Kazimierz Kosiba

Kazimierz Kosiba (ur. 3 czerwca 1893 w Tarnowie, zm. 9 kwietnia 1942 w KL Auschwitz) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Kazimierz Kosiba

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	3 czerwca 1893 Tarnów
Data i miejsce śmierci	9 kwietnia 1942 KL Auschwitz
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie Związek Walki Zbrojnej
Jednostki	Obwód ZWZ Dąbrowa Tarnowska
Stanowiska	komendant obwodu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Kazimierz Kosiba, jako więzień KL Auschwitz nr 11283

Życiorys

Urodził się 3 czerwca 1893 w Tarnowie, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Bronisława i Józefy z Ragatów^[1][2] [3]. Ukończył szkołę powszechną i Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Tarnowie^[4].

12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 9. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[5][6]. W maju tego roku został przeniesiony z 4 pp Leg. do 48 pułku piechoty w Stanisławowie na stanowisko dowódcy II batalionu^[7]. W kwietniu 1928 został przesunięty na stanowisko oficera sztabowego pułku^[8][9]. 15 stycznia 1930 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie na stanowisko inspektora wyszkolenia Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego przy 6 Okręgowym Urzędzie WFiPW z siedzibą we Lwowie^[10][11][12]. 22 września 1932 został przeniesiony do 39 pułku piechoty w Jarosławiu na stanowisko dowódcy II batalionu, detoszowanego w Lubaczowie^[10][13]. W lutym 1937 został przeniesiony do 69 pułku piechoty w Gnieźnie na stanowisko kwatermistrza^[2] . W następnym roku zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „II zastępca dowódcy pułku”^[14].

W czasie okupacji niemieckiej był komendantem Obwodu ZWZ w Dąbrowie Tarnowskiej^[2] . Został aresztowany przez Niemców. 5 kwietnia 1941 został uwięziony w obozie koncentracyjnym Auschwitz, w którym zginął 9 kwietnia 1942^[15] .

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6260 – 17 maja 1922^[16][1][17]
• Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[18][19][20]
• Krzyż Walecznych trzykrotnie^[21][22][23]
• Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”^[24][25]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[21]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[21]
• Swastyka 4 Pułku Piechoty Legionów Polskich^[26]