Jan Tombiński

Jan Tadeusz Tombiński (ur. 4 października 1958 w Krakowie) – polski historyk i dyplomata, ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Słowenii (1996–1998) i we Francji (2001–2006), stały przedstawiciel RP przy Unii Europejskiej (2007–2012), ambasador Unii Europejskiej na Ukrainie (2012–2016) i przy Stolicy Apostolskiej (2016–2020), chargé d’affaires RP w Niemczech (od 2024).

Jan Tombiński

Jan Tombiński (2024)
Data i miejsce urodzenia	4 października 1958 Kraków
Ambasador RP w Słowenii
Okres	od 1996 do 1998
Następca	Maciej Szymański
Ambasador RP we Francji
Okres	od 2001 do 2006
Poprzednik	Stefan Meller
Następca	Tomasz Orłowski
Stały przedstawiciel RP przy Unii Europejskiej
Okres	od 2007 do 2012
Poprzednik	Marek Grela
Następca	Marek Prawda
Ambasador UE na Ukrainie
Okres	od 2012 do 2016
Poprzednik	José Manuel Pinto Teixeira
Następca	Hugues Mingarelli
Ambasador UE przy Stolicy Apostolskiej
Okres	od 2016 do 2020
Poprzednik	Laurence Argimon-Pistre
Następca	Alexandra Valkenburg
Odznaczenia

Życiorys

W młodości uprawiał sport, był m.in. wicemistrzem Polski we florecie (1978). Został absolwentem Uniwersytetu Jagiellońskiego, na której to uczelni uzyskał tytuły zawodowe magistra germanistyki (1984) i historii (1985)^[1]. Początkowo (1985–1987) pracował w bibliotece uniwersyteckiej na UJ, a później jako wykładowca w Instytucie Historii na tym uniwersytecie^[1].

W latach 1981–1984 był wiceprzewodniczącym Niezależnego Zrzeszenia Studentów na Uniwersytecie Jagiellońskim, po wprowadzeniu 13 grudnia 1981 stanu wojennego działał w podziemnych strukturach NZS. Przez pewien czas był też przewodniczącym samorządu studenckiego na UJ^[2]. W maju 1988 został członkiem redakcji podziemnego pisma „Przegląd Wiadomości Strajkowych”, wydawanego w Krakowie przez komitet strajkowy „Solidarności” z Huty im. Lenina^[3].

Od 1990 związany z polską dyplomacją. Do 1995 był zatrudniony w Ambasadzie RP w Pradze, kolejno w randze III, II i I sekretarza, a następnie radcy, radcy-ministra i radcy-ministra pełnomocnego. W latach 1995–1996 był radcą-ministrem pełnomocnym w Ambasadzie RP w Lublanie, a następnie w latach 1996–1998 pełnił funkcję ambasadora RP w Słowenii; był akredytowany także w Bośni i Hercegowinie^[1]. W latach 1998–2001 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Warszawie na stanowisku dyrektora Departamentu Europa. W 2001 ponownie objął kierownictwo przedstawicielstwa dyplomatycznego jako ambasador RP we Francji^[4]; stanowisko to zajmował do 28 grudnia 2006^[5]. W grudniu 2006 został mianowany stałym przedstawicielem RP przy Unii Europejskiej w Brukseli^[6]; funkcję tę objął w lutym 2007. Został z niej odwołany z końcem sierpnia 2012^[7].

W tym samym roku powierzono mu funkcję ambasadora Unii Europejskiej na Ukrainie^[8]. W październiku 2016 rozpoczął natomiast misję na stanowisku ambasadora UE przy Stolicy Apostolskiej^[9]. Zakończył urzędowanie w sierpniu 2020^[10]. Powrócił do pracy w Akademii Dyplomatycznej MSZ^[11]. W 2022 został unijnym doradcą do spraw dyplomatycznych i europejskich przy rządzie Mołdawii^[12][13]. 20 sierpnia 2024 objął kierownictwo Ambasady RP w Berlinie jako chargé d’affaires^[11].

Powołany w skład rady Fundacji Jeana Monneta na rzecz Europy(inne języki) w Lozannie^[14] oraz senatu Ukraińskiego Uniwersytetu Katolickiego we Lwowie^[15].

Życie prywatne

Posługuje się językami: angielskim, niemieckim, francuskim, włoskim, rosyjskim, czeskim, ukraińskim^[11] i słoweńskim^[16]. Żonaty z językoznawczynią Agnieszką Tombińską, z którą ma dziesięcioro dzieci^[17].

Odznaczenia i wyróżnienia

• 2012: Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany przez prezydenta Bronisława Komorowskiego (za wybitne zasługi w służbie zagranicznej, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i działalności dyplomatycznej)^[18]
• 2005: Oficer Orderu Sztuki i Literatury (Francja)^[19]
• 2018: Nagroda im. bł. ks. Emiliana Kowcza^[20]

Wybrane publikacje

• Hitler a neutralność Szwajcarii w latach 1933–1935, „Studia Historyczne”, t. 33, nr 1, 1990.
• Zwischen Indoktrination und Information – Fernsehen im posttotalitären Polen, „Zeitschrift für Kulturaustausch”, nr 2, 1990.
• Dyskusja nad projektem Unii Europejskiej w Lidze Narodów, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace Historyczne”, nr 97, 1991.
• Stephena King-Halla wojna na listy, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace Historyczne”, nr 99, 1991.
• Polsko-německý politický dialog, 1945–1991, „Mezinárodní vztahy”, t. 29, nr 4, 1994.
• Początki ruchu paneuropejskiego w Polsce, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace Historyczne”, nr 118, 1995.
• Österreichische Antwort auf den Plan Briands, [w:] Plan Briand d'Union fédérale européenne. Perspectives nationales et transnationales, avec documents. Actes du Colloque international tenu à Genève du 19 au 21 septembre 1991, Lang, Berno 1998.
• L'entreprise face au défi européen: régulations et performances (współautor), Dunod, Paryż 2004.