Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Zarewicz[uwaga 1] (ur. ok. 1809, zm. 15 maja 1885 w Sanoku) – aptekarz, burmistrz gminy miasta Sanoka, radny, działacz społeczny.
Jan Zarewicz (1868) | |
Data urodzenia |
ok. 1809 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Naczelnik gminy miasta Sanoka | |
Okres |
od ok. 1862 |
Poprzednik |
Sebastian Piątkowski |
Następca | |
Jan Zarewicz urodził się ok. 1809[1]. Z pochodzenia był Rusinem wyznania greckokatolickiego[1], synem księdza ze Skolego[2]. Został aptekarzem[2]. W Sanoku był właścicielem najstarszej w mieście[3] Apteki Obwodowej, którą wraz z nieruchomością nabył wspólnie z Anną Zarewicz 10 kwietnia 1856 od syna Józefa Szczerbińskiego. Budynek w formie parterowego dworku znajdował się przy ówczesnej ulicy Krakowskiej, w 1894 przemianowanej na ulicę Tadeusza Kościuszki, pod numerem 78, potem 18 (w 1963 zabytkowy obiekt został zburzony[4]). W latach 1883–1892 zarządzał nią Feliks Dobrzyniecki, w 1892 dzierżawcą apteki został Feliks Giela (burmistrz miasta w latach 1905–1914), a we wrześniu 1896 za cenę 75 000 zł zakupił ją na własność od spadkobierców Jana Zarewicza[5][6][7], w latach 1892–1904 jej zarządcami byli upoważnieni wyspecjalizowani farmaceuci[8], w 1904 aptekę odkupił Tobiasz Dawid Löbl, a w 1906 wykupił ją Marian Kawski (burmistrz miasta w latach 1919–1920)[8][9][10].
Był politykiem Polskiego Stronnictwa Demokratycznego (tzw. „galicyjscy demokraci”)[11]. Od około 1862 sprawował stanowisko naczelnika gminy w Sanoku (Gemeindevorsteher) w urzędzie obwodowym w Sanoku w ramach cyrkułu sanockiego[12]. W 1862 był wydziałowym[13]. W 1867 został wybrany radnym Sanoka[14][15]. Od 12 czerwca 1871 był zastępcą burmistrza Sanoka Jana Okołowicza[16][15]. W 1870 został wybrany ponownie radnym, od 30 czerwca 1873 był zastępcą burmistrza Cyryla Jaksy Ładyżyńskiego i również asesorem[17], w 1875 znów wybrany radnym i nadal pełnił stanowisko zastępcy Ładyżyńskiego[18][19][20][21] (w tym także asesora[15]), analogicznie w 1878[22] (w tym roku 14 września jako najstarszy wiekiem był przewodniczącym pierwszej sesji rady[23]). 15 maja 1879 złożył rezygnację z urzędu wiceburmistrza (jego następcą został Aital Witoszyński)[24][23]. W 1881 został ponownie wybrany radnym[23][25].
8 lipca 1869 był w składzie delegacji Sanoka na powtórnym pogrzebie szczątków króla Kazimierza III Wielkiego na Wawelu w Krakowie[20][26], a w 1883 w delegacji na obchody 200. rocznicy bitwy pod Wiedniem (1683–1883), organizowanych w Krakowie[27]. Zasiadł w składzie komitetu budowy pomnika dla uczczenia 300-lecia unii lubelskiej (1569–1869), umieszczonego 11 sierpnia 1869 na placu Maryi Panny (obecna ulica Grzegorza z Sanoka)[20] i organizował obchody tego wydarzenia w Sanoku (ponadto także Karol Pollak, Szymon Drewiński, Saul Pinales)[28].
Działał społecznie. Jako aptekarz przekazywał lekarstwa na rzecz szpitala sanockiego (należności za nie, pierwotnie wpisane na hipotekę szpitalną, później zostały darowane miastu przez Zarewicza)[3]. Był jednym z założycieli Ochotniczej Straży Pożarnej w Sanoku w 1872[29]. Był organizatorem działalności Towarzystwa Oświatowego „Znicz”, zajmującego się krzewieniem oświaty, kultury, czytelnictwa, które było inicjatorem założenia w Sanoku parku miejskiego[30]. W tym celu Jan Zarewicz odstąpił miastu za symboliczną kwotę południowe i wschodnie zbocza góry Stróżni, która od profesji darczyńcy zyskała przydomek „Aptekarka” (obecnie funkcjonuje jako „Góra Parkowa”). Ponadto przekazywał środki finansowe na rzecz funduszu pomocy ubogim[31].
Zmarł 15 maja 1885 w Sanoku[1][32][33]. 17 maja tego roku został pochowany na tamtejszym cmentarzu[1][32]. Jego żoną była Anna z domu Zauffal[34] (zm. 1870 w wieku 52 lat[35]). Był określany jako „natione Polonus” (z narodowości Polak)[2]. Przejawiał to m.in. w przywdziewaniu stroju polskiego, w którym także został pochowany[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.