Jimmy Dunne
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
James „Jimmy” Dunne (ur. 3 września 1905 w Dublinie, zm. 14 listopada 1949 tamże) – irlandzki piłkarz występujący na pozycji napastnika, reprezentant Irlandii w latach 1928–1939, trener piłkarski.
 | |||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
James Dunne | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | |||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
178 cm | ||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
Jako jeden spośród 39 piłkarzy reprezentował Irlandię pod auspicjami obu związków – IFA (1928–1932) oraz FAI (1930–1939)[1][2]. Jest rekordzistą angielskiej ekstraklasy w liczbie kolejnych spotkań ze zdobytym golem, wynoszącym 12 meczów[1][2]. Z 41 bramkami w sezonie 1930/31 jest irlandzkim piłkarzem, który strzelił najwięcej goli w jednym sezonie ligi angielskiej na szczeblu profesjonalnym[1][3].
Kariera klubowa
Podsumowanie
Perspektywa
Karierę sportową rozpoczął pod koniec lat 1910., uprawiając futbol gaelicki[4][5]. Z powodu nasilających się w społeczeństwie nastrojów nacjonalistycznych został w 1922 roku internowany przez władze Wolnego Państwa Irlandzkiego[2][6]. W trakcie pobytu w ośrodkach reedukacyjnych grywał w piłkę nożną[4][6]. Po odzyskaniu wolności, w latach 1922–1923 szkolił się w dublińskich klubach piłkarskich Parkview FC i Riverside Atletic[2][4]. Latem 1923 roku rozpoczął grę na poziomie seniorskim w Shamrock Rovers FC, gdzie spędził 2,5 roku w drużynie rezerw, z którą wygrał w sezonie 1924/25 rozgrywki Leinster Senior League Senior Division oraz wywalczył LFA Metropolitan Cup[4][5]. W październiku 1925 roku przeniósł się do angielskiego klubu New Brighton AFC (Third Division), dla którego zdobył 6 goli w 8 występach[4][6].
W lutym 1926 roku za kwotę 800 funtów przeszedł do Sheffield United FC i został włączony do składu zespołu rezerw, gdzie występował przez 3 kolejne sezony[4][7]. 4 września 1926 zadebiutował w First Division w wygranym 4:0 meczu z Arsenal FC[4]. 15 października 1927 zdobył pierwszą bramkę w angielskiej ekstraklasie w spotkaniu przeciwko Derby County FC (1:0)[4]. Z nadejściem sezonu 1929/30 rozpoczął regularne występy w podstawowym składzie pierwszej drużyny[4]. Uzyskał hat trick w meczach przeciwko Leicester City FC (3:3) i Blackburn Rovers FC (5:7) oraz zdobył po 4 gole w spotkaniach z Leicester City FC (7:1) i West Ham United FC (4:2)[4]. Zakończył sezon jako najlepszy strzelec klubu z 36 trafieniami w 39 meczach, co pomogło Sheffield United FC uniknąć degradacji dzięki korzystniejszemu bilansowi bramek nad Burnley FC[8]. W kolejnych 3 sezonach Dunne ponownie był najskuteczniejszym strzelcem w swoim zespole z odpowiednio: 41, 33 i 26 trafieniami w lidze. W okresie pomiędzy 24 października 1931 a 1 stycznia 1932 zdobył co najmniej jedną bramkę w 12 kolejnych ligowych meczach (łącznie 18), ustanawiając rekord angielskiej ekstraklasy[5][6].
Na początku 1932 roku władze Arsenal FC, prowadzonego przez Herberta Chapmana, złożyły za Dunne’a ofertę opiewającą na 10 tys. funtów, która została odrzucona[5][6]. We wrześniu 1933 roku, z powodu problemów finansowych klubu, zaakceptowano kwotę transferową w wysokości 8250 funtów[5][6]. W sezonie 1933/34 zdobył on 9 bramek w 21 występach i wywalczył mistrzostwo Anglii[6][7]. Po przyjściu do klubu Teda Drake’a latem 1934 roku pełnił rolę jego zmiennika[3][7]. W lutym 1935 odrzucono ofertę odkupienia go, złożoną przez Sheffield United FC[3]. W lipcu 1936 roku odszedł do Southampton FC, dla którego na poziomie Second Division w 36 występach strzelił 14 bramek[6][7]. W połowie 1937 roku odrzucił propozycję nowego kontraktu i odszedł do Shamrock Rovers FC, obejmując posadę grającego trenera[6][9]. W latach 1937–1942 wywalczył z tym klubem dwukrotnie mistrzostwo Irlandii, krajowy puchar oraz dwukrotnie Puchar Ligi[2][9]. W 1942 roku zakończył karierę zawodniczą[2][9].
Kariera reprezentacyjna
Podsumowanie
Perspektywa
Irlandia (IFA)
W latach 1928–1932 występował w drużynie narodowej Irlandii administrowanej przez IFA, którą reprezentował podczas czterech edycji turnieju British Home Championship[10]. Zadebiutował 4 lutego 1928 w przegranym 1:2 spotkaniu przeciwko Walii w Belfaście. 20 października 1930 zdobył pierwszą bramkę w reprezentacji w meczu z Anglią w Sheffield, przegranym 1:5[10]. Ogółem zanotował 7 występów, w których strzelił 4 gole[10]. W 3 spotkaniach pełnił funkcję kapitana zespołu.
- Bramki w reprezentacji IFA
| LP | Data | Miejsce | Przeciwnik | Bramka | Rezultat | Ranga meczu |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 20 października 1930 | Bramall Lane, Sheffield |  Anglia | 1:5 | 1:5 | British Home Championship 1930/31 |
| 2. | 22 kwietnia 1931 | Racecourse Ground, Wrexham |  Walia | 1:2 | 2:3 | British Home Championship 1930/31 |
| 3. | 19 września 1931 | Ibrox Park, Glasgow |  Szkocja | 1:1 | 1:3 | British Home Championship 1931/32 |
| 4. | 17 października 1931 | Windsor Park, Belfast | Anglia | 1:3 | 2:6 | British Home Championship 1931/32 |
Irlandia (FAI)
W latach 1930–1939 występował w drużynie narodowej Irlandii administrowanej przez federację FAI, którą reprezentował w rozgrywkach pod auspicjami FIFA[10]. Zadebiutował 11 maja 1930 w wygranym 3:1 spotkaniu towarzyskim z Belgią w Brukseli, w którym zdobył 2 gole[10]. Od września 1938 roku do momentu wybuchu II wojny światowej był kapitanem drużyny. Ogółem w reprezentacji FAI zanotował 15 występów, w których strzelił 13 bramek[10].
- Bramki w reprezentacji FAI
Kariera trenerska
W latach 1937–1942 prowadził jako grający trener Shamrock Rovers FC, z którym zdobył dwukrotnie mistrzostwo Irlandii (1937/38, 1938/39), Puchar Irlandii (1939/40) oraz dwukrotnie wygrał Puchar Ligi (1937/38, 1941/42)[4][9]. W 1942 roku odszedł z zespołu z powodu konfliktu z zarządem i objął posadę szkoleniowca Bohemian FC[2][4]. W sezonie 1944/45 dotarł do finału Puchar Irlandii, w którym jego klub uległ 0:1 Shamrock Rovers FC[11][12]. Latem 1945 roku zwyciężył w rozgrywkach Dublin and Belfast Inter-City Cup[2][11]. Na początku 1947 roku powrócił do Shamrock Rovers FC, z którym wygrał w 1948 roku krajowy puchar, pokonując w meczu finałowym 2:1 Drumcondra FC[2][9]. Prowadził klub do momentu śmierci, która miała miejsce 14 listopada 1949[2].
Życie prywatne
Urodził się w 1905 roku w dublińskiej dzielnicy Ringsend jako syn Thomasa Dunne’a i Catherine Dunne z d. Shea[2]. Był żonaty z Eileen, z którą miał czwórkę dzieci: synów Tommy’ego (1932–2015) i Jimmy’ego (1935–1984) oraz córki Eileen i Maureen[13]. Jego obaj synowie, bratanek Tommy Dunne (1927–1988) oraz siostrzeniec Christy Doyle (ur. 1938) również byli piłkarzami[3][4]. Pochodził z rodziny o poglądach nacjonalistycznych i republikańskich, która popierała IRA, za co w 1922 roku był internowany przez władze Wolnego Państwa Irlandzkiego w obozach w Curragh i Portlaoise, gdzie prowadził strajk głodowy[2][5]. Zmarł w 1949 roku na zawał serca w swoim domu w Dublinie w dzielnicy Sandymount[7][13].
Sukcesy
Jako piłkarz
- Shamrock Rovers FC
- mistrzostwo Irlandii: 1937/38, 1938/39
- Puchar Irlandii: 1939/40
- Puchar Ligi: 1937/38, 1941/42
- Shamrock Rovers FC B
- Leinster Senior League Senior Division: 1924/25
- LFA Metropolitan Cup: 1924/25
- Arsenal FC
Jako trener
- Shamrock Rovers FC
- mistrzostwo Irlandii: 1937/38, 1938/39
- Puchar Irlandii: 1939/40, 1947/48
- Puchar Ligi: 1937/38, 1941/42
- Shamrock Rovers FC B
- Leinster Senior Cup: 1937/38
- Bohemian FC
- Dublin and Belfast Inter-City Cup: 1945
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.