Juan Jesus

Juan Jesus, właśc. Juan Guilherme Nunes Jesus (ur. 10 czerwca 1991 w Belo Horizonte) – brazylijski piłkarz występujący na pozycji obrońcy we włoskim klubie SSC Napoli. Były reprezentant Brazylii.

Juan Jesus

Pełne imię i nazwisko	Juan Guilherme Nunes Jesus
Data i miejsce urodzenia	10 czerwca 1991 Belo Horizonte
Wzrost	185 cm
Pozycja	obrońca
Informacje klubowe
Klub	SSC Napoli
Numer w klubie	5
Kariera juniorska
Lata Klub 2007–2010 SC Internacional
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 2010–2012 SC Internacional 25 (0) 2012–2017 Inter Mediolan 110 (1) 2016–2017 → AS Roma (wyp.) 20 (0) 2017–2021 AS Roma 51 (1) 2021– SSC Napoli 36 (2) W sumie: 242 (4)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2009–2011  Brazylia U-20 17 (0) 2012  Brazylia U-23 6 (0) 2012–2013  Brazylia 4 (0) W sumie: 27 (0)
Aktualne na: 28 maja 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Ameryki Południowej do lat 20 złoto Peru 2011 Mistrzostwa Świata do lat 20 złoto Kolumbia 2011 Igrzyska olimpijskie srebro Londyn 2012 Piłka nożna

Kariera klubowa

Internacional

Pierwszy kontakt z piłką miał w wieku 5–6 lat. W późniejszym czasie dzięki ojcu trafił do szkółki piłkarskiej. Swoją przygodę z futbolem łączył z uprawianiem futsalu. W wieku 11 lat trafił do klubu Minas Gerais, gdzie występował przez 4 lata. Początkowo występował jako napastnik, by z czasem coraz bardziej się cofać i przez pozycję pomocnika i później lewego obrońcy wylądować na stoperze^[1]. W 2007 r. dołączył do drużyn młodzieżowych Sport Club Internacional. W pierwszej drużynie zadebiutował 12 marca 2010 r. w meczu Pucharu Wyzwolicieli z Deportivo Quito^[2]. Pierwszy sezon zakończył zdobyciem Pucharu Wyzwolicieli 2010 oraz wicemistrzostwa Brazylii. Jego dobre występy spowodowały, iż został okrzyknięty „nowym Lucio”. 16 grudnia 2011 65% praw do karty zawodnika zostało sprzedane za 2.6 mln euro Giuliano Bertolucciemu w ramach spłaty długu powstałego w wyniku podpisania kontraktu z Oscarem, którego jest agentem. W barwach Internacionalu wystąpił w 25 spotkaniach ligowych.

Inter

30 stycznia 2012 został zakupiony przez Inter Mediolan za 4 mln euro^[3]. Wybrał ten klub, a nie też zabiegające o niego SSC Napoli, z powodu obecności w nim jego rodaków^[4]. Na początku swej przygody z Interem został włączony do drużyny Inter Mediolan Primavera z którą zdobył Mistrzostwo Włoch. Pierwszy mecz w barwach pierwszego zespołu zaliczył 13 maja 2012, gdy zmienił w 90 minucie Diego Milito w przegranym 1:3 meczu 38 kolejki Serie A z S.S. Lazio. W sierpniu odrzucił ofertę przenosin do Bologny. Od początku sezonu 2012/2013 wywalczył sobie pewne miejsce w wyjściowym składzie Interu jako grający najbardziej z lewej ze środkowych obrońców. 23 sierpnia zadebiutował w europejskich pucharach w meczu eliminacyjnym do Ligi Europy z FC Vaslui. 19 maja 2013 zdobył pierwszą bramkę dla Interu w ostatniej kolejce Serie A w meczu z Udinese Calcio. 30 czerwca 2016 został wypożyczony z opcją wykupu z Interu Mediolan do AS Romy.

AS Roma

1 lipca 2017 AS Roma postanowiła wykupić go za 8 mln €.

Kariera reprezentacyjna

Był członkiem brazylijskich drużyn młodzieżowych U-18 i U-19. W 2010 otrzymał pierwsze powołanie od Neya Franco do zespołu U-20 przygotowującego się do Mistrzostw Ameryki Południowej U-20 w 2011 r. W zakończonym zwycięstwem turnieju rozegrał wszystkie 7 z 9 spotkań. Dzięki tryumfowi w tym samym roku Brazylijczyk wziął udział w Mistrzostwach Świata U-20, które również wygrali młodzi Canarinhos. W turnieju zagrał w 6 meczach partnerując na środku obrony Brunowi Uviniemu. 11 maja 2012 został powołany przez Mano Menezesa do pierwszej reprezentacji w której zadebiutował 26 maja meczem z Danią (3:1)^[5]. Zagrał także w kolejnych spotkaniach ze Stany Zjednoczone (30 czerwca), Meksykiem (3 lipca) i Argentyną (9 lipca)^[6]. 10 lipca otrzymał powołanie do drużyny U-23. Z olimpijską reprezentacją Brazylii wywalczył w Londynie na Igrzyskach Olimpijskich srebrny medal będąc jej podstawowym graczem.

Styl gry

Jest silny i szybki. Posiada umiejętność bardzo dobrej gry w powietrzu^[7].

Życie prywatne

Imię swe otrzymał po bohaterze książki „Don Juan”. Ma starszego brata. Wyprowadził się z domu mając 14 lat. Jest żonaty od stycznia 2010 r. z Caroline. W wolnym czasie lubi grać na Playstation, pójść do kina lub zagrać w tenisa. Podziwia grę Rafaela Nadala^[8]. Jego idolami są Lúcio i Juan^[9].

Sukcesy

Klubowe

• Copa Libertadores: 2010
• Campeonato Gaúcho: 2011
• Recopa Sudamericana: 2011
• Primavera: 2012

Reprezentacyjne

• Mistrzostwa Świata U-20: 2011
• Mistrzostwo Ameryki Południowej U-20: 2011
• Igrzyska Olimpijskie 2012 w Londynie: Srebro
• Puchar Sendai: 2010

Statystyki

Klubowe

Klub	Sezon	Liga			Puchar kraju			Puchary kontynentalne			Razem
		Mecze	Gole	Asysty	Mecze	Gole	Asysty	Mecze	Gole	Asysty	Mecze	Gole	Asysty
Internacional Porto Alegre	2010	7+10[10]	0	0	0	0	0	1	0	0	8+10	0	0
	2011	18+6	0	0	0	0	0	0	0	0	18+6	0	0
	Razem	25+16	0	0	0	0	0	1	0	0	26+16	0	0
Inter Mediolan	2011/2012	1	0	0	0	0	0	0	0	0	1	0	0
	2012/2013	31	1	1	9	0	0	4	0	1	44	1	2
	2013/2014	3	0	0	1	0	0	0	0	0	4	0	0
	Razem	35	1	1	10	0	0	4	0	1	49	1	2
Łącznie		60+16	1	2	9	0	0	5	0	1	75+16	1	2

Reprezentacyjne

	Data	Miejsce	Rezultat	Przeciwnik	Gole	Rozgrywki	Czas gry
1	26 maja 2012	Imtech Arena, Hamburg, Niemcy	3–1	Dania	0	mecz towarzyski	90
2	30 maja 2012	MetLife Stadium East Rutherford, Stany Zjednoczone	4–1	Stany Zjednoczone	0	mecz towarzyski	90
3	3 czerwca 2012	Cowboys Stadium, Arlington, Stany Zjednoczone	0–2	Meksyk	0	mecz towarzyski	90
4	9 czerwca 2012	MetLife Stadium East Rutherford, Stany Zjednoczone	3–4	Argentyna	0	mecz towarzyski	90

Brazylia U-23

	Data	Miejsce	Rezultat	Przeciwnik	Gole	Rozgrywki
1.	20 lipca 2012	Riverside Stadium, Middlesbrough, Anglia	2–0	Wielka Brytania	0	mecz towarzyski
2.	26 lipca 2012	Millennium Stadium, Cardiff, Walia	3–2	Egipt	0	IO Londyn 2012
3.	29 lipca 2012	Old Trafford, Manchester, Anglia	3–1	Białoruś	0	IO Londyn 2012
4.	1 sierpnia 2012	St James’ Park, Newcastle, Anglia	3–0	Nowa Zelandia	0	IO Londyn 2012
5.	4 sierpnia 2012	St James’ Park, Newcastle, Anglia	3–2	Honduras	0	IO Londyn 2012
6.	7 sierpnia 2012	Old Trafford, Manchester, Anglia	3–0	Korea Południowa	0	IO Londyn 2012
7.	11 sierpnia 2012	Wembley, Londyn, Anglia	1–2	Meksyk	0	IO Londyn 2012