Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kasuga (jap. 春日) – krążownik pancerny japońskiej marynarki wojennej z początku XX wieku, zbudowany we Włoszech, należący do typu Garibaldi. Służył aktywnie przede wszystkim podczas wojny japońsko-rosyjskiej w latach 1904–1905. Pozostawał dalej w służbie podczas I wojny światowej, od połowy lat 20. przeznaczony do celów szkolnych. W 1942 roku przekształcony w hulk, został zatopiony przez lotnictwo amerykańskie 18 lipca 1945 roku. Jego okrętem bliźniaczym w marynarce japońskiej był „Nisshin”.
 | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia |
Ansaldo, Genua |
| Położenie stępki |
10 marca 1902 |
| Wodowanie |
22 października 1902 |
Zamówiony dla  Armada de la República Argentina
| |
| Nazwa |
Mitra, Rivadavia |
 Dai-Nippon Teikoku Kaigun
| |
| Nazwa |
Kasuga |
| Wejście do służby |
7 stycznia 1904 |
| Wycofanie ze służby | |
| Zatopiony |
18 lipca 1945 przez lotnictwo, złomowany |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
7628 t normalna |
| Długość |
111,73 m |
| Szerokość |
18,71 m |
| Zanurzenie |
7,32 m |
| Napęd | |
| 2 maszyny parowe o mocy 14 944 KM, 8 kotłów parowych, 2 śruby napędowe | |
| Prędkość |
20 węzłów |
| Zasięg |
5500 mil morskich / 10 w. |
| Uzbrojenie | |
| 1 działo 254 mm L/45, 2 działa 203 mm L/45 (1 x II), 14 dział 152 mm L/40 (14 x I), 10 dział 76 mm (10 x I), 6 dział 47 mm (6 x I), 4 wt 457 mm (4 x I) (stan na 1904 r.) | |
| Opancerzenie | |
| burty: do 152 mm (Krupp), wieże: 102–140 mm, pokład: 37 mm | |
| Załoga |
550-557 |
Krążowniki pancerne „Nisshin” i „Kasuga” zostały zakupione przez Japonię we włoskiej firmie Ansaldo, w związku z planowaną wojną z Rosją. Okręty te były ostatnimi zbudowanymi przedstawicielami długiej włoskiej serii typu Garibaldi, która cieszyła się sporym powodzeniem eksportowym, m.in. 4 służyły we flocie Argentyny. Projekt nie był nowy – pierwszy okręt typu został zwodowany jeszcze w 1895 roku, lecz był udany, a na dalszych jednostkach wprowadzano ulepszenia związane z rozwojem techniki. Para ostatnich krążowników była budowana na zamówienie Argentyny, złożone w 1902 roku w związku z napięciem w stosunkach z Chile. Okręty miały otrzymać nazwy „Mitra” i „Roca”, następnie zmienione odpowiednio na „Rivadavia” i „Moreno”. Ponieważ oba państwa ostatecznie podpisały porozumienie o wspólnej granicy i zdecydowały ograniczyć zbrojenia morskie, Argentyna zrezygnowała z zakupu budowanych krążowników pancernych. Włosi zaoferowali najpierw zakup znajdujących się w końcowym stadium budowy okrętów Rosji, jednakże w grudniu 1903 roku rosyjski sztab morski odrzucił ofertę kupna. Japonia natomiast szybko skorzystała z okazji wzmocnienia swojej floty i 29 grudnia 1903 roku zakupiła oba krążowniki pancerne za cenę 760 000 funtów szterlingów każdy[1] (więcej o okolicznościach budowy i zakupu okrętów w artykule głównym krążowniki pancerne typu Garibaldi).
Stępkę pod budowę „Mitry” położono 10 marca 1902 roku. Budowa szła szybko z uwagi na doświadczenie stoczni w budowie okrętów tej serii i kadłub wodowano już 22 października tego roku. Okręt wszedł do służby japońskiej pod nazwą „Kasuga” 7 stycznia 1904 roku. Prezentował on mieszany wariant uzbrojenia głównego krążowników typu Garibaldi, odmienny od „Nisshin”, obejmujący 1 działo kalibru 254 mm w wieży na dziobie i 2 działa 203 mm w wieży na rufie (jak w okrętach budowanych dla floty włoskiej). Artylerię pomocniczą stanowiło 14 dział 152 mm, z tego 10 w kazamatach burtowych i 4 w stanowiskach na pokładzie, osłoniętych maskami pancernymi (salwę burtową stanowiło 7 dział). Uzbrojenie uzupełniało 10 pojedynczych dział 76 mm i 6 dział 47 mm. Opancerzenie wykonane było ze stali Terni, zbliżonej do stali Kruppa. „Kasuga” i „Nisshin” miały cylindryczne kotły parowe, co stanowiło krok wstecz w stosunku do nowszych okrętów, szczególnie pod względem wydłużenia czasu potrzebnego na wyjście w morze, lecz spowodowane to było chęcią Argentyńczyków ujednolicenia siłowni ze starszymi krążownikami tego typu[1].
„Nisshin” i „Kasuga” po zakupie pośpiesznie wyszły 9 stycznia 1904 roku z Genui w drogę do Japonii, z niepełnymi załogami i jeszcze nie w pełni wykończone. W dostarczeniu krążowników pomogła Wielka Brytania, będąca sojusznikiem Japonii – dowodzili nimi w drodze do Japonii brytyjscy oficerowie, a od Port Saidu były eskortowane przez krążownik HMS „King Alfred”, w obawie przed płynącym na Daleki Wschód rosyjskim zespołem adm. Wireniusa, z pancernikiem „Oslabia”. 16 lutego 1904 roku, już po wybuchu wojny japońsko-rosyjskiej (9 lutego), krążowniki dotarły do Yokosuki, gdzie podjęto przyspieszone prace nad uzyskaniem przez nie gotowości bojowej.
„Kasuga” uzyskała gotowość bojową 11 kwietnia 1904 roku i wraz z „Nisshin” została włączona w skład 1. Dywizjonu bojowego 1. Eskadry admirała Tōgō, operującej pod Port Artur. Dywizjon ten stanowił rdzeń japońskich sił i składał się z 6 pancerników. Oba krążowniki pancerne stanowiły istotne wzmocnienie dywizjonu, szczególnie wobec utraty dwóch pancerników „Hatsuse” i „Yashima” na minach 15 maja. Spośród innych krążowników pancernych, do operowania wraz z pancernikami predestynowały okręty typu Garibaldi cechy, jak względnie dobre i rozległe opancerzenie, a także nieco niższa od innych krążowników prędkość maksymalna, bardziej odpowiadająca poziomowi pancerników.
Pierwszą akcją krążowników było wypłynięcie eskadry w morze 13 kwietnia, kiedy to przy wyjściu eskadry rosyjskiej z Port Artur flagowy rosyjski pancernik „Pietropawłowsk” zatonął na minie wraz z głównodowodzącym adm. S. Makarowem. Następnego dnia „Nisshin” z „Kasugą” ostrzeliwały przystań bazy Port Artur ogniem pośrednim zza wzgórz, do czego szczególnie nadawała się „Kasuga”, gdyż jej działo 254 mm, o dużym kącie podniesienia, miało największą donośność w japońskiej flocie[1].
W połowie kwietnia „Kasuga” została czasowo przydzielona do 2. Dywizjonu krążowników 2. Eskadry wiceadmirała Kamimury, z którą została wysłana do portu Gensan na Morzu Japońskim w celu poszukiwania zespołu rosyjskich krążowników z Władywostoku. Poszukiwania okazały się bezskuteczne, a co więcej, Rosjanie zatopili pod Gensanem transportowiec „Kinshu Maru”. „Kasuga” następnie powróciła w skład głównych sił pod Port Arturem. 15 maja 1904 roku, powracając spod Port Artur w składzie 3. Dywizjonu adm. Dewy, w nocy i mgle, „Kasuga” staranowała i zatopiła poprzedzający go w szyku krążownik pancernopokładowy „Yoshino”, z większością załogi (319 osób; był to „czarny dzień” floty japońskiej, która utraciła też wtedy dwa pancerniki na minach). Sama odniosła niewielkie uszkodzenia, naprawione następnie w Japonii.
10 sierpnia 1904 roku „Kasuga” wzięła udział w bitwie na Morzu Żółtym, działając z „Nisshin” i „Yakumo” w linii bojowej z pancernikami 1. Dywizjonu. Ostrzeliwała ostatnie okręty linii rosyjskiej, uzyskując nieznaną ilość trafień (wystrzeliła m.in. 33 pociski 254 mm i razem z „Nisshin” 307 pocisków kalibru 203 mm, z czego ok. 1/3 powinno pochodzić z dział „Kasugi”). Sama nie odniosła znaczniejszych uszkodzeń ani strat w załodze[1]. Bezpośrednio po bitwie okręt wraz z „Nisshin” i „Asamą” patrolował pod Port Artur, dokąd powróciła flota rosyjska.
W sierpniu kutry parowe obu krążowników uczestniczyły z kanonierkami we wsparciu prawego skrzydła wojsk walczących na lądzie pod Port Artur, a same krążowniki ostrzeliwały rosyjskie pozycje.
27 maja 1905 roku „Kasuga” w składzie 1. Dywizjonu, stanowiącego rdzeń sił japońskich, wzięła udział w bitwie pod Cuszimą, ostrzeliwując intensywnie rosyjskie pancerniki i krążowniki. Między innymi, w pierwszej fazie bitwy działa krążownika ostrzeliwały pancernik „Oslabia”, zatopiony jako pierwszy. W kolumnie głównych sił „Kasuga” płynęła przed ostatnim „Nisshinem” i była mało ostrzeliwana; przez pewien czas po zwrocie była drugim okrętem w szyku. Podczas bitwy wystrzeliła 50 pocisków kalibru 254 mm i 103 kalibru 203 mm. Sama odniosła niewielkie uszkodzenia od pocisku 305 mm, pocisku 152 mm i trzeciego nieustalonego kalibru. Zginęło 7 marynarzy, rannych było 20, w tym 2 oficerów[1].
Podczas reorganizacji japońskiej floty po bitwie, 14 czerwca „Kasugę” z „Nisshin”, „Yakumo” i „Azumą” przydzielono do przeformowanego 5. Dywizjonu 3. Floty wiceadmirała Shichiro Kataoki. Do końca wojny krążowniki 5. Dywizjonu głównie patrolowały, a w lipcu-sierpniu osłaniały desant na Sachalin. Przez krótki okres „Kasuga” był wówczas okrętem flagowym wiceadmirała Kataoki.
„Kasuga” służyła w ograniczonym zakresie podczas I wojny światowej. Na początku wojny w 1914 roku zmodernizowano ją, wymieniając stare kotły na 12 kotłów Kanpon Typ 1. Od 13 grudnia 1915 do 13 maja 1916 roku i ponownie od 12 września 1916 do 13 kwietnia 1917 roku „Kasuga” była okrętem flagowym 3. Flotylli (Eskadry) Niszczycieli 3. Floty (w przerwie był nim krążownik „Otowa”)[2]. 13 stycznia 1918 roku „Kasuga” weszła na mieliznę w cieśninie Bangka, z której zdołano zdjąć okręt dopiero w czerwcu[1].
1 września 1921 roku „Kasuga”, podobnie jak inne krążowniki pancerne, została przeklasyfikowana na okręt obrony wybrzeża. W 1922 roku brała udział w japońskiej interwencji podczas wojny domowej w Rosji (we Władywostoku)[1].
W 1924 roku nieco zmodernizowano artylerię, zamieniając brytyjskie działa 152 mm na 14 japońskich dział 152 mm Typ 41 oraz działa 76 mm na 9 japońskich dział tego kalibru (nominalnie 8 cm), w tym jedno przeciwlotnicze. W 1934 roku uzbrojenie okrętu składało się z działa 254 mm, dwóch dział 203 mm, czterech 152 mm i pięciu 76 mm, w tym jednego przeciwlotniczego[1]. W latach 1925–1937 krążownik służył jako okręt szkolny dla nawigatorów i mechaników, a od 1937 roku był okrętem szkolnym w bazie Yokosuka. 1 lipca 1942 roku został rozbrojony i przekształcony w hulk[3].
18 lipca 1945 roku „Kasuga” została zatopiony przez amerykańskie lotnictwo zespołu TF-38 na płytkiej wodzie w Yokosuce, na pozycji 35°18′N 139°40′E[3] (m.in. z dawnym krążownikiem pancernym „Azuma”). 30 listopada 1945 roku została skreślona z listy floty[3], po czym po wojnie została podniesiona i złomowana w 1948 roku w stoczni Uraga w Tokio[1].
Uzbrojenie: (w latach 1904–1924)
Opancerzenie (stal Terni – Kruppa)[1]:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
