wejherowa ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu wejherowskiego ![]() | |
54°36′02″N 18°14′27″E | |
Strona internetowa |
Klasztor zawdzięcza swoje powstanie Jakubowi Wejherowi, który w 1643 ufundował kościół pod wezwaniem św. Franciszka i św. Anny wraz z klasztorem. W 1649 r. ufundował ponadto kalwarię. Rząd pruski skasował klasztor w 1834 r., ale zakonnicy nadal w nim przebywali, aż do powstania nowej Prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP w Prusach Wschodnich i w Wielkim Księstwie Poznańskim w 1855 r., której stał się częścią. Ponownie skasowany w 1873 r. przeszedł w ręce duchowienstwa diecezjalnego. W 1946 r. prowincja ponownie objęła kościół i klasztor. W 1991 wszedł w skład nowo powstałej Prowincji św. Franciszka z siedzibą prowincjała w Poznaniu. W kościele klasztornym znajduje się łaskami słynący obraz Matki Bożej Wejherowskiej, koronowany przez Jana Pawła II w 1999[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.