Józef Taniewski
polski profesor nauk medycznych w zakresie otolaryngologii Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Taniewski (ur. 4 marca 1899 w Radomiu, zm. 8 maja 1971 w Szczecinie) – polski lekarz-otolaryngolog, profesor nauk medycznych, rektor Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie (1953)[1]
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: otorynolaryngologia | |
| Alma Mater | |
| Profesura |
nadzw. 1953, zw. 1958 |
| Praca naukowo-dydaktyczna | |
| uczelnia |
Pomorska Akademia Medyczna im. gen. Karola Świerczewskiego w Szczecinie |
| Wydział |
Lekarski |
| kierownik | |
| Katedra i Klinika |
Otolaryngologii |
| Odznaczenia | |
    | |
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Józef Taniewski rozpoczął studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Moskiewskiego. Po zakończeniu I wojny światowej powrócił do Polski i kontynuował studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Dyplom lekarza otrzymał w 1925. W latach 1931–1934 kształcił się w klinikach otolaryngologicznych w Berlinie i Wiedniu[1].
Po wybuchu II wojny światowej był uczestnikiem kampanii wrześniowej[2].
Po zakończeniu wojny pracował jako kierownik Oddziału Laryngologii w Okręgowym Szpitalu Wojskowym w Poznaniu (1945), a następnie (od 1947) jako komendant ds. lecznictwa w Wojskowym Szpitalu Klinicznym w Łodzi[2]. Był współzałożycielem utworzonej w 1948 Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie, kierował tam Kliniką Otolaryngologii przez 19 lat. W 1950 na podstawie rozprawy Wpływ hałasu w zakładzie włókienniczym na narząd słuchu i równowagi otrzymał stopień doktora habilitowanego[1]. W 1953 pełnił funkcję rektora PAM. W 1953 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1958 – profesora zwyczajnego.
Opublikował 91 prac naukowych i 2 podręczniki[1]. Był pionierem audiometrii mowy. Określił rodzaj upośledzeń słuchu, charakterystycznych dla przebiegu stwardnienia rozsianego[3]. Wypromował 8 doktorów oraz był opiekunem habilitacji[1].
Był członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma Otolaryngologia Polska, Royal Society of Medicine, Greckiego Towarzystwa Otoneurooftalmologicznego i in.[3]
Wybrane publikacje
- Zarys audiologii. Wydawnictwo Lekarskie PZWL 1951, 1960
- Diagnostyka szczegółowa chorób uszu, nosa i gardła. Wydawnictwo Lekarskie PZWL 1960
- O szkodliwym działaniu hałasu przemysłowego. „Wiadomości Lekarskie” 1949
- Odczyny błędnikowe u dzieci leczonych streptomycyną. „Polski Tygodnik Lekarski” 1960
- Nowotwory jamy ustnej. 1951
- Polipy nosa a próchnica zębów. „Wiadomości Lekarskie” 1955
- Pobudliwość błędnika w przewlekłym zapaleniu ucha środkowego. „Otolaryngologia Polska” 1957
Odznaczenia
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.