Julian Jan Fischer-Drauenegg

Julian Jan Fischer de Drauenegg (ur. 17 lutego 1858 w Rohatynie, zm. 9 stycznia 1924 w Grudziądzu) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Julian Fischer de Drauenegg

pułkownik kawalerii
Pełne imię i nazwisko	Julian Jan Fischer de Drauenegg
Data i miejsce urodzenia	17 lutego 1858 Rohatyn
Data i miejsce śmierci	9 stycznia 1924 Grudziądz
Przebieg służby
Lata służby	1877–1921
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	stadnina źrebiąt w Kleczy Dolnej
Stanowiska	komendant stadniny
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Późniejsza praca	inspektor hodowli koni
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 17 lutego 1858 w Rohatynie, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii^[1].

W 1877 razem z Rajmundem Baczyńskim rozpoczął służbę w Czeskim Pułku Ułanów Nr 11, który wówczas stacjonował w Żółkwi^[2]. W 1891 został przydzielony z macierzystego pułku w Krakowie na stanowisko adiutanta osobistego FML Karla Fischera, komendanta 12 Dywizji Piechoty w Krakowie, a następnie zastępcy komendanta 11 Korpusu we Lwowie^[3]. W 1894 został przeniesiony do Galicyjskiego Pułku Ułanów Nr 13 w Złoczowie^[4][5]. W 1901 został przeniesiony do Galicyjskiego Pułku Ułanów Nr 8 na stanowisko komendanta 2. dywizjonu w Wiedniu^[6], a w 1904 do Morawskiego Pułku Dragonów Nr 11 na stanowisko komendanta 2. dywizjonu w Stockerau^[7] (od 1905 w Rumie). W 1908 został przydzielony z macierzystego pułku do Zakładu Młodych Koni (niem. Remontendepot) w Kleczy Dolnej na stanowisko zastępcy komendanta^[8][9], w 1910 na stanowisko komendanta stadniny źrebiąt w Rače (niem. Kranichsfeld)^[10], a jesienia 1915 do Generalnego Gubernatorstwa Wojskowego w Polsce na stanowisko komendanta obwodowego w Zamościu.

W czasie służby w c. i k. Armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów kawalerii: kadeta (starszeństwo z 1 listopada 1877)^[11], porucznika (starszeństwo z 1 maja 1878)^[12], nadporucznika (starszeństwo z 1 maja 1883)^[13], rotmistrza 2. klasy (starszeństwo z 1 maja 1890)^[14], rotmistrza 1. klasy (1893 ze starszeństwem z 1 maja 1890)^[15], majora (starszeństwo z 1 listopada 1901)^[16], podpułkownika (starszeństwo z 1 maja 1906)^[17], tytularnego pułkownika (1913)^[18] i rzeczywistego pułkownika (starszeństwo z 1 listopada 1917).

4 stycznia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika, i przydzielony z dniem 28 grudnia 1918 na stanowisko komendanta stadniny źrebiąt w Kleczy Dolnej^[19]. 29 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Pomorze”^[20]. Z dniem 1 maja 1921 został przeniesiony w stan spoczynku z prawem noszenia munduru^[21]. 26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu pułkownika jazdy^[22]. Po zakończeniu służby wojskowej znalazł zatrudnienie w Pomorskiej Izbie Rolniczej na stanowisku inspektora hodowli koni^[23]. Zmarł 9 stycznia 1924 w Grudziądzu^[24][23].

Był żonaty z Dorotą, która w latach 30. XX wieku jako wdowa mieszkała w Bielsku przy ul. Rzeźniczej 8^[1].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Franciszka Józefa z dekoracją wojenną
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy – 1908^[25]
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
• Krzyż za 25-letnią służbę wojskową dla oficerów – 1901^[5]
• Złoty Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy

12 czerwca 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o pośmiertne nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”^[1].