Kazimierz Kosiba

Kazimierz Kosiba (ur. 3 czerwca 1893 w Tarnowie, zm. 9 kwietnia 1942 w KL Auschwitz) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Kazimierz Kosiba

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	3 czerwca 1893 Tarnów
Data i miejsce śmierci	9 kwietnia 1942 KL Auschwitz
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie Związek Walki Zbrojnej
Jednostki	Obwód ZWZ Dąbrowa Tarnowska
Stanowiska	komendant obwodu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Kazimierz Kosiba, jako więzień KL Auschwitz nr 11283

Życiorys

Urodził się 3 czerwca 1893 w Tarnowie, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Bronisława i Józefy z Ragatów^[1][2] [3]. Ukończył szkołę powszechną i Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Tarnowie^[4].

12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 9. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[5][6]. W maju tego roku został przeniesiony z 4 pp Leg. do 48 pułku piechoty w Stanisławowie na stanowisko dowódcy II batalionu^[7]. W kwietniu 1928 został przesunięty na stanowisko oficera sztabowego pułku^[8][9]. 15 stycznia 1930 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie na stanowisko inspektora wyszkolenia Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego przy 6 Okręgowym Urzędzie WFiPW z siedzibą we Lwowie^[10][11][12]. 22 września 1932 został przeniesiony do 39 pułku piechoty w Jarosławiu na stanowisko dowódcy II batalionu, detoszowanego w Lubaczowie^[10][13]. W lutym 1937 został przeniesiony do 69 pułku piechoty w Gnieźnie na stanowisko kwatermistrza^[2] . W następnym roku zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „II zastępca dowódcy pułku”^[14].

W czasie okupacji niemieckiej był komendantem Obwodu ZWZ w Dąbrowie Tarnowskiej^[2] . Został aresztowany przez Niemców. 5 kwietnia 1941 został uwięziony w obozie koncentracyjnym Auschwitz, w którym zginął 9 kwietnia 1942^[15] .

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6260 – 17 maja 1922^[16][1][17]
• Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[18][19][20]
• Krzyż Walecznych trzykrotnie^[21][22][23]
• Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”^[24][25]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[21]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[21]
• Swastyka 4 Pułku Piechoty Legionów Polskich^[26]

Przypisy

1. Kolekcja ↓, s. 1.
2. Żołnierze Niepodległości ↓.
3. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-10].
4. Kolekcja ↓, s. 2, 4.
5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927, s. 118.
6. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 20, w marcu 1939 zajmował 4. lokatę.
7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927, s. 145.
8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 173.
9. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 62, 179.
10. Kolekcja ↓, s. 4.
11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929, s. 384.
12. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29, 468.
13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 415.
14. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 629.
15. Straty ↓.
16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 17.
17. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-10].
18. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
19. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-10].
20. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-10].
21. Kolekcja ↓, s. 3.
22. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29.
23. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-10].
24. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634.
25. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 409.
26. Kolekcja ↓, s. 1 foto.

Bibliografia

• Kosiba Kazimierz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.59-4988 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-03].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

Linki zewnętrzne

• Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-10-10].
• Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-11-29].