Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Sierakowski herbu Dołęga (ur. 9 maja 1682 – zm. przed 20 czerwca 1748) – strażnik wielki koronny w latach 1730–1748, starosta żytomierski w latach 1725–1727, pułkownik królewski od 1711 roku, starosta olszański[1], konsyliarz i delegat województwa bełskiego w konfederacji dzikowskiej w 1734 roku[2], ambasador Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w latach 1732–1733[3],
 | |
 Dołęga | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci |
przed 20 czerwca 1748 |
| Ojciec |
Jan Andrzej Sierakowski |
| Matka |
Katarzyna Stadnicka |
| Żona |
Elżbieta Miączyńska |
| Dzieci |
Sebastian |
Był synem kasztelana bełskiego Jana Andrzeja Sierakowskiego i jego pierwszej żony Katarzyny Stadnickiej. Od 1692 uczył się u jezuitów w Lublinie, potem wzorem ojca służył w armii koronnej. W 1697 był już starostą olszańskim. Poseł na sejm elekcyjny 1697 roku z województwa bełskiego[4]. Był elektorem Augusta II Mocnego z województwa bełskiego w 1697 roku[5]. W lutym 1707 uczestniczył w walnej radzie lwowskiej konfederacji sandomierskiej. W 1720 uczestniczył w sejmie wrześniowym jako poseł z województwa bełskiego. Był w Warszawie podczas sejmu 1722. 15 sierpnia 1725 otrzymał starostwo żytomierskie. Poseł na sejm 1728 roku z województwa bełskiego[6]. W 1729 był posłem na sejm z województwa bełskiego[7]. 15 kwietnia 1730 dostał nominację na urząd strażnika wielkiego koronnego. W latach 1732–1733 posłował do Stambułu by sprawdzić jak zachowa się Imperium Osmańskie w razie interwencji austriackiej czy rosyjskiej, jako że państwa te postanowiły w 1732 roku sprzeciwiać się utrzymaniu dynastii saskiej na tronie polskim. Prosił Portę w imieniu Stanisława Poniatowskiego regimentarza koronnego by poparła Stanisława Leszczyńskiego na tron Polski. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na sejmie konwokacyjnym[8]. Józef Sierakowski oddał głos na Stanisława Leszczyńskiego w elekcji we wrześniu 1733, podpisał się wówczas jako pułkownik pancerny. Po abdykacji Stanisława Leszczyńskiego (styczeń 1736) przyjechał do Warszawy pod koniec kwietnia 1736, zmuszony uznać Augusta III, wycofał się z życia politycznego.
Pierwszą żoną Józefa poślubioną ok. 1709 była Elżbieta Miączyńska (zm. 1732) córka wojewody wołyńskiego Atanazego Miączyńskiego. Miał ż nią trzy córki: Teresę, zamężną za Romanem Sierakowskim h. Ogończyk, chorążym i pisarzem grodzkim krakowskim, Joannę, żonę Michała Jastrzębskiego, stolnika halickiego (zm. przed 18 III 1764), i nie znaną z imienia zakonnicę sakramentkę (zm. 1762) oraz syna Sebastiana starostę olszańskiego. Drugą żoną została poślubiona na Jasnej Górze w lutym 1735 Ludwika z Załuskich, córka Karola, kuchmistrza litewskiego stryjeczna siostra Andrzeja Stanisława wówczas bpa łuckiego i Józefa Andrzeja, wnuczka Aleksandra Załuskiego wojewody rawskiego. Z drugiego małżeństwa miał Józef jednego syna Ignacego starostę olszańskiego.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
