Jezioro Raduńskie Dolne

Jezioro Raduńskie Dolne (kszb. Jezoro Reduńsczé Dólné) – przepływowe jezioro rynnowe na Pojezierzu Kaszubskim w powiecie kartuskim (województwo pomorskie).

Raduńskie Dolne

Radaunen See (historyczna)

Położenie
Państwo	Polska
Lokalizacja	Pojezierze Kaszubskie, Kaszubski Park Krajobrazowy
Miejscowości nadbrzeżne	Borucino, Łączyno, Łączyńska Huta, Borzestowska Huta, Chmielonko, Lampa, Sznurki i Przewóz
Region	Pojezierze Kaszubskie
Wysokość lustra	161,3[1] m n.p.m.
Morfometria
Powierzchnia	7,37 km²
Wymiary • max długość • max szerokość	9,67 km 1,37 km
Głębokość • średnia • maksymalna	11,2 m[1] m 35,4 m[1] m
Długość linii brzegowej	31,1 km[1]
Objętość	82 522,7 dam³[1]
Hydrologia
Rzeki zasilające	Radunia
Rzeki wypływające	Radunia
Rodzaj jeziora	rynnowe
Położenie na mapie gminy Chmielno Raduńskie Dolne
Położenie na mapie Polski Raduńskie Dolne
Położenie na mapie województwa pomorskiego Raduńskie Dolne
Położenie na mapie powiatu kartuskiego Raduńskie Dolne
54°17′46,3″N 18°03′03,9″E

Opis

Jezioro znajduje się w najatrakcyjniejszej krajobrazowo części Kaszubski Park Krajobrazowy zwanej Szwajcarią Kaszubską. Do momentu powstania sztucznej zapory w Łączynie w 1898 roku stanowiło jedną całość wespół z jeziorem Raduńskim Górnym pod nazwą "Jezioro Raduńskie (niem. Radaunen-See)"^[2][1].

Na całej długości rynny jeziora przepływa rzeka Radunia stanowiąc element szlaku wodnego Kółko Raduńskie. Jezioro charakteryzuje się znaczną długością linii brzegowej (31,1 km) i wydłużeniem niecki (wskaźnik wydłużenia 7,1)^[1]. Nad wysokimi brzegami jeziora (dochodzącymi do 35 metrów nad poziom jeziora) znajdują się ośrodki wypoczynkowe i domki letniskowe.

Jezioro posiada zlewnię o powierzchni 97,0 km², z czego 21,55% stanowią lasy (głównie bukowe i sosnowe), a 58% grunty orne^[1]. System odwadniania ma charakter inicjalny, z dominacją wód podziemnych stanowiących około 23% całkowitej dostawy wody^[1].

Na północnowschodnim krańcu, w Chmielonku wypływa z jeziora Radunia przechodząc w rynnę jeziora Kłodno. W pobliżu sztucznego przesmyku Bramy Kaszubskiej, dzielącego oba jeziora Raduńskie znajduje się stacja Centrum Monitoringu i Ochrony Wód Uniwersytetu Gdańskiego, zaś koroną zapory przebiega trasa drogi wojewódzkiej nr 228.

Charakterystyka hydrologiczna

Jezioro Raduńskie Dolne jest zbiornikiem typu dyniktycznego, mieszanym do dna wiosną i jesienią, z letnią stratyfikacją termiczną^[1]. W sierpniu gradient termiczny w metalimnionie wynosi średnio 2,15°C/m, a maksymalna głębokość występowania tlenu w okresie letnim sięga 30% objętości hypolimnionu^[1].

Zbiornik reprezentuje wodorowęglanowo-wapniowy typ hydrochemiczny, ze średnią przewodnością właściwą 264 µS/cm i pH wahającym się między 8,30 a 8,37^[1]. Widzialność krążka Secchiego wynosi średnio 2,0 m, a wskaźnik trofii Carlsona (TSI) wskazuje na stan eutroficzny (67,6)^[1].

Ukształtowanie zachodniej linii brzegowej jeziora

Zatoki

Jezioro Łączyńskie (25 ha i 1,1 km długości)

Jezioro Nierzostowo (22 ha i 1 km długości)

Zatoka w pobliżu Borzestowskiej Huty

Zatoka w pobliżu Lipowca

Półwyspy

Hel ^[3] – na wysokości 32,2 m nad taflą jeziora, długości 1,6km i szerokości 200 metrów oddzielający główny akwen jeziora od jezior Łączyńśkiego i Nierzostowo.

Paszek ^[4] – na wysokości 35 m nad taflą jeziora, długości 1 i szerokości 150 metrów

Knyki ^[5] – na wysokości 34 m nad taflą jeziora, długości 0,4 i szerokości 200 metrów.

Szpyrk^[6]

Zobacz też

Pojezierze Kaszubskie

Brodnica Górna

Chmielno

Droga Kaszubska