tancerka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karolina Straus (ur. 1 lipca 1833 w Warszawie, zm. 31 maja 1909 tamże) – artystka baletu, primabalerina Warszawskich Teatrów Rządowych w latach 1853-1862. Siostra dwóch innych warszawskich tancerek baletowych: Pauliny i Anny Straus[1].
Urodziła się w rodzinie warszawskiego jubilera Henryka i Elżbiety Rozalii Lange[2]. W 1843 rozpoczęła naukę w szkole baletowej, a ok. 1850 została przyjęta do zespołu baletowego Warszawskich Teatrów Rządowych[1]. Występowała na scenach Teatru Wielkiego oraz ówczesnego Teatru Rozmaitości w Warszawie. Po ustąpieniu ze sceny primabaleriny Konstancji Turczynowicz w 1853 roku razem z siostrą Anną Straus zajęła jej pozycję. Znana jest przypowieść, że w rozmowie z carem Mikołajem I wyraziła życzenie, by tancerki baletu mogły się cieszyć emeryturą, i że jej życzenie zostało spełnione[3]. Występowała m.in. w głównych rolach baletów: Esmeralda, Paquita, czyli Cyganie. Asmodea, diabeł rozkochany, Korsarz, Marco Spada, czyli Córka rozbójnika i Modniarki, czyli Karnawał paryski w choreografiach Romana Turczynowicza oraz w Fauście w choreografii Carla Blasisa[1]. Pod koniec kariery zwichnęła nogę i 1 września 1862 ustąpiła ze sceny. W 1867 roku wyszła w Warszawie za kupca Aleksandra Hummla[4]. Pochowana jest na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (al.22, rz.1, m.40)[5].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
