Jakub Lejkin
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jakub Lejkin (ur. 1906, zm. 29 października 1942 w Warszawie) – polski prawnik, adwokat żydowskiego pochodzenia, zastępca komendanta policji żydowskiej w getcie warszawskim, kolaborant III Rzeszy.
![]() Jakub Lejkin składający meldunek komendantowi policji żydowskiej Józefowi Szeryńskiemu, maj 1941 | |
Data urodzenia |
1906 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
29 października 1942 |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
adwokat |
Życiorys
Był bardzo niskiego wzrostu[1][2]. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim, ukończył także szkołę podchorążych rezerwy w Jarocinie[3]. Przed 1940 pracował jako adwokat[4].
Od 1 maja 1942 (po czasowym aresztowaniu przez Niemców nadkomisarza Józefa Szeryńskiego) pełnił obowiązki komendanta policji żydowskiej[4]. Odegrał kluczową rolę podczas wielkiej akcji deportacyjnej do obozu zagłady w Treblince latem 1942. W sierpniu tego roku na polecenie Niemców wydał rozkaz, że każdy policjant żydowski musi doprowadzić na Umschlagplatz pięć osób[5].
Był osobą znienawidzoną w dzielnicy zamkniętej[2]. Zginął 29 października 1942 w wyniku zamachu przeprowadzonego przez Żydowską Organizację Bojową (ŻOB). Został zastrzelony przez Eliasza Różańskiego na ulicy Gęsiej w Warszawie, w drodze powrotnej z komendy do domu (trasa ta wyśledzona została wcześniej przez Emilię Landau i Israela Gutmana). Była to pierwsza egzekucja przeprowadzona przez ŻOB[6].
Jest pochowany w alei głównej cmentarza żydowskiego przy ulicy Okopowej (kwatera 12a, rząd 1, nr 2)[7]. Obok Lejkina pochowano jego córkę Idę (29 września−13 grudnia 1942)[2].
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.