Janusz Atlas

Janusz Aleksander Atlas (ur. 30 stycznia 1949 w Warszawie, zm. 3 stycznia 2010 tamże) – polski dziennikarz, publicysta i pisarz.

Janusz Atlas

Janusz Atlas (2007)
Pełne imię i nazwisko	Janusz Aleksander Atlas
Data i miejsce urodzenia	30 stycznia 1949 Warszawa
Data i miejsce śmierci	3 stycznia 2010 Warszawa
Zawód, zajęcie	prawnik, dziennikarz sportowy, rzecznik prasowy
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Odznaczenia

Życiorys

Janusz Atlas (1970)

Grób dziennikarzy Janusza i Stefana Atlasów na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Syn Stefana (1920–1985), dziennikarza radiowego^[1]. Był absolwentem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Do listopada 2008 był zastępcą redaktora naczelnego tygodnika „Piłka Nożna”. W czasopiśmie zajmował się przede wszystkim tematyką korupcji w polskim futbolu, a także Ekstraklasą i polską piłką reprezentacyjną. Pisał również felietony Sytuacje podbramkowe. W 1988 otrzymał nagrodę trzeciego stopnia "Złotego Pióra", przyznawaną przez Klub Dziennikarzy Sportowych. Jako jedyny w historii polskiego dziennikarstwa sportowego uhonorowany został trzykrotnie piłkarskim Oskarem stacji telewizyjnej Canal+^[2]. Współpracował z redakcjami „Sztandaru Młodych”, „Sportowca”, „Motoru”, „Szpilek” oraz „Tempa”^[3]. Gościł jako pytający w programie 100 pytań do...

Od stycznia 2009 r. działał w strukturach Polskiego Związku Piłki Nożnej, gdzie kierował Komisją ds. Mediów. 1 października 2009 został rzecznikiem prasowym PZPN. 29 października tego samego roku na stanowisku zastąpiła go Agnieszka Olejkowska^[4][5].

Był autorem kilku książek, związanych nie tylko z tematyką sportową. Zagrał także epizodyczne role w kilku filmach.

Życie prywatne

Był żonaty z Katarzyną Dowbor i związany z Hanną Bakułą^[6]. Miał dwóch synów: Michała i Aleksandra.

Zmarł na szpiczaka^[7]. Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 23B-6-12)^[8].

Odznaczenia

Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 17 maja 2001 za zasługi dla rozwoju sportu i publicystyki sportowej został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi^[9].

Nagrody

• Złote Pióro (nagroda III stopnia): 1988
• Piłkarskie Oskary Canal+ (trzykrotnie)

Książki

• Atlas towarzyski, Warszawa 1991
• Atlas kryminalny, Warszawa 1992
• Atlas erotyczny – wszystko o kobietach, Warszawa 1993
• Atlas figur przeróżnych, Warszawa 2004
• Poczet polskich olimpijczyków

Filmografia

• 1982 – Punkty za pochodzenie (mężczyzna przy szatni)
• 1982 – Życie Kamila Kuranta, odc. 5 (pisarz Zdzisio)
• 1983 – Incydent na pustyni (prezes)
• 1984 – Zdaniem obrony (kierowca)
• 1996 – Ekstradycja 2, odc. 9 (dziennikarz na konferencji)