Remove ads
Jonathan Marray (ur. 10 marca 1981 w Liverpoolu) – brytyjski tenisista, zwycięzca Wimbledonu 2012 w grze podwójnej.
_(9617901790).jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 marca 1981 |
| Wzrost |
183 cm |
| Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2000 |
| Zakończenie kariery |
2017 |
| Trener |
Dave Marray |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
215 (25 kwietnia 2005) |
| Australian Open |
3Q (2007) |
| Roland Garros |
1Q (2007) |
| Wimbledon |
1R (2004, 2005, 2007) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
3 |
| Najwyżej w rankingu |
15 (28 stycznia 2013) |
| Australian Open |
2R (2013) |
| Roland Garros |
1R (2010, 2012, 2013, 2015) |
| Wimbledon |
W (2012) |
| US Open |
QF (2013) |
Zawodowym tenisistą Marray był w latach 2000–2017[1]. Wielokrotnie wygrywał i osiągał finały w zmaganiach rangi ATP Challenger Tour w grze podwójnej. Najwyższe – 215. miejsce w singlu osiągnął podczas notowania 25 kwietnia 2005 roku. 28 stycznia 2013 roku zanotował 15. pozycję w deblu, co było jego najwyższą lokatą.
Podczas Wimbledonu 2012 zwyciężył w zawodach gry podwójnej mężczyzn. Był on pierwszym Brytyjczykiem od czasów Marka Coxa w 1977 roku, który dostał się do półfinałów debla na kortach All England Lawn Tennis and Croquet Club[1]. Marray to także pierwszy brytyjski finalista Wimbledonu w grze podwójnej od 1960 roku i pierwszy triumfator od 1936 roku[2]. W zawodach wystąpił dzięki dzikiej karcie przyznanej przez organizatorów. Razem z partnerem, którym był Frederik Nielsen, pokonali rozstawione pary w tym m.in. najbardziej utytułowanych deblistów – braci Bryanów. W meczu o mistrzostwo zmierzyli się z Robertem Lindstedtem oraz Horią Tecău, których pokonali 4:6, 6:4, 7:6(5), 6:7(5), 6:3[3]. Łącznie Marray triumfował w 3 turniejach ATP World Tour oraz uczestniczył w 5 finałach.
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (3–5)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 7 lipca 2012 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  Frederik Nielsen |
 Robert Lindstedt Horia Tecău |
4:6, 6:4, 7:6(5), 6:7(5), 6:3 |
| Finalista | 1. | 21 czerwca 2013 | Eastbourne | Trawiasta |  Colin Fleming |
 Alexander Peya Bruno Soares |
6:3, 3:6, 8–10 |
| Finalista | 2. | 28 lipca 2013 | Atlanta | Twarda | Colin Fleming |
 Édouard Roger-Vasselin Igor Sijsling |
6:7(6), 3:6 |
| Finalista | 3. | 23 lutego 2014 | Marsylia | Twarda (hala) |  Paul Hanley |
Julien Benneteau Édouard Roger-Vasselin |
6:4, 6:7(6), 11–13 |
| Zwycięzca | 2. | 11 stycznia 2015 | Ćennaj | Twarda |  Lu Yen-hsun |
 Raven Klaasen Leander Paes |
6:3, 7:6(4) |
| Finalista | 4. | 22 lutego 2015 | Marsylia | Twarda (hala) | Colin Fleming |
 Marin Draganja Henri Kontinen |
4:6, 6:3, 8–10 |
| Zwycięzca | 3. | 19 lipca 2015 | Newport | Trawiasta |  Aisam-ul-Haq Qureshi |
 Nicholas Monroe Mate Pavić |
4:6, 6:3, 10–8 |
| Finalista | 5. | 17 lipca 2016 | Newport | Trawiasta |  Adil Shamasdin |
Sam Groth Chris Guccione |
4:6, 3:6 |
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads