Jan Dekert (biskup)

Jan Dekert (ur. 7 grudnia 1786 w Warszawie, zm. 19 listopada 1861 tamże) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy warszawski w latach 1859–1861.

Jan Dekert

Data i miejsce urodzenia	7 grudnia 1786 Warszawa
Data i miejsce śmierci	19 listopada 1861 Warszawa
Miejsce pochówku	cmentarz Powązkowski w Warszawie
Biskup pomocniczy warszawski
Okres sprawowania	1859–1861
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	27 września 1858
Sakra biskupia	16 stycznia 1859

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	16 stycznia 1859
Konsekrator	Antoni Melchior Fijałkowski
Współkonsekratorzy	Jan Michał Marszewski Piotr Paweł Szymański
Współkonsekrowani biskupi Józef Michał Juszyński 10 lipca 1859

Życiorys

Był synem prezydenta Warszawy Jana Dekerta i jego drugiej żony Antoniny z Blikowskich. Nobilitowany w dzieciństwie w uznaniu zasług ojca. Po ukończeniu Collegium Nobilium rozpoczął studia teologiczne w Seminarium Duchownym misjonarzy św. Wincentego à Paulo, których nie ukończył. Przez 5 lat był na Litwie nauczycielem prywatnym. Studiował w Warszawie, Wiedniu i Rzymie, gdzie w 1825 przyjął święcenia kapłańskie. Asesor konsystorza warszawskiego w latach 1828–1833, kanonik kapituły warszawskiej w 1828, w 1838 jej archidiakon, a w 1857 dziekan^[1].

27 września 1858 papież Pius IX mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej i biskupem tytularnym Halikarnasu. Sakrę biskupią przyjął 16 stycznia 1859.

Znany był z działalności charytatywnej. Był działaczem Towarzystwa Dobroczynności i Rady Opiekuńczej Instytutu Głuchoniemych i Ociemniałych. Wziął udział w pogrzebie pięciu poległych, sprzeciwiał się żądaniom władz rosyjskich mianowania nowego administratora archidiecezji warszawskiej na miejsce aresztowanego księdza Antoniego Białobrzeskiego^[2]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie 23 listopada 1861^[3][4][5].