Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jingyuan (chiń. upr. 经远; chiń. trad. 經遠; pinyin Jīngyuǎn; Wade-Giles Ching-yüan), w starszych systemach transkrypcyjnych: King Yuan lub King Yuen – chiński krążownik pancerny z końca XIX wieku, pierwszy z dwóch okrętów typu Jingyuan. Brał udział w wojnie chińsko-japońskiej, podczas której został zatopiony w bitwie u ujścia Jalu.
.jpg) „Jingyuan” (lub „Laiyuan”) | |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki | |
| Wodowanie |
3 stycznia 1887 |
 Cesarstwo chińskie
| |
| Wejście do służby |
lipiec 1887 |
| Zatopiony |
17 września 1894 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
2900 ton |
| Długość |
82,4 m[uwaga 1] |
| Szerokość |
12 m |
| Zanurzenie |
5,1 m |
| Napęd | |
| 2 maszyny parowe, moc indykowana 4400 KM, 4 kotły parowe, 2 śruby | |
| Prędkość |
15,5 węzła |
| Uzbrojenie | |
| 2 działa 210 mm (2×I) 2 działa 150 mm (2×I) 2 działa 47 mm (2×I) 1 działo 40 mm 5 działek wielolufowych 37 mm (5×I) | |
| Wyrzutnie torpedowe |
4 wt 350 mm (4×I) |
| Opancerzenie | |
| pas burtowy: 230 mm pokład: 37–76 mm barbeta artylerii: 203 mm wieża dowodzenia: 150 mm dach barbety: 37 mm | |
| Załoga |
202-270[1] |
„Jingyuan” był jednym z nowoczesnych okrętów zamówionych przez Chiny w stoczniach europejskich w ramach polityki tzw. samoumocnienia[2]. Wraz z bliźniaczym „Laiyuan” został zamówiony w niemieckiej stoczni Vulcan w Szczecinie w 1885 roku. Pod koniec tego roku miało miejsce położenie stępki obu okrętów[1]. Krążownik „Jingyuan” został wodowany jako pierwszy 3 stycznia 1887 roku (według innej wersji na początku grudnia 1886 roku)[uwaga 2]. Okręt został ukończony w lipcu 1887 roku[1]. Nazwa „Jingyuan” (經遠) oznaczała „niosący prawo”[3]; w starszych publikacjach była ona transkrybowana jako „King Yuan”[4], „King Yuen” lub „King-yuen”[5]. Należy go odróżniać od zbudowanego w Wielkiej Brytanii krążownika pancernopokładowego, którego nazwa jest transkrybowana również jako „Jingyuan” (靖遠, dawna transkrypcja „Ching Yuan”).
Okręty stanowiły typ stosunkowo niewielkich wczesnych krążowników pancernych, z częściowym burtowym pasem pancernym[3]. Kadłub był gładkopokładowy, z dziobnicą taranową. Ich wyporność (bez bliższego określenia w jakim stanie) podawana była jako 2900 ton[6]. Długość całkowita wynosiła 82,4 m, szerokość 11,9 m, a zanurzenie sięgało 5,11 m[uwaga 1].
Napęd stanowiły dwie pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o mocy indykowanej 4400 KM, dla których parę dostarczały cztery kotły parowe, napędzające dwie śruby[uwaga 3]. „Jingyuan” na próbach rozwinął prędkość 15,5 węzła[6].
Uzbrojenie główne okrętów tego typu stanowiły dwa działa Kruppa kalibru 210 mm (rzeczywisty kaliber 209,3 mm)[uwaga 4] umieszczone we wspólnej pancernej barbecie na pokładzie dziobowym, zakrytej od góry lżejszą obrotową osłoną[7]. Większość publikacji podaje długość ich luf jako 35 kalibrów (L/35), lecz były to prawdopodobnie lżejsze działa o długości lufy 22 kalibry i masie 10 ton[uwaga 5]. Artyleria średnia składała się z dwóch armat kalibru 150 mm Kruppa model 1880 L/35 umieszczonych na sponsonach na burtach[uwaga 6][8].
Dane dotyczące artylerii pomocniczej nie są pewne. Początkowo stanowiło ją prawdopodobnie osiem szybkostrzelnych (QF) lub wielolufowych dział małokalibrowych, w tym dwa działa 47 mm Hotchkissa (być może wielolufowe M1879), pięć wielolufowych działek 37 mm Hotchkiss M1873 (określanych też jako kartaczownice) i jedno działo Kruppa (być może kalibru 40 mm)[uwaga 7]. Według niektórych źródeł, po wybuchu wojny z Japonią okręt otrzymał dwa działa szybkostrzelne 50 mm Gruson, a oprócz tego miał wówczas trzy działa 47 mm i 8 niesprecyzowanych kartaczownic[uwaga 8]. Uzbrojenie uzupełniały cztery stałe wyrzutnie torpedowe kalibru 350 mm dla torped systemu Schwarzkopfa (jedna podwodna na dziobie, jedna na rufie i dwie w burtach)[8].
Po ukończeniu, „Jingyuan” z bliźniaczym „Laiyuan” i dwoma zbudowanymi w Wielkiej Brytanii krążownikami „Zhiyuan” i „Jingyuan”, przeszedł w sierpniu 1887 roku na redę Solent pod Portsmouth, skąd 12 września okręty te wyruszyły w podróż do kraju, z chińskimi załogami[9]. Pierwszym dowódcą był Lin Yongsheng[9]. Po przezimowaniu w Amoy, na wiosnę 1888 dołączyły docelowo do Floty Beiyang[9]. W Chinach okręt został przemalowany z szarego koloru zgodnie z brytyjskim schematem „wiktoriańskim”, na czarny kadłub, białe nadbudówki i żółte kominy[10].
„Jingyuan” wziął udział w wojnie chińsko-japońskiej. Podczas bitwy u ujścia Jalu 17 września 1894 roku walczył z przeważającymi pod względem nowoczesności i szybkostrzelności artylerii japońskimi krążownikami Eskadry Lotnej[11]. Prawdopodobnie załoga zalała mu magazyn amunicyjny w obawie przed pożarem, co jednak doprowadziło do przelewania się wody w kadłubie i silnych przechyłów okrętu[11]. Po odniesieniu dalszych uszkodzeń od intensywnego ostrzału, okręt przewrócił się przez burtę i zatonął[11].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
