Józef Bydliński

Józef Antoni Bydliński (ur. 6 lutego 1899 w Lipniku, zm. w kwietniu lub maju 1940 w Charkowie) – major intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Józef Antoni Bydliński

major intendent z wsw
Data i miejsce urodzenia	6 lutego 1899 Lipnik
Data i miejsce śmierci	kwiecień lub maj 1940 Charków
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Dowództwo Okręgu Korpusu Nr II
Stanowiska	kierownik referatu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa Bitwa pod Łowczówkiem wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Życiorys

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. 2007-11-09: Pierwszy dzień uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”

Urodził się 6 lutego 1899 w Lipniku, pow. bialskim, w rodzinie Ignacego^[1] i Marii z Łuszczkiewiczów. Należał do Związku Strzeleckiego, wstąpił do Legionów i służył w 1 pułku piechoty^[2]. W czasie bitwy pod Łowczówkiem na ochotnika zgłosił się do rozpoznania pozycji nieprzyjaciela oraz utrzymywał łączność baonu z oddziałem wojsk austriackich, co spowodowało uniknięcie otoczenia oraz zapobiegło dużym stratom jednostki. Za ten czyn został odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Po zakończeniu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego i zweryfikowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i przydzielony do 3 pułku Strzelców Podhalańskich^[2]. Z dniem 1 lipca 1925 został mianowany kapitanem. W latach 1928–1936 służył w 24 pułku piechoty. Od 1936 służył w sztabie Wołyńskiej Brygady Kawalerii. Na majora został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 8. lokatą w korpusie oficerów intendentów, grupa intendentów z wyższymi studiami wojskowymi^[3][4]. W 1939 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie na stanowisko kierownika Samodzielnego Referatu Ogólnego Szefostwa Intendentury OK II^[5].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku^[6]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach^[6], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie^[7][8]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 330^[6].

Upamiętnienie

• 5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika^[9][10][11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[12][13][14].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 7264^[15]
• Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[16]
• Krzyż Walecznych trzykrotnie^[17]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[17]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[17]

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie

Przypisy

1. Detale kartoteki personalno-odznaczeniowej: Józef Antoni Bydliński Wojskowe Biuro Historyczne [dostęp 2021-11-04].
2. Kolekcja VM ↓, s. 4.
3. Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 478.
4. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 333.
5. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 514.
6. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 54.
7. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
8. Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 41.
9. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 11 [dostęp 2024-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
10. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
11. Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
12. Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
13. Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
14. „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
15. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych, Nr 1, s. 5. Warszawa 4 stycznia 1923.
16. M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296.
17. Kolekcja VM ↓, s. 3.

Bibliografia

• Bydliński Józef. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.72-6510 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-09-10].
• Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 382, 431.
• Rocznik Oficerski 1924 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 330, 374.
• Rocznik Oficerski 1928 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1928, s. 40, 216.
• Rocznik Oficerski 1932 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1932, s. 58, 554.
• Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
• Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.