Loading AI tools
polityk francuski Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Augustin Alfred Joseph Paul-Boncour (ur. 4 sierpnia 1873 w Saint-Aignan, zm. 28 marca 1972 w Paryżu) był francuskim politykiem w okresie Trzeciej Republiki.
 | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| 104. Premier Republiki Francuskiej | |
| Okres |
od 18 grudnia 1932 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Paul-Boncour urodził się w Saint-Aignan, w departamencie Loir-et-Cher. Otrzymał wyższe wykształcenie prawnicze na uniwersytecie w Paryżu. Został aktywistą ruchu robotniczego. Zorganizował prawniczą radę związków zawodowych (Bourses du Travail). Był osobistym sekretarzem premiera Pierre'a Waldecka-Rousseau w latach 1898-1902. W roku 1909 został wybrany do Izby Deputowanych z ramienia radykałów. Utrzymał miejsce w parlamencie do roku 1914. Przez krótki okres w roku 1911 był ministrem pracy. Po służbie wojskowej w czasie I wojny światowej, powrócił do Zgromadzenia Narodowego. Przekonawszy się do socjalizmu, w roku 1916 wstąpił do SFIO (Francuskiej Sekcji Międzynarodówki Robotniczej). W roku 1931 odszedł z niej, by założyć niezależne ugrupowanie - Socjalistyczną Unię Republikańską (Union Socialiste Républicaine), która wkrótce potem połączyła się z Partią Demokratyczną-Republikańską, tworząc Parti Démocratique Républicain et Social (PDRS). W tym samym roku Paul-Boncour został wybrany do senatu. Zasiadał w nim aż do roku 1940, gdy podczas II wojny światowej ustanowiono reżim w Vichy. Podczas kadencji senatora, Paul-Boncour piastował różne stanowiska rządowe oraz dyplomatyczne. Był Stałym Delegatem w Lidze Narodów w latach 1932-36, ministrem wojny w roku 1932, premierem od grudnia 1932 do stycznia 1933, a poza tym - trzykrotnie ministrem spraw zagranicznych (od grudnia 1932 do stycznia 1934, od stycznia do czerwca 1936 oraz w marcu 1938 roku). Paul-Boncour był przeciwny utworzeniu rządu w Vichy. Po upadku Francji w czerwcu 1940, z Algieru opowiadał się za kontynuacją walki przeciwko nazistowskim Niemcom. Jako członek Zgromadzenia Doradczego od roku 1944, przewodniczył francuskiej delegacji na konferencję ONZ w San Francisco i podpisał, w imieniu Francji, Kartę Narodów Zjednoczonych. W latach 1946–48 ponownie zasiadał w senacie.
Joseph Paul-Boncour - premier i minister spraw zagranicznych
Édouard Daladier - minister wojny
Camille Chautemps - minister spraw wewnętrznych
Henri Chéron - minister finansów
Albert Dalimier - minister pracy i ochrony praw socjalnych
Abel Gardey - minister sprawiedliwości
Georges Leygues - minister floty
Léon Meyer - minister floty handlowej
Paul Painlevé - minister lotnictwa
Anatole de Monzie - minister edukacji narodowej
Edmond Miellet - minister ds. świadczeń socjalnych
Henri Queuille - minister rolnictwa
Albert Sarraut - minister ds. kolonii
Georges Bonnet - minister robót publicznych
Charles Daniélou - minister zdrowia
Laurent Eynac - minister poczty i telekomunikacji
Julien Durand - minister handlu i przemysłu
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
