Loading AI tools
amerykański psychiatra, psychoanalityk i neurolog (1875-1943) Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Isador Henry Coriat (Isadore Coriat, ur. 10 grudnia 1875 w Filadelfii, zm. 26 maja 1943 w Bostonie) – amerykański psychiatra, psychoanalityk i neurolog. Jeden z założycieli Boston Psychoanalytic Society. Autor wielu prac z dziedziny psychiatrii i neurologii, zwolennik i popularyzator psychoanalizy. Wprowadził do psychiatrii termin triskaidekafobii.
Urodził się w 1875 w Filadelfii jako syn Harry’ego (Hyrama) Coriata i Clary z domu Einstein[1]. Żydowska rodzina Coriatów pochodziła od strony ojca podobno z Hiszpanii; miał do niej należeć Thomas Coryat. Hyram Coriat emigrował z Maroka do Stanów Zjednoczonych w latach 60. XIX wieku. Rodzina od strony matki pochodziła z Niemiec[2]. W 1879 rodzina przeniosła się do Bostonu, gdzie ojciec zrobił karierę od domokrążcy do producenta cygar[3]. W obu tych miastach Coriatowie uczestniczyli w życiu tamtejszych wspólnot sefardyjskich[4].
Uczęszczał najpierw do szkoły publicznej w Bostonie, a potem studiował w Tufts Medical School. Była to jedna z niewielu szkół dopuszczających kandydatów bez świadectwa ukończenia college’u, co umożliwiało podjęcie studiów chętnym z biedniejszych rodzin[4]. Szkołę ukończył w 1900. Następnie przez pięć lat praktykował w Worcester State Hospital w Worcester, Massachusetts[5], gdzie uczył się psychiatrii u Adolfa Meyera w latach 1900–1902. Potem odbył staż w Boston City Hospital, tam jego nauczycielem był Morton Prince. Od 1905 do 1919 pracował na oddziale neurologicznym tego szpitala. W 1909/1910 studiował w Harvard Graduate School of Arts and Sciences[2].
Odegrał istotną rolę w powstaniu pierwszego żydowskiego szpitala w Bostonie, Mont Sinai Hospital (gdzie praktykował do 1914), i założył jego klinikę neurologiczną. Był konsultantem w Beth Israel Hospital od 1916 do 1930[4] (1919–1928?) i w Chelsea Memorial Hospital. Uczył też neurologii w Tufts Medical School od 1914 do 1916.
Był jednym z założycieli Boston Psychoanalytic Society w 1916 roku, pierwszym sekretarzem, i przewodniczącym tej organizacji od 1930 do 1932. Członek Międzynarodowego Towarzystwa Psychoanalitycznego i wiceprzewodniczący w roku 1935/36[6]. Należał także do American Jewish Historical Society, New England Society of Psychiatry, Massachusetts Medical Society, American Medical Association, American Medico-Psychological Association, Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego, American Psychopathological Association (wiceprzewodniczący w 1931/32), Amerykańskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego (dwukrotny przewodniczący: 1924/25 i 1936/37), Society for the Study of Internal Secretions, British Society for the Study of Inebriety[4][7][2][8]. Ostracyzm środowiska lekarskiego dotykający wczesnych zwolenników psychoanalizy sprawił, że Coriat nie cieszył się członkostwem wielu innych, bardziej tradycyjnych towarzystw naukowych[8].
Był związany z organizacją B’nai B’rith.
Razem z wielebnym Elwoodem Worcesterem i dr Samuelem McCombem utworzył ruch duchowo-terapeutyczny, tzw. ruch Emmanuela (ang. Emmanuel movement of Boston). Z czasem ruch skoncentrował się na terapii alkoholizmu[9].
1 lutego 1904 roku ożenił się z Ettą Dann (zm. 1934), córką rabina. Nie mieli dzieci[4][2].
Zmarł 26 maja 1943 roku w Bostonie z powodu choroby niedokrwiennej serca[10]. Wspomnienia o nim napisali Clarence P. Oberndorf[11], George Wilbur[8] i Abraham Brill[12].
Spuścizna Coriata, manuskrypty nie opublikowanych prac i korespondencja znajdują się w archiwum Boston Psychoanalytic Society and Institute[13].
Pierwsze prace Coriata dotyczyły neurologii; interesował się zwłaszcza zagadnieniami chemizmu tkanek nerwowych[14][15]. Z czasem zwrócił się w stronę psychiatrii. W 1908 roku w rozdziale napisanym do książki „Religion and medicine”[16] zwrócił uwagę na niemieckie wydanie „Psychopatologii życia codziennego”, na pięć lat przed ukazaniem się pierwszego tłumaczenia Freuda w Stanach[17]. W 1915 roku wydał popularyzatorską pozycję „The meaning of dreams”, obszernie omówioną na łamach „New York Timesa”[18]. Coriat jest często uważany, obok Abrahama Brilla, za jednego z pierwszych i najaktywniejszych popularyzatorów psychoanalizy w Stanach w latach międzywojennych[4]. Po śmierci Jamesa Jacksona Putnama w 1918 roku, Coriat został czołowym orędownikiem psychoanalizy w Bostonie[19]. Korespondował m.in. z Freudem[20], Jonesem[21], E. Pickworth Farrowem i Sándorem Ferenczim[13].
Napisał szereg wznawianych i cytowanych monografii poświęconych psychopatologii i psychoanalizie. Chętnie opisywał z punktu widzenia psychoanalizy postacie literackie: napisał studium postaci Lady Makbet („rozpoznając” u niej histerię)[22] i Salome ze sztuki Oscara Wilde’a (pod kątem sadyzmu)[23]. Jego psychoanaliza Shylocka była pierwszą taką w piśmiennictwie[24]; Coriat stwierdził, że Shylock ma cechy osobowości analnej[25] (autorzy późniejszych prac skłaniali się raczej ku rozpoznaniu osobowości oralnej)[24].
W 1910 roku w swojej pracy Abnormal Psychology[26] wprowadził do psychiatrii termin triskaidekafobii (ang. triskaidekaphobia), oznaczający lęk przed liczbą 13[27]. W 1928, przedstawił teorię wyjaśniającą jąkanie z punktu widzenia psychoanalizy – uważał, że wynika ono z nierozwiązanych potrzeb oralno-seksualnych[28] (Otto Fenichel poszedł jeszcze dalej, upatrując przyczyny jąkania w fiksacji analno-sadystycznej)[29][30].
Jako biegły sądowy zeznawał w 1911 roku w sprawie wielebnego Clarence’a Richesona, skazanego za morderstwo na śmierć przez sąd w Bostonie. Coriat stwierdził niepoczytalność oskarżonego[31].
Nie porzucił neurologii i także później w swojej karierze ogłosił kilka prac z tej dziedziny. Interesował się wtedy szczególnie chorobami częstymi w populacji Żydów aszkenazyjskich: chorobą Taya-Sachsa[32] i dystonią Oppenheima[33].
Andrew R. Heinze w biograficznym szkicu zamieszczonym w książce Jews and the American Soul: Human Nature in the Twentieth Century napisał:
Sądząc po jednej z niewielu pozostałych fotografii Coriata, w świetle jego dokonań, był on człowiekiem o psotnej determinacji, znajdującej wyraz w skwapliwym narażaniu się na szyderstwa ze strony antyfreudowskich kolegów i w zapale do publikowania pierwszych w piśmiennictwie amerykańskim psychoanaliz wielkiej literatury [...]
Samuel W. Hamilton w artykule z 1945 roku pisał[34]:
Dr Isador H. Coriat był rzetelnym badaczem i żarliwym orędownikiem [psychoanalizy]. Pragnąc zastosować swoją wiedzę chemiczną w psychiatrii, prowadził badania z dr. Meyerem w Worcester, by później włączyć się w ruch psychoanalizy i żywiołowo walczyć w jej starciach. Długo pozostawał takim samym ognistym, przekonującym mówcą, jakim był w 1911. Gdy napomknąłem że pewnie żałuje, że dawny konflikt wygasa, uśmiechnął się i powiedział, że nie myśli tak o tym [...]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.